Wednesday, February 20, 2008

Vogelvrij

Elke keer opnieuw is het boeiend om de ervaring van een first time skydiver van het gezicht af te lezen.

Het zich laten vallen in de tunnel gaat meestal gepaard met een verschrikte blik, waarna de mondhoeken algauw naar boven krullen en de tanden dan toch ontbloten tot een brede lach.

Die lach verandert op het moment dat de enthousiaste vlieger ontdekt dat het waterige gevoel op z'n neus geen condensatievocht maar speeksel is dat uit de open mondholte naar boven kruipt. Al gauw wapperen de neusvleugels dan open, gaat de mond weer dicht en komt even die verschrikte blik ook terug.
De instructeur doet nu het rockende handsignaal 'relaaaxx' waarop de mondhoeken dan toch weer een glimlach op het gezicht tekenen.

Ondertussen wapperen de benen en armen flink in de lucht. De ene vliegende held denkt als superman te moeten vliegen, met 1 arm vooruit en de ander achter de rug, met als gevolg een acrobatische flip en een landing op de rug. Dat zal hem leren.

Een andere newbie denkt dat zwemmen the way to go is. De instructeur die de vlieger begeleid krijgt flinke stoten in kwetsbare plaatsen maar tracht er alsnog professioneel bij te blijven.

Je hebt ook de first time skydivers met duidelijk talent die het principe meteen doorhebben. Ze vallen kaarsrecht de tunnel in en op een vijftal seconden hangen ze in de lucht met hun blik op een zalige oneindigheid. De instructeur kan dan rustig knikken. "You're doing perfect."

En dan heb je die eenzame vliegmomenten die je tot diep van binnen roeren. De allerkleinste kindjes vanaf 3 jaar denken echt als superman te kunnen vliegen en kijken tijdens hun skydive vol verwondering naar hun ouders die honderd foto's maken van hun vliegende spruit.

Deze avond hadden we een 64 jarige dame die enthousiast 2 skydives afwerkte en volledige hyper stond van de ervaring. Achteraf wist ze me te vertellen dat ze vandaag haar moeder had begraven en dat we ondanks dit emotionele moment haar dag weer hadden goed gemaakt.

En daardoor werd ik er weer aan herinnerd dat dit geen gewone job is. Dit is mensen een kans geven om alles even los te laten en te ervaren - al is het maar voor een minuut - hoe het voelt om vogelvrij te zijn.

4 comments:

Ellen said...

Wauw Dennis, ik krijg er kiekevel van... Is eigenlijk inderdaad heel bijzonder dat mensen dit bij jullie mogen ervaren!! Ik wil ook wel eens een minuutje vogelvrij zijn van alles... Ben supergelukkig met mijn leven, maar zo eens een minuutje waarop je volledig vrij en onbezorgd hangt te zweven (en je geen excuus moet zoeken voor het "ff niet" want je kàn niet anders door de druk lol), lijkt me wel heerlijk...
Mooie blog weer!:-)

Knuffel xx

Lore said...

Mooi mooi man!

Ken De Vos said...

Fantastisch blogje! De manier waarop je 't allemaal schrijft: ik zag het zo voor me...
Dat "flyen" moet idd een geweldige ervaring zijn! (hehe: ik zou dan wel met een gesloten mond gezichtsgrimassen trekken! Zo wordt ik tenminste niet nat van omhoogvliegend speeksel..hehe)
Groetjes,
Ikke

Tozansha said...

Pakkende blog!
Ik ben er sprakeloos van.

Dikke knuffel!!
xxx