Breakfast at the Travelodge consists of a variety of sandwich bread, cream cheese, strawberry jelly, oranges and waffles with maple syrup. Nothing special if you come to think of it, but the fun part is that you can make the waffles yourself. First you spoon the batter into the waffle iron and set the timer to turn the iron after 2 minutes or so. Another 2 minutes and the 'attack' alarm goes off. Yum !
A couple of orange juice cups, two medium sized waffles and a toast of whipped cream cheese later - hey, I was hungry - we were on our way to Santa Monica. I enjoyed taking Mom and Ton over the crowded 405. They were thrilled to be sitting in a white sporty Pontiac, listening to the Beach Boys on K-EARTH 101, cruising along the palm trees and realizing that they are not in Spain anymore (since they both live there), but in Los Angeles.
Mom was even clapping her hands to the music, jacking up the volume of the radio so that it attacked our ear drums. I was like "wow, junior, keep it down will ya!".
But I remember what a first day in LA feels like. You're 6 years old again and you're in Disney Land for the first time. The palm trees are like the cartoon characters waving and dancing in front of your eyes. The scenery feels like all of the rides that are waiting for you to discover. And the fast food places scattered across the city are inviting like candy apples or cotton candy from a Disney land vendor.
Once I parked the car under the Santa Monica Mall, we walked to the famous beach pier and strolled all the way to the end of it. Since it was still morning, the pier wasn't all too crowded. In fact, we didn't hear much English on the pier, but the wind that came from the ocean over the pier carried voices in German and even Dutch.
Holland Dutch. Yuk. It's like Americans hearing British English. They either think it's totally cool and stylish to have a British accent, or they despise anything that even remotely sounds like it. When it comes to Holland Dutch, I sort of shiver every time I hear it, especially here in LA.
Mom and Ton were comparing the feel of the beach to the Mediterranean beach in Spain. They admitted the beach in LA to be A LOT bigger, more palm trees and greenery, and cleaner too. It made me feel kinda proud. Silly huh.
When we got to the 3rd street promenade for some window shopping, the sun was beaming down on us like a torch in a cave. It was noon already. People were flocking into restaurants. If we wanted something to eat before lines formed outside, we'd better make sure we got there first. We ended up at Vinnie's pizza place and had a Caesar's salad with a basket of French fries. I realized that I've gotten so used to the ketchup here that it never crossed my mind that Mom and Ton would need mayonnaise with their fries. The waitress smiled and responded 'Oh, yum' to their request and I found myself apologizing for it. "Yeah, we're Europeans". Again, very silly.
The second stop that day was at the notorious Venice Beach. I still remember the first time I visited that place. I was sixteen years old and thought smoking weed and drinking beer was the coolest thing you could do. Venice Beach is a great place for people who are pro-drugs. Hobo's are sitting on the street with signs like "Got weed?", "I want no cash, just booze", and "Yeah, me too".
Flairs of weed waft through the air, interrupted by the incense smoke coming from hippie shops. This is a place where useless people belong. This is the place where the crazier you are, the more you'll feel at home. As a sixteen year old teen, this was exponentially cool. As a 26 year old, I feel more and more disgusted by it. I was shocked by the I guess 50 year old white man with a gray beard sitting there with a sign that said "I have 3 kids but no money. You figure it out" and was even more shocked to find three teenage girls sitting farther away at the side with a sign that says "Hey, at least we're not your kids."
Even with all of the weird looking people along the boulevard, Venice Beach still has some charm to it. The heart of LA really does pump through it's vein. Skaters alike gather at the skate ramps, basketball freaks play all day long and obsessed bodybuilders show of their stuff at muscle beach. Here and there some buns wiggle in front of you as blond bikini women skate across the bike path on the beach. And the yellow life guard jeeps still remind me of the Baywatch series.
Yes, I even got to take that nap on the beach. For about an hour of so, all I could hear was the breaking of the waves and the music that drifted from the Indian store to the beach. And I dreamed about rental cars and waffles. It was refreshing.
Later that night, we visited the Edlefsen family in El Segundo. I was a little bit nervous because you never know how people will get along but after the official 'nice-to-meet-you's' we had a very fun talk. I love Jo-Ann and Steve and really consider them to be family. I remember visiting them for the first time with Aki in 2001 and telling them how we would love to live in LA and how Jo-Ann said that they could've adopted us if we weren't 18 already. And although I know she was sorta joking about it, I also knew that I wouldn't have really mind either. Another silly idea.
The last meal of today was a take out Gyros wrap. A perfect closure for our first day.
Tommorow : Universal Studio's !
Wednesday, April 30, 2008
Tuesday, April 29, 2008
Arrival - a rough start.
Last Monday was the day I moved out of my apartment. I cleaned my room and bathroom with a hand cloth and a dish sponge, vacuumed the carpet and threw away the trash. A tube of mayonnaise and ketchup, some strawberry jam and a box of Rice Crispy's was all that was left of food items in the cupboard. I bagged them in Ralph's supermarket plastic and decided to do the same with my bathroom paraphernalia. I struggled with fitting all my clothes into a black square suit case but managed to close the lid by using my weight and the force of my butt. I left the keys to the apartment on the counter top in the kitchen, along with a goodbye note to my (ex)roommate who had already moved out a few days ago. Closing that front door felt like closing another chapter in my life.
That night, Mom and Ton were expected to fly in at LAX at 8:40 PM. As usual, I arrived waaaay to early and since I had all of my belongings stuffed in the car I decided to try to check in early at the El Segundo Travelodge before picking them up. I said 'try to check in' , because I didn't make the reservation for the room, my Mom did. But hey, they can probably look up her name in the system, I would check them in ,get the keys to the room, pick them up, get to our new car at the rental car place, and open the door to the room with a big 'Welcome home'!
Turned out they couldn't find my Mom's name in the system. So as far as they were concerned, there was no reservation. I ended up booking a room for us for one night, hoping Mom would have a confirmation number so they could look it up in the Travelodge data base.
Mom and Ton were already standing at the baggage claim when I entered the arrival hall. They both looked tired after 15 hours of flying and 25 hours of traveling from Brussels. We hopped into my black Chevy and zipped over to the Alamo Car rental place where I had made a reservation for a mid-size car. Cost: 1250 dollars ! I had to use my credit card because Mom's credit limit for this month was already maxed out. It was an awkward situation for the both of us but I managed to keep my cool. The moment we saw the car that we were supposed to drive out of the lot, we knew this car was just too big. It had 7 passenger seats.. mid-size supposedly means 'Suburban Van'.
After some discussion we decided to go back and downsize the car.. which of course was not allowed by the car rental company. In fact, I had to cancel this reservation, make a new one by making a personal phone call to the central call center of Alamo to make a reservation at the place I WAS STANDING AT, then go through the whole process again of filling out driver's license numbers and swiping the credit card again. The latter seemed not to work for the new car. Of course, the bank had an automatic safety stop on large charges to my credit card. So there we were, with no chargeable credit card, all of their suitcases, 10 miles from our hotel at 1 hour before midnight. Finally, the customer service person decided to rent us a car for three days, so that the block on my credit card would no longer be in effect when we return on Thursday to book a new car for the remainder of our trip. As I took out my Debit WaMu Card, Mom saw the 'Mastercard' logo on my credit card, and suddenly remembered having a card from her business that has the same logo. Now, I know that this means that this card should work as a credit card and so we managed to pay for the car for the next couple of days with her Mastercard.
Of course, that still leaves my Mom with an original credit card that has reached it's limit for this month. We hope it will be solved by the first of May, so we can pay for the remainder of the renting period with her credit card this Thursday..
When we finally got to the hotel later that night and showed the front desk person the confirmation number, they still couldn't find the reservation that my Mom had made. Of course, the room was already paid for online through Hotels.com. So I had to call the 1-800 customer service number for Hotels.com to ask them to send a fax to the front desk that would confirm our reservation and payment for the room. That took them about half an hour. Meanwhile, at almost 1 in the morning, we headed out for food and ended up going through the drive thru at MC'D for a Big Mac.
When we got back, the fax had gotten through and we were officially assigned to our room.
I didn't sleep much. Ton was snoring all night. I think I slept like 3 hours. Thank God our second day is a relaxed day. Maybe I even get to take a nap on the beach.
Anyways, Mom and Ton, Welcome to the USA !
That night, Mom and Ton were expected to fly in at LAX at 8:40 PM. As usual, I arrived waaaay to early and since I had all of my belongings stuffed in the car I decided to try to check in early at the El Segundo Travelodge before picking them up. I said 'try to check in' , because I didn't make the reservation for the room, my Mom did. But hey, they can probably look up her name in the system, I would check them in ,get the keys to the room, pick them up, get to our new car at the rental car place, and open the door to the room with a big 'Welcome home'!
Turned out they couldn't find my Mom's name in the system. So as far as they were concerned, there was no reservation. I ended up booking a room for us for one night, hoping Mom would have a confirmation number so they could look it up in the Travelodge data base.
Mom and Ton were already standing at the baggage claim when I entered the arrival hall. They both looked tired after 15 hours of flying and 25 hours of traveling from Brussels. We hopped into my black Chevy and zipped over to the Alamo Car rental place where I had made a reservation for a mid-size car. Cost: 1250 dollars ! I had to use my credit card because Mom's credit limit for this month was already maxed out. It was an awkward situation for the both of us but I managed to keep my cool. The moment we saw the car that we were supposed to drive out of the lot, we knew this car was just too big. It had 7 passenger seats.. mid-size supposedly means 'Suburban Van'.
After some discussion we decided to go back and downsize the car.. which of course was not allowed by the car rental company. In fact, I had to cancel this reservation, make a new one by making a personal phone call to the central call center of Alamo to make a reservation at the place I WAS STANDING AT, then go through the whole process again of filling out driver's license numbers and swiping the credit card again. The latter seemed not to work for the new car. Of course, the bank had an automatic safety stop on large charges to my credit card. So there we were, with no chargeable credit card, all of their suitcases, 10 miles from our hotel at 1 hour before midnight. Finally, the customer service person decided to rent us a car for three days, so that the block on my credit card would no longer be in effect when we return on Thursday to book a new car for the remainder of our trip. As I took out my Debit WaMu Card, Mom saw the 'Mastercard' logo on my credit card, and suddenly remembered having a card from her business that has the same logo. Now, I know that this means that this card should work as a credit card and so we managed to pay for the car for the next couple of days with her Mastercard.
Of course, that still leaves my Mom with an original credit card that has reached it's limit for this month. We hope it will be solved by the first of May, so we can pay for the remainder of the renting period with her credit card this Thursday..
When we finally got to the hotel later that night and showed the front desk person the confirmation number, they still couldn't find the reservation that my Mom had made. Of course, the room was already paid for online through Hotels.com. So I had to call the 1-800 customer service number for Hotels.com to ask them to send a fax to the front desk that would confirm our reservation and payment for the room. That took them about half an hour. Meanwhile, at almost 1 in the morning, we headed out for food and ended up going through the drive thru at MC'D for a Big Mac.
When we got back, the fax had gotten through and we were officially assigned to our room.
I didn't sleep much. Ton was snoring all night. I think I slept like 3 hours. Thank God our second day is a relaxed day. Maybe I even get to take a nap on the beach.
Anyways, Mom and Ton, Welcome to the USA !
Sunday, April 27, 2008
The big West Coast tour
I'm very excited right now. Just one more day before the big tour begins. We will cross about 4 states: California, Nevada, Arizona and Utah. After that we're flying out to the East Coast. Here's our itinerary :
Mom and Ton will fly into LAX Monday night. I will pick them up and drive them to their Hotel in El Segundo.
On Tuesday, to get Mom and Ton acquainted with the time difference and this weather, we will visit the Beaches: the Pier of Santa Monica and the Boardwalk at Venice Beach. At night, we're expected at the Edlefsen's in El Segundo for a quick visit.
On Wednesday, the movie magic will enchant the three of us: Universal Studio's awaits ! A day full of entertainment, movie magic, rides and of course a sky dive at the Universal City Walk.
Thursday is our big LA day. We'll take the 110 north and pass downtown LA to see the skyscrapers, then drive all the way up to the top of Griffith park and visit the observatory, from where we will be able to take pictures of the Hollywood sign. Then we'll cut through LA from East to West: first stop is Hollywood Boulevard, the place with the stars in the pavement, Mann's Chinese Theater and of course the Kodak Theater, where the annual Movie Academy Awards, the Oscar's, are handed out to the talented and famous.
From there, we will make our way onto Sunset boulevard, gliding via the Sunset Strip to Beverly Hills, home of the stars. After a quick stop at Rodeo Drive, the road continues through Sunset, past the Beverly Hills Hotel and the real estate grandeur of Bel Air. Finally, we will cross the 405 and end up at the beautiful Pacific Palisades, where the spiritual temple of Lake Shrine will bring us peace after this thrilling day.
Friday. We'll take the monstrous 405 to the North and visit Santa Barbara, home of the missionaries. In the afternoon, the Pacific Coast Highway takes us back along the coast line, offering extraordinary views of cliffs and white beaches, until we reach Malibu and stop to wade through the famous Malibu surf.
Saturday. We're still deciding for this day. We can go to Long Beach, where the Queen Mary is the main attraction. A big ship, one in it's sort since the Titanic sank. But we can also visit the world's first theme park ever built: Knott's Berry farm ! Time will tell. :-)
On Sunday, the traveling begins. Click on 'view larger map' the map to see our tour plotted out:
View Larger Map
Palm Springs is first on the agenda. From there we will drive through Joshua National park to the Grand Canyon. We will also visit Williams, Flagstaff and Sedona. The road then takes us North to Page to see Lake Powel and the Hoover Dam. Further North, Moab is our rest stop to visit the beautiful desert Arches. Our journey continues West to the colorful Bryce Canyon. After that, we'll make our way to Las Vegas !
Our adventure continues when we drive through the hottest desert in the world: Death Valley. We will pass the refreshing Mammoth Lakes in the mountains and visit Yosemite National park, a magical place on Earth where the highest waterfall in the world can be found. Heading South again, the giant trees in Sequoia National park will loom over us. After this, we will drive back to LA by taking Bakersfield as our last rest stop.
This tour alone is about 4000 km long ! If you think about the driving we will be doing in LA and the short trips to stores etc, we will probably end up with 5000 km's of driving.
Meanwhile, the weather continues to be hot and sunny. A striking 40 will be reached in the Valley today. Time again for me to flee to the cool beaches.
Mom and Ton will fly into LAX Monday night. I will pick them up and drive them to their Hotel in El Segundo.
On Tuesday, to get Mom and Ton acquainted with the time difference and this weather, we will visit the Beaches: the Pier of Santa Monica and the Boardwalk at Venice Beach. At night, we're expected at the Edlefsen's in El Segundo for a quick visit.
On Wednesday, the movie magic will enchant the three of us: Universal Studio's awaits ! A day full of entertainment, movie magic, rides and of course a sky dive at the Universal City Walk.
Thursday is our big LA day. We'll take the 110 north and pass downtown LA to see the skyscrapers, then drive all the way up to the top of Griffith park and visit the observatory, from where we will be able to take pictures of the Hollywood sign. Then we'll cut through LA from East to West: first stop is Hollywood Boulevard, the place with the stars in the pavement, Mann's Chinese Theater and of course the Kodak Theater, where the annual Movie Academy Awards, the Oscar's, are handed out to the talented and famous.
From there, we will make our way onto Sunset boulevard, gliding via the Sunset Strip to Beverly Hills, home of the stars. After a quick stop at Rodeo Drive, the road continues through Sunset, past the Beverly Hills Hotel and the real estate grandeur of Bel Air. Finally, we will cross the 405 and end up at the beautiful Pacific Palisades, where the spiritual temple of Lake Shrine will bring us peace after this thrilling day.
Friday. We'll take the monstrous 405 to the North and visit Santa Barbara, home of the missionaries. In the afternoon, the Pacific Coast Highway takes us back along the coast line, offering extraordinary views of cliffs and white beaches, until we reach Malibu and stop to wade through the famous Malibu surf.
Saturday. We're still deciding for this day. We can go to Long Beach, where the Queen Mary is the main attraction. A big ship, one in it's sort since the Titanic sank. But we can also visit the world's first theme park ever built: Knott's Berry farm ! Time will tell. :-)
On Sunday, the traveling begins. Click on 'view larger map' the map to see our tour plotted out:
View Larger Map
Palm Springs is first on the agenda. From there we will drive through Joshua National park to the Grand Canyon. We will also visit Williams, Flagstaff and Sedona. The road then takes us North to Page to see Lake Powel and the Hoover Dam. Further North, Moab is our rest stop to visit the beautiful desert Arches. Our journey continues West to the colorful Bryce Canyon. After that, we'll make our way to Las Vegas !
Our adventure continues when we drive through the hottest desert in the world: Death Valley. We will pass the refreshing Mammoth Lakes in the mountains and visit Yosemite National park, a magical place on Earth where the highest waterfall in the world can be found. Heading South again, the giant trees in Sequoia National park will loom over us. After this, we will drive back to LA by taking Bakersfield as our last rest stop.
This tour alone is about 4000 km long ! If you think about the driving we will be doing in LA and the short trips to stores etc, we will probably end up with 5000 km's of driving.
Meanwhile, the weather continues to be hot and sunny. A striking 40 will be reached in the Valley today. Time again for me to flee to the cool beaches.
Friday, April 18, 2008
J. Paul Getty Museum
J. Paul Getty is een rijke oliemagnaat die over de jaren heen heel wat kunstwerken bijeenzamelde en investeerde in allerlei restauratiewerken. Na zijn dood liet hij een fonds na: het Getty Fund houdt zich tot op vandaag nog steeds bezig met het restaureren en openbaar stellen van kunstwerken over heel de wereld.
Het museum in Los Angeles werd in 1997 geopend voor het publiek en is sindsdien ook gratis te bezoeken. Het massieve complex staat hoog boven LA te blinken in de zon. De stenen die gebruikt werden om het gebouw vorm te geven, importeerde men speciaal vanuit Italie.
Het Getty museum heeft vier troeven:
Het bevind zich op de heuvels van de Santa Monica Mountains en heeft dus een uitstekend uitzicht op de stad, de oceaan, de San Bernardino Mountains en de heuvels ten noorden van LA. Op een heldere dag kan je wel 100 km ver zien. Meestal hangt er echter teveel smog boven de stad om echt heldere foto's te kunnen nemen.
Een electrische tram neemt je van aan de voet van de heuvel tot boven op de berg. De tram werd ontworpen om "uit te drukte van de stad te kunnen ontsnappen" aldus volgens de architect Meier, die ook het museumcomplex heeft ontworpen.
Een tweede troef van het museum is de uitgebreide kunstcollectie, van Europese beeldhouwwerken, schilderijen (ja zelfs onze vlaamse schilders zoals Rubens en Jacob Jordaens worden hier tentoongesteld) tot middeleeuwste manuscripten.
Ook moderne kunst vind hier z'n plaats. 'Video California', een kunsttentoonstelling die gebruik maakt van het audio-visuele medium en wordt uiteengezet met tv-monitoren, projectoren en flashy beeldschermen, is beklijvend en erg toepasselijk in deze centrale plaats van film en tv.
Een derde reden om dit museum te bezoeken is de centrale tuin die speciaal voor dit complex werd ontworpen. Drijvende azelea's tenmidden van een ovaalvormige tuin, gevuld met heerlijk geurende bloemen en het geluid van een kabbelende waterval. De tuin strekt haar armen uit met italiaanse pijnbomen die als in lijnen doorheen het complex staan gepland en de kunstmatige rivier die vanop de top van de berg door een groene oase naar beneden stroomt. De foto's getuigen van deze pracht en praal..
Een laatste troef is het architecturale aspect van het complex. Er wordt hier duidelijk gespeeld met alle mogelijke vormen, lijnen, en rasterpatronen die het gebouw tot een kunstwerk op zich maken. De Italiaanse travertinestenen blinken robuust in de zon. Het complex op zich is een wirwar van gangen, trappen en liften, speciaal ontworpen om de bezoekersstroom op een aangename en rustgevende manier te laten verlopen. Het dak bestaat uit louvres die het daglicht filteren en de kunstwerken op natuurlijk wijze belichten.
Ik heb alleszins genoten van mijn daguitstap naar het J. Paul Getty Museum.
En dan nu de foto's :
Het museum in Los Angeles werd in 1997 geopend voor het publiek en is sindsdien ook gratis te bezoeken. Het massieve complex staat hoog boven LA te blinken in de zon. De stenen die gebruikt werden om het gebouw vorm te geven, importeerde men speciaal vanuit Italie.
Het Getty museum heeft vier troeven:
Het bevind zich op de heuvels van de Santa Monica Mountains en heeft dus een uitstekend uitzicht op de stad, de oceaan, de San Bernardino Mountains en de heuvels ten noorden van LA. Op een heldere dag kan je wel 100 km ver zien. Meestal hangt er echter teveel smog boven de stad om echt heldere foto's te kunnen nemen.
Een electrische tram neemt je van aan de voet van de heuvel tot boven op de berg. De tram werd ontworpen om "uit te drukte van de stad te kunnen ontsnappen" aldus volgens de architect Meier, die ook het museumcomplex heeft ontworpen.
Een tweede troef van het museum is de uitgebreide kunstcollectie, van Europese beeldhouwwerken, schilderijen (ja zelfs onze vlaamse schilders zoals Rubens en Jacob Jordaens worden hier tentoongesteld) tot middeleeuwste manuscripten.
Ook moderne kunst vind hier z'n plaats. 'Video California', een kunsttentoonstelling die gebruik maakt van het audio-visuele medium en wordt uiteengezet met tv-monitoren, projectoren en flashy beeldschermen, is beklijvend en erg toepasselijk in deze centrale plaats van film en tv.
Een derde reden om dit museum te bezoeken is de centrale tuin die speciaal voor dit complex werd ontworpen. Drijvende azelea's tenmidden van een ovaalvormige tuin, gevuld met heerlijk geurende bloemen en het geluid van een kabbelende waterval. De tuin strekt haar armen uit met italiaanse pijnbomen die als in lijnen doorheen het complex staan gepland en de kunstmatige rivier die vanop de top van de berg door een groene oase naar beneden stroomt. De foto's getuigen van deze pracht en praal..
Een laatste troef is het architecturale aspect van het complex. Er wordt hier duidelijk gespeeld met alle mogelijke vormen, lijnen, en rasterpatronen die het gebouw tot een kunstwerk op zich maken. De Italiaanse travertinestenen blinken robuust in de zon. Het complex op zich is een wirwar van gangen, trappen en liften, speciaal ontworpen om de bezoekersstroom op een aangename en rustgevende manier te laten verlopen. Het dak bestaat uit louvres die het daglicht filteren en de kunstwerken op natuurlijk wijze belichten.
Ik heb alleszins genoten van mijn daguitstap naar het J. Paul Getty Museum.
En dan nu de foto's :
Thursday, April 17, 2008
La Misma Luna - Under the same moon
Daarnet heb ik een erg aangrijpende film gezien over hoe een jongetje van 9 vanuit Mexico illegaal de Amerikaanse grens oversteekt om zijn moeder te gaan opzoeken in Los Angeles waar ze illegaal woont en werkt om haar zoon een beter leven te geven.
Hier is de trailer : http://www.foxsearchlight.com/underthesamemoon/
De film portretteert een realistisch beeld van hoe het leven als illegaal immigrant is. Vooral opmerkelijk is ook hoe een stad als LA zoveel verschillende leefwerelden herbergt.
Hier heb je de rijke wereld, de glitter en glamour van de filmsterren en celebrities allerlei.
Je hebt de middenklasse die in de mooie suburbs wonen van LA, vaders en moeders die elke dag opstaan om te gaan werken, hun kinderen die elke dag met de schoolbus naar school gebracht worden.
Je hebt de newbies in town (zoals ik :-)) die struggelen om rond te komen, waitresses en bus boys, die een appartement delen met een roommate en hun dromen nastreven (vooral dan in film en muziek).
En dan heb je de 'minority groups', de mexicanen, chinezen, zwarten, etnische groepen die samenhokken in Ghetto's.
En aan de basis van deze demografische piramide heb je de illegalen. Mensen die op zoek zijn naar een betere wereld. Ik heb bewondering voor deze mensen, want ze werken enorm hard voor hun geluk. Beeld je in dat je geen auto mag rijden omdat je geen rijbewijs krijgt, dat je geen social security number kan krijgen (of in belgie een rijksregisternr) waarmee je mag werken, dat je geen health care insurance hebt (dus als je ziek bent moet je het zelf maar oplossen). Als een baas je niet wil betalen, pech, dan kan je er niks aan doen.
Toen ik de bioscoop uitreed keek ik door een heel andere bril naar LA. Een plek waar illegalen dag in dag uit vechten om een plaats te krijgen in deze wereld van schijnbaar geluk en welvaart. Ik vraag me dan ook af wat ik zou doen als illegale immigrant ? Zou ik hier wel kunnen overleven ?
Stel je voor dat je in New York terecht komt met niets anders dan de kleren die je aanhebt. Waar begin je dan ? Zoek je eerst werk of een verblijfplaats ? Wat voor werk zoek je ? Als je dan al Engels spreekt..
En wat is hun motivatie om elke dag opnieuw dezelfde shit te moeten meemaken ? Is het dan echt zoveel beter om in armoede in de VS te leven ? Waarschijnlijk wel.. want wat een mexicaan hier illegaal per uur aan minimum wage kan verdienen is in Mexico 10 keer zoveel waard.
Honestly, ik zou voor geen geld van de wereld in die situatie willen terecht komen. Ik ben blij te weten dat ik naar Belgie kan als terugvalbasis. Ik besef nu maar al te goed wat voor een gelukzakken wij Belgen zijn, met ons sociaal zekerheidssysteem, onze ziekenkassen en onze pensioentjes. Op dit moment zou ik iedere Belg die klaagt over Belgie z'n smoel willen toe plakken met de dikste plakband en in een grote doos met het label "illegaal" opsturen naar de VS. Dat ze daar maar eens hun leven van 0 opbouwen en zien hoe ze het er vanaf brengen zonder het opvangnet van de overheid. Zonder de knuffelpolitiek die Belgie zo hoog in het vaandel draagt.
En wat voor een gelukzak ben ik niet om dit hier allemaal te mogen meemaken zonder mij onoverkomelijke zorgen te moeten maken over waarmee ik morgen mijn boke met kaas zal kopen of schrik hebben dat de immigratiedienst mij te pakken krijgt. Ik besef het maar al te goed hoe verwend ik ben.
It's a tough world out there. You just gotta remember to see it.
Hier is de trailer : http://www.foxsearchlight.com/underthesamemoon/
De film portretteert een realistisch beeld van hoe het leven als illegaal immigrant is. Vooral opmerkelijk is ook hoe een stad als LA zoveel verschillende leefwerelden herbergt.
Hier heb je de rijke wereld, de glitter en glamour van de filmsterren en celebrities allerlei.
Je hebt de middenklasse die in de mooie suburbs wonen van LA, vaders en moeders die elke dag opstaan om te gaan werken, hun kinderen die elke dag met de schoolbus naar school gebracht worden.
Je hebt de newbies in town (zoals ik :-)) die struggelen om rond te komen, waitresses en bus boys, die een appartement delen met een roommate en hun dromen nastreven (vooral dan in film en muziek).
En dan heb je de 'minority groups', de mexicanen, chinezen, zwarten, etnische groepen die samenhokken in Ghetto's.
En aan de basis van deze demografische piramide heb je de illegalen. Mensen die op zoek zijn naar een betere wereld. Ik heb bewondering voor deze mensen, want ze werken enorm hard voor hun geluk. Beeld je in dat je geen auto mag rijden omdat je geen rijbewijs krijgt, dat je geen social security number kan krijgen (of in belgie een rijksregisternr) waarmee je mag werken, dat je geen health care insurance hebt (dus als je ziek bent moet je het zelf maar oplossen). Als een baas je niet wil betalen, pech, dan kan je er niks aan doen.
Toen ik de bioscoop uitreed keek ik door een heel andere bril naar LA. Een plek waar illegalen dag in dag uit vechten om een plaats te krijgen in deze wereld van schijnbaar geluk en welvaart. Ik vraag me dan ook af wat ik zou doen als illegale immigrant ? Zou ik hier wel kunnen overleven ?
Stel je voor dat je in New York terecht komt met niets anders dan de kleren die je aanhebt. Waar begin je dan ? Zoek je eerst werk of een verblijfplaats ? Wat voor werk zoek je ? Als je dan al Engels spreekt..
En wat is hun motivatie om elke dag opnieuw dezelfde shit te moeten meemaken ? Is het dan echt zoveel beter om in armoede in de VS te leven ? Waarschijnlijk wel.. want wat een mexicaan hier illegaal per uur aan minimum wage kan verdienen is in Mexico 10 keer zoveel waard.
Honestly, ik zou voor geen geld van de wereld in die situatie willen terecht komen. Ik ben blij te weten dat ik naar Belgie kan als terugvalbasis. Ik besef nu maar al te goed wat voor een gelukzakken wij Belgen zijn, met ons sociaal zekerheidssysteem, onze ziekenkassen en onze pensioentjes. Op dit moment zou ik iedere Belg die klaagt over Belgie z'n smoel willen toe plakken met de dikste plakband en in een grote doos met het label "illegaal" opsturen naar de VS. Dat ze daar maar eens hun leven van 0 opbouwen en zien hoe ze het er vanaf brengen zonder het opvangnet van de overheid. Zonder de knuffelpolitiek die Belgie zo hoog in het vaandel draagt.
En wat voor een gelukzak ben ik niet om dit hier allemaal te mogen meemaken zonder mij onoverkomelijke zorgen te moeten maken over waarmee ik morgen mijn boke met kaas zal kopen of schrik hebben dat de immigratiedienst mij te pakken krijgt. Ik besef het maar al te goed hoe verwend ik ben.
It's a tough world out there. You just gotta remember to see it.
Thursday, April 10, 2008
TV taping of the Bill Engvall show
Voor wie mij nog nooit laaiend entousiast heeft weten vertellen over Bill en zijn CD's onder de neus geschoven kreeg of heeft meegereden in mijn auto, meeluisterend naar zijn geleuter terwijl het kinderslot je verbiedt uit te stappen (MOEHAHA) :
Bill Engvall is mijn favo stand-up comedian EVER !
En nu heeft hij een sitcom waar hij de centrale figuur is. Eerlijk gezegd een beetje een flauwe serie, vooral omdat hij de moppen die hij zo fijn brengt heeft verwerkt in de show en de clue van de moppen wat afzwakt..
Enniehoe.. gisteren ben ik naar de opnames van deze tv-show gaan kijken. WAT EEN MAFFE ERVARING !
Je auto parkeren naast de director van de serie 'Samantha Who?" (waarschijnlijk nog niet bekend in Belgie, maar heb gelezen dat die serie werd opgekocht door VT4 dus binnenkort ook op de buis te zien), of de plakaatjes zien van tv-series zoals "Two and a half men" en natuurlijk "The Bill Engvall Show". Het doet toch wat.. En dan - zonder toergids - door de backlots lopen van CBS om naar soundstage 6 te gaan waar de tv-show wordt opgenomen.
Daar neem ik plaats op de voorste rij en kijk goed in het rond.. hier staan de sets waar de magie gebeurt.. 5 grote camera's. Veel spots en kabels, fake bomen. Grappig eigenlijk hoe je thuis gelooft dat het een echt huis is.. en nu in realiteit zijn de muren flinterdun, de planten superplastiek, de meubels goedkoop.
Bij het binnenkomen van de acteurs lijkt het alsof ik een 3D-bril opheb, zo een waar je voor je neus uitgrijpt wanneer het voorwerp dat je voor ogen hebt dichterbij komt. Maar nee, dit is hem - Bill Engvall. En hij ziet er KRAK hetzelfde uit als op het scherm. Hij klinkt ook KRAK hetzelfde. Had ik het dan anders verwacht ? Nja, toch wel een beetje.
De publieksopwarmer doet zijn best om ons aan het lachen te houden met de stomste moppen. Het is onze taak vanavond om de lachband in te lachen. En das niet evident wanneer je dezelfde scene vijf keer ziet. Je wordt dan subtiel aangemoedigd om te lachen bij ongeveer elke zin. Diegene die het best lacht, krijgt een T-shirt van de Bill Engvall Show.
5 uur later beginnen de kaakspieren toch wel wat zeer te doen. Ondertussen ben ik al geintroduceerd geweest aan Bill als 'The Belgian Guy'. Na de show krijgen we dan een grote foto met de cast op die we kunnen laten signeren. Ik natuurlijk meteen naar Bill en ik heb dit gezegd : "I'll make you famous in Belgium."
"oooh, Great !" zei hij. Alsof het hem kan schelen. :-)
Je kan online Full Episodes zien als je wil (alleen ben ik niet zeker of dat ook vanuit Belgie kan want soms zitten er restricties op). Klik Hier.
Of je kan, net als ik gisteren, een rondleiding krijgen van de set door naar dit filmpje te kijken.
Wie een youtube stukje van hem wil bekijken, here you go:
Het is toch al leuk geweest de voorbije twee dagen. Een film screening en een tv-opname bijwonen, gratis en voor niets. Only in LA baby !
Hier is mijn gesigneerde foto :-D
Bill Engvall is mijn favo stand-up comedian EVER !
En nu heeft hij een sitcom waar hij de centrale figuur is. Eerlijk gezegd een beetje een flauwe serie, vooral omdat hij de moppen die hij zo fijn brengt heeft verwerkt in de show en de clue van de moppen wat afzwakt..
Enniehoe.. gisteren ben ik naar de opnames van deze tv-show gaan kijken. WAT EEN MAFFE ERVARING !
Je auto parkeren naast de director van de serie 'Samantha Who?" (waarschijnlijk nog niet bekend in Belgie, maar heb gelezen dat die serie werd opgekocht door VT4 dus binnenkort ook op de buis te zien), of de plakaatjes zien van tv-series zoals "Two and a half men" en natuurlijk "The Bill Engvall Show". Het doet toch wat.. En dan - zonder toergids - door de backlots lopen van CBS om naar soundstage 6 te gaan waar de tv-show wordt opgenomen.
Daar neem ik plaats op de voorste rij en kijk goed in het rond.. hier staan de sets waar de magie gebeurt.. 5 grote camera's. Veel spots en kabels, fake bomen. Grappig eigenlijk hoe je thuis gelooft dat het een echt huis is.. en nu in realiteit zijn de muren flinterdun, de planten superplastiek, de meubels goedkoop.
Bij het binnenkomen van de acteurs lijkt het alsof ik een 3D-bril opheb, zo een waar je voor je neus uitgrijpt wanneer het voorwerp dat je voor ogen hebt dichterbij komt. Maar nee, dit is hem - Bill Engvall. En hij ziet er KRAK hetzelfde uit als op het scherm. Hij klinkt ook KRAK hetzelfde. Had ik het dan anders verwacht ? Nja, toch wel een beetje.
De publieksopwarmer doet zijn best om ons aan het lachen te houden met de stomste moppen. Het is onze taak vanavond om de lachband in te lachen. En das niet evident wanneer je dezelfde scene vijf keer ziet. Je wordt dan subtiel aangemoedigd om te lachen bij ongeveer elke zin. Diegene die het best lacht, krijgt een T-shirt van de Bill Engvall Show.
5 uur later beginnen de kaakspieren toch wel wat zeer te doen. Ondertussen ben ik al geintroduceerd geweest aan Bill als 'The Belgian Guy'. Na de show krijgen we dan een grote foto met de cast op die we kunnen laten signeren. Ik natuurlijk meteen naar Bill en ik heb dit gezegd : "I'll make you famous in Belgium."
"oooh, Great !" zei hij. Alsof het hem kan schelen. :-)
Je kan online Full Episodes zien als je wil (alleen ben ik niet zeker of dat ook vanuit Belgie kan want soms zitten er restricties op). Klik Hier.
Of je kan, net als ik gisteren, een rondleiding krijgen van de set door naar dit filmpje te kijken.
Wie een youtube stukje van hem wil bekijken, here you go:
Het is toch al leuk geweest de voorbije twee dagen. Een film screening en een tv-opname bijwonen, gratis en voor niets. Only in LA baby !
Hier is mijn gesigneerde foto :-D
Travel plans
Guess where I'll be spending the next three days. The beach !
This weather is crazy !
http://www.weather.com/outlook/driving/interstate/tenday/USCA1190?from=36hr_topnav_driving
Nog een week-en-half en ik neem de vlieger weer naar de oostkust. Een drietal dagen baltimore zullen wat rust brengen voor...
de big west coast trip.
Jawel, mijn ma komt mij bezoeken eind deze maand en ik heb besloten de pracht en praal van de westkust te gaan bezoeken met haar : national parks, the endless road, en gezelschap om het mee te delen, iets wat ik toch heb gemist de voorbije maanden.
Uitkijken dus naar verslagjes van deze rondreis de komende weken!
PS. gisteravond naar een movie screening geweest van Ghost town met Ricky Gervais (bekend van the Britse versie van The Office). Een movie screening is gratis :o), je wordt dan uitgenodigd door de productiehuizen (in dit geval Paramount pictures) om naar de film te komen kijken en je mening te geven. De film is bijna af, hier en daar nog wat visuele effecten die ontbreken enzo, en de rating (R in dit geval) wordt die avond gegeven. SUPER grappige film trouwens.. hier is is die nog niet uit, dus in Belgie pas te zien eind dit jaar waarschijnlijk.. hier is de link.)
PS. 2 Iemand IN BRUGES al gezien ??
PS. 3 Vanavond naar de CBS studio's voor een TV-opname van de Bill Engvall Show !
This weather is crazy !
http://www.weather.com/outlook/driving/interstate/tenday/USCA1190?from=36hr_topnav_driving
Nog een week-en-half en ik neem de vlieger weer naar de oostkust. Een drietal dagen baltimore zullen wat rust brengen voor...
de big west coast trip.
Jawel, mijn ma komt mij bezoeken eind deze maand en ik heb besloten de pracht en praal van de westkust te gaan bezoeken met haar : national parks, the endless road, en gezelschap om het mee te delen, iets wat ik toch heb gemist de voorbije maanden.
Uitkijken dus naar verslagjes van deze rondreis de komende weken!
PS. gisteravond naar een movie screening geweest van Ghost town met Ricky Gervais (bekend van the Britse versie van The Office). Een movie screening is gratis :o), je wordt dan uitgenodigd door de productiehuizen (in dit geval Paramount pictures) om naar de film te komen kijken en je mening te geven. De film is bijna af, hier en daar nog wat visuele effecten die ontbreken enzo, en de rating (R in dit geval) wordt die avond gegeven. SUPER grappige film trouwens.. hier is is die nog niet uit, dus in Belgie pas te zien eind dit jaar waarschijnlijk.. hier is de link.)
PS. 2 Iemand IN BRUGES al gezien ??
PS. 3 Vanavond naar de CBS studio's voor een TV-opname van de Bill Engvall Show !
Tuesday, April 8, 2008
LA's hidden world
De zonneschijn, de prachtige natuur en het glamoureuse karakter van de stad verbergt handig de ellende die, zoals in elke metropool, evengoed aanwezig is.
Venice Beach, een bruisende boulevard in de zomer en symbool voor LA. Kijk voorbij de flashy look van de winkels en straatperformers.. Venice Beach is ook een bedevaartsoord voor zwervers, crackpots en nitwits..
Downtown LA, het centrum van deze grootstad, is een verlaten plek waar grote corporate buildings hun macht uitstralen.
De foto's spreken voor zich.. Kijk voorbij de glitter naar het leven in LA.. can you see the beauty in it ?
Klik op de foto om naar het album te gaan.
Venice Beach, een bruisende boulevard in de zomer en symbool voor LA. Kijk voorbij de flashy look van de winkels en straatperformers.. Venice Beach is ook een bedevaartsoord voor zwervers, crackpots en nitwits..
Downtown LA, het centrum van deze grootstad, is een verlaten plek waar grote corporate buildings hun macht uitstralen.
De foto's spreken voor zich.. Kijk voorbij de glitter naar het leven in LA.. can you see the beauty in it ?
Klik op de foto om naar het album te gaan.
Friday, April 4, 2008
A day in LA
11 AM : a visit to the Greystone Mansion:
1 PM : Lunch at Rodeo Drive in Beverly Hills:
4 PM : Watch a free Counting Crows concert at the Grove (sorry no pics)
8 PM : Go to the SoCal singer/songwriter award show where my roomie is one of the 5 finalists.
I wish every day could be this entertaining.
PS. Click on the pictures to see the full album of today.
1 PM : Lunch at Rodeo Drive in Beverly Hills:
4 PM : Watch a free Counting Crows concert at the Grove (sorry no pics)
8 PM : Go to the SoCal singer/songwriter award show where my roomie is one of the 5 finalists.
I wish every day could be this entertaining.
PS. Click on the pictures to see the full album of today.
Wednesday, April 2, 2008
OH MY GOD !
I remember feeling totally disgusted when it happened.
I was standing in line at Jamba Juice when I noticed something weird crawling over my skull. My fingers reached for my head: I surely felt something moist.
My nose and eye brows wrinkled into my icky-face. I looked up and hoped this was not the spit of some college kid trying to score free beer from his buddies. If it was, he sure had hit me good.
I wasn't the only one pointing fingers, though. I saw the chick standing in front of me running her fingers through her purple dyed hair. With a jolt she turned to catch my eye. I could see the terror in her eyes. She held out the hand smothered in seemingly slimy wetness and said, "Did a bird just poo on my head?!"
I really wanted to say yes. But I didn't.
For a moment, there was panic at the galleria. People slowed down their pace and had trouble finding their balance on the slippery pavement. Cell phones were jacked out of purses and pockets to make apologetic phone calls to those waiting with dinner at home.
This was unearthly: RAINDROPS WERE ACTUALLY FALLING FROM THE SKY.
I was standing in line at Jamba Juice when I noticed something weird crawling over my skull. My fingers reached for my head: I surely felt something moist.
My nose and eye brows wrinkled into my icky-face. I looked up and hoped this was not the spit of some college kid trying to score free beer from his buddies. If it was, he sure had hit me good.
I wasn't the only one pointing fingers, though. I saw the chick standing in front of me running her fingers through her purple dyed hair. With a jolt she turned to catch my eye. I could see the terror in her eyes. She held out the hand smothered in seemingly slimy wetness and said, "Did a bird just poo on my head?!"
I really wanted to say yes. But I didn't.
For a moment, there was panic at the galleria. People slowed down their pace and had trouble finding their balance on the slippery pavement. Cell phones were jacked out of purses and pockets to make apologetic phone calls to those waiting with dinner at home.
This was unearthly: RAINDROPS WERE ACTUALLY FALLING FROM THE SKY.
Glorious traffic jams would unavoidably await us all now.
...
Get out of here, clouds of wetness. Be gone.
Tuesday, April 1, 2008
Lake Shrine en UCLA
Op aanraden van een vriend bezochte ik vandaag Lake Shrine, een spiritueel bedevaartsoord aan de kust van Pacific Palisades.
De tuin is een uitstekende plek om een meditatieve wandeling te maken. GSM's zijn er verboden, en op de meditatieplaatsen mag je ook niet praten. Sinds 1920 staat er een Nederlandse molen die ze hebben bewaard.
In het boeddistische memorial zijn er een deel van Ghandi's resten geborgen.
Paramahansa Yogananda kocht in de jaren stillekes dit natuurlijk gevulde meer op en maakte er een centrum voor bezinning van. Voor elke religie. Zo is een gedeelte van de tuin toegewijd aan het Boeddisme, Hindoeisme, Islam, Christendom en het Jodendom. Iedereen is er welkom.
Ik heb er vast van genoten, al was het zonnetje nog niet van de partij.
Daarna reed ik door om te lunchen in Santa Monica. Ik heb ook me twee paar All Stars gekocht, wiii !
Op weg naar huis reed ik langs UCLA, een van de grootste universiteiten in het land. In de parking lag een dagpas op de grond en dus bracht ik meteen een dagbezoekje.. niet dat er heel veel te zien is, buiten veel grote gebouwen waar de lessen doorgaan, maar het is wel indrukwekkend om te zien hoeveel afdelingen je hier hebt. Astronomy, Sciences, Psychology.. en dan de studenten die allemaal fier zijn op hun universiteit en bijna allemaal een trui of t-shirt aanhebben van UCLA.
Op deze twee plaatsen kan je een heel aparte energie voelen.. in Lake Shrine kom je tot rust, in UCLA ervaar je de opwinding van dit kenniscentrum in de VS.. en het zonnetje was weer terug in de namiddag !
Hier zijn de foto's :
De tuin is een uitstekende plek om een meditatieve wandeling te maken. GSM's zijn er verboden, en op de meditatieplaatsen mag je ook niet praten. Sinds 1920 staat er een Nederlandse molen die ze hebben bewaard.
In het boeddistische memorial zijn er een deel van Ghandi's resten geborgen.
Paramahansa Yogananda kocht in de jaren stillekes dit natuurlijk gevulde meer op en maakte er een centrum voor bezinning van. Voor elke religie. Zo is een gedeelte van de tuin toegewijd aan het Boeddisme, Hindoeisme, Islam, Christendom en het Jodendom. Iedereen is er welkom.
Ik heb er vast van genoten, al was het zonnetje nog niet van de partij.
Daarna reed ik door om te lunchen in Santa Monica. Ik heb ook me twee paar All Stars gekocht, wiii !
Op weg naar huis reed ik langs UCLA, een van de grootste universiteiten in het land. In de parking lag een dagpas op de grond en dus bracht ik meteen een dagbezoekje.. niet dat er heel veel te zien is, buiten veel grote gebouwen waar de lessen doorgaan, maar het is wel indrukwekkend om te zien hoeveel afdelingen je hier hebt. Astronomy, Sciences, Psychology.. en dan de studenten die allemaal fier zijn op hun universiteit en bijna allemaal een trui of t-shirt aanhebben van UCLA.
Op deze twee plaatsen kan je een heel aparte energie voelen.. in Lake Shrine kom je tot rust, in UCLA ervaar je de opwinding van dit kenniscentrum in de VS.. en het zonnetje was weer terug in de namiddag !
Hier zijn de foto's :
Pelgrimstocht in Griffith Park
Wel, Pelgrimstocht is er misschien wat over maar het beklimmen van de berg in Griffith Park, het grootste park van de VS, is een behoorlijke uitdaging.
Vertrekkend aan het observatory wacht er een 2 mijl-lange stijle klim die je tot aan Dante's view brengt, de top van het park.
Onderweg kom ik allesbehalve engels-sprekende mensen tegen. Chinezen, Filipijnen, Mexicanen, Duitsers, alle talen door elkaar. Ik heb het gevoel dat Amerika, en dan meer bepaald LA, van iedereen is. Ik kan me zo voorstellen dat mensen uit hun land wegwilden om hun dromen te realiseren in de Nieuwe wereld. Het land waar alles kan. Vroeger was dat ook zo. Was je als eerste aan een stuk land, dan eigende je jezelf dat gewoon toe. Had je een idee om een bedrijfje op te starten? Geen wetgeving die je beperkte. Dat was natuurlijk niet altijd even positief, maar het moedigde wel de ondernemingscultuur aan. Nog altijd eigenlijk. Amerikanen staan zot van service. Mobiele hondensalons, massage therapeuten, overal drive thru's (zelfs de banken), wat je hart maar wil, je kan het hier kopen.
Langzaam wandel ik hoger en hoger en begint het uitzicht voor mij te ontvouwen. In de verte blinkt de oceaan. Santa Monica boulevard loopt als een rechte lijn door Beverly Hills tot aan Hollywood. Spijtig dat de smog al dik boven de stad hangt. De South Bay is door de mist niet te zien.
De Hollywood letters braden in de zon. Op de duur zie je ze niet meer staan. Je geraakt aan alles gewoon.
Na een stijle klim bereik ik dan eindelijk de top van de berg. Wat een uitzicht ! 360 graden kijk en luister plezier; de wind brengt de stadsgeluiden tot aan mijn oren. In de verte schitteren de wolkenkrabbers van downtown LA. Ik sta er steeds verstomd van hoe LA zulk een grote stad is en toch maar 1 punt heeft waar er hoge wolkenkrabbers staan. Het typeert LA ook wel, alsof downtown symbool staat voor de alomaanwezige palmbomen die als vuurwerk boven de stad uitsteken.
Zo ver je oog kan zien strekt LA haar armen uit. Van de top van deze berg tot aan de oceaan, en aan de andere kant ligt de Valley tot aan de San Fernandino bergen. De wind brengt verkoeling terwijl ik de vogels bewonder die wulps rond ons heen cirkelen. Dit zijn de momenten waar ik voor naar hier ben gekomen. LA is werkelijk een plek vol magie. Je moet alleen weten waar het te vinden is.
Als vervolg op mijn pelgrimstocht bezoek ik morgen Lake Shrine, een spirituele tempel in het paradijslijke Pacific Palisades.
Vertrekkend aan het observatory wacht er een 2 mijl-lange stijle klim die je tot aan Dante's view brengt, de top van het park.
Onderweg kom ik allesbehalve engels-sprekende mensen tegen. Chinezen, Filipijnen, Mexicanen, Duitsers, alle talen door elkaar. Ik heb het gevoel dat Amerika, en dan meer bepaald LA, van iedereen is. Ik kan me zo voorstellen dat mensen uit hun land wegwilden om hun dromen te realiseren in de Nieuwe wereld. Het land waar alles kan. Vroeger was dat ook zo. Was je als eerste aan een stuk land, dan eigende je jezelf dat gewoon toe. Had je een idee om een bedrijfje op te starten? Geen wetgeving die je beperkte. Dat was natuurlijk niet altijd even positief, maar het moedigde wel de ondernemingscultuur aan. Nog altijd eigenlijk. Amerikanen staan zot van service. Mobiele hondensalons, massage therapeuten, overal drive thru's (zelfs de banken), wat je hart maar wil, je kan het hier kopen.
Langzaam wandel ik hoger en hoger en begint het uitzicht voor mij te ontvouwen. In de verte blinkt de oceaan. Santa Monica boulevard loopt als een rechte lijn door Beverly Hills tot aan Hollywood. Spijtig dat de smog al dik boven de stad hangt. De South Bay is door de mist niet te zien.
De Hollywood letters braden in de zon. Op de duur zie je ze niet meer staan. Je geraakt aan alles gewoon.
Na een stijle klim bereik ik dan eindelijk de top van de berg. Wat een uitzicht ! 360 graden kijk en luister plezier; de wind brengt de stadsgeluiden tot aan mijn oren. In de verte schitteren de wolkenkrabbers van downtown LA. Ik sta er steeds verstomd van hoe LA zulk een grote stad is en toch maar 1 punt heeft waar er hoge wolkenkrabbers staan. Het typeert LA ook wel, alsof downtown symbool staat voor de alomaanwezige palmbomen die als vuurwerk boven de stad uitsteken.
Zo ver je oog kan zien strekt LA haar armen uit. Van de top van deze berg tot aan de oceaan, en aan de andere kant ligt de Valley tot aan de San Fernandino bergen. De wind brengt verkoeling terwijl ik de vogels bewonder die wulps rond ons heen cirkelen. Dit zijn de momenten waar ik voor naar hier ben gekomen. LA is werkelijk een plek vol magie. Je moet alleen weten waar het te vinden is.
Als vervolg op mijn pelgrimstocht bezoek ik morgen Lake Shrine, een spirituele tempel in het paradijslijke Pacific Palisades.
Subscribe to:
Posts (Atom)
