WB Studio's en een uitstapje naar de bergen

Donderdag had ik een dagje vrij en maakte ik van de gelegenheid gebruik om een uitstap naar de bergen te maken.

Op Vrijdag bezocht ik de Warner Brother's studio's, thuishaven van de Harry potter films, I am Legend met Will Smith, The Matrix en Casablanca, en ook veel bekende series zoals ER (de set is echt wel super cool), FRIENDS ! (ik maak een cameo in de foto's, waar o waar ben ik te zien?), Gilmore girls, Without a trace, CSI and cold Case.

We mochten gelukkig heel wat foto's trekken, behalve van de echte coole dingen zoals de binnenset van ER, de harry potter props, en de backlot waar de films worden opgenomen...

Bij gebrek aan schrijvers inspiratie, geniet van de foto's :

Warner Brother's en uitstapje naar de bergen

I love this flick.

Really - if you have about 90 minutes to spare, watch it and tell me what you think !



PS. Skip the first three minutes if you want to cut to the chase..

Eetgewoontes

Ik ben een gewoontebeestje. Ik ontdek iets, vind het lekker, en eet of drink dan alleen nog hetzelfde. Wel, das misschien wat overdreven. Maar er zijn zowat vaste eetgewoontes ontstaan tijdens mijn glamoureus leventje in LA.

1/ Healthy Choice frozen foods.




Je kan het zo zot niet bedenken, healthy choice heeft het allemaal: spagetti, steak, zalm, etc. Allemaal zorgvuldig voorbereid en ingevrozen voor mijn microwave-plezier.

Niet dat je er altijd genoeg mee hebt gegeten, en dus eet ik als dessert :



Ongelooflijk lekker, Ben & Jerry's ice cream, ondertussen ook te verkijgen in Belgie ! Ze stoppen lekkere cookie-dough in hun ijs, of stukjes fruit, of fudge, extra room, nootjes, mmm.. need I say more ?

Op twee dagen tijd heb ik deze 473 ml volledig opgelepeld. I'm awful, I know.

Als verfrissende drank koop ik tegenwoordig:



Sunny D Sinaasappelsap, maar met een limonade-achtig smaakje.. mmm lekker !

Santa Barbara

De Spaanse missionarissen die vanaf de 17e eeuw tem de jaren 1840 de Camino Real (Koninklijke Weg) aflegden langs de kust van California, verdienen een medaille voor doorzettingsvermogen. Hun geplande route bracht hen op religieuze kruistocht van Mexico naar het Californische noorden. El Camino Real is bijna duizend kilometer lang en kruist woestijnen, bergen, stranden en de grassige heuvels die mijn veertien jarige auto nu moeizaam tracht te beklimmen. Aan 50 mijl per uur kruip ik uit de San Fernando Vallei richting Santa Barbara, een van de best bewaarde missies aan de Westkust.

Verbazingwekkend eigenlijk hoe snel het uitzicht afwisselt in dit gebied. Zonet stonden de dorre San Fernando mountains aan de horizon, nu steken de grassige Agoura Hills af tegen een straalblauwe hemel. Het lijkt wel alsof deze heuvels alle regen hebben opgeslorpt. Het gras kleurt zowaar fluo-groen. Een schaap of tien zou hier niet misstaan. Maar daarvoor is het natuurlijk te warm, zelfs op Goede Vrijdag al; het beloofd vandaag 30 graden te worden.

Van de koninklijke weg is hedendaag niet veel terug te vinden. Highway 101 heeft de laatste restanten bedolven onder z'n massieve betonstructuur. Dagelijks nemen 2 miljoen pendelaars deze autostrade die Santa Barbara met de Los Angeles County verbind.

Aan de havenstad Ventura sluit de 101 parallel aan met de Pacifische Oceaan. Dat geeft aan dat Santa Barbara niet meer veraf is. De stad is opgebouwd nabij een missiepost die in 1786 door Spaanse Franciscanen is opgericht en is genoemd naar de heilige Barbara. Tegenwoordig is Santa Barbara een welvarende stad die populair is als toeristische bestemming en als woonplaats voor beroemdheden.

Mijn missie vandaag is het afleggen van de Red Tile Tour: het bezichtigen van typische spaanse architectuur in het centrum van de stad. De gebouwen hebben vaak rode dakpannen (aldus de naam van de toer) en hebben niet alleen architecturaal maar ook cultureel belang voor de VS. De opbouw van de stad is te danken aan de samenwerking tussen de Native Indians en de Spaanse monniken.

Op sommige plaatsen lijk je met wat verbeelding in Spanje te vertoeven. De architectuur van de gebouwen is krak dezelfde. Alleen nog niet zo oud. :-)
Om de Spaanse illusie in stand te houden moet je hier en daar je ogen dichtknijpen voor de Amerikaanse vlag die veelvuldig in het straatbeeld te zien is.

Mijn aandacht ging vandaag ook uit naar de bloemen. Ze zijn niet alleen in Santa Barbara te vinden, je ziet ze overal in LA. Op de duur wordt je dat gewoon, die frisse kleuren en heerlijke geuren. Maar vandaag wilde ik er even bij stil staan en volop genieten van het natuurlijke schouwspel.

Santa Barbara leek tenslotte een heel jonge, hippe stad, ondanks de 200 jaar oude gebouwen die hier staan (wat op zich nog niet oud is natuurlijk, maar wel voor de Amerikaanse Westkust).

Overal waren er jongeren aan het skateboarden. De Europees getinte restaurantjes zaten gevuld met jongelui en zakenmensen. Ja, er slenterde ook een oud meneertje in surfpak en boogie board de straat over. Misschien is hier wel een bron te vinden die de eeuwige jeugd schenkt, wie weet !

Als afsluiter kon ik het niet laten om nog even een strandwandeling te maken. Dit keer met ingesmeerde rug. Wel, gedeeltelijk toch, tis niet evident om je eigen rug in te smeren !

Networking in LA

Extract from a real live conversation today.

MARTY THOMAS:
Have you had many networks shooting in your tunnel before?

ME:
Oh yeah, we've had FOX News, ABC, NBC, Nickelodeon and many Spanish networks filming the tube.

MARTY:
You know what would be totally awesome? Making a music video here. We can get a pop star flying and have him playback his lyrics. We'd put up a big crane and have it pan from one side to the other while he's in there rockin'.

ME:
Sure, we could do that. Another way to go is using the green screen, though. We have a film crew shooting with us next week and they're gonna wrap up the tunnel and get a professional sky diver to shoot footage.

MARTY:
Oh yeah, that would work, too ! You know what, here's my card.

MARTY THOMAS, EXECUTIVE PRODUCER / DIRECTOR - RIDICULOUS PICTURES,

MTV / BET / VH1 / AWARD WINNING FEATURE FILMS

*oink*


MARTY:
So who should I call to set up a flight time for us.

ME:
Hold on, let me go get my card.

DENNIS DE VOS, ASSISTANT MANAGER,

IFLY HOLLYWOOD.

*grin*


ME:
Say, you don't happen to be lookin' for interns or extras, are you? 'Cause even if it means getting coffee for someone all day, I'd love to be part of your crew.

MARTY:
Oh yeah, we're always looking for help. Shoot me an email and we'll see if we can hook you up.

ME:
That would be awesome, man, thanks a lot.

MARTY:
No worries, talk to you latah.

*twitch*

Dwergen in het park

17 maart : Saint Patrick's Day - de nationale feestdag van Ierland.

Alhoewel we zo'n tienduizend km verwijderd zijn van Ierland wordt Saint Paddy's Day hier uitbundig gevierd. Zowat iedereen draagt de kleur groen, sommige gaan helemaal uit de bol met pruiken, hoedjes en gekleurde brillen. Allemaal om te proeven van the luck of the Irish.

Onder het motto 'meer zielen, meer vreugd' deelt iedereen in de Ierse feestvreugde. Mexicaan, zwart, chinees of blank, iedereen doet mee. Ik ook. Gisteren avond zijn we naar een Ierse bar getrokken om een lekkere Guinness te gaan drinken. Het is wel wat geleden sinds ik nog een pintje heb gedronken. Het is dan ook een hele uitdaging om dan plots een grote Pint (lees PAJNT - een halve liter bier) voor je neus voorgeschoteld te krijgen. Het klotsende bier werd gepresenteerd in een vermakelijke dwergschoen en dat maakte het natuurlijk helemaal af.

Net voor het feestgeweld ging ik nog even naar het park. Lake Balboa is een groot meer omgeven met bomen en allerlei recreatiemogelijkheden. Dit was het meest typische park dat ik ooit heb bezocht.. duizend en een ganzen die gevoederd worden door kindjes, romantisch zoenende koppeltjes op de bankjes langs het water, vissende bootjes in de vijver, bruggetjes met watervalletjes, eendjes die op een rij naar het water pletsen, oudjes op wandel met hun stok (en uit voorzorg de ganzen een duwtje opzij geven met hun stok)..

Het uitzicht was ook prachtig. Bij zonsondergang zie je de bergen in de verte eens zo duidelijk.

En ook al zijn de bomen hier het jaar rond groen, toch zie je her en der de lente doorbreken. Bomen krijgen plots bloesems, struiken zien er gevulder uit.. kijk maar naar de foto's.



Vandaag werk ik de avondshift, dus heb ik deze namiddag de tijd om mijn was te doen en inkopen te gaan doen.

Vrijdag en zaterdag heb ik een weekendje vrijaf. Iemand een voorstel om wat te gaan bezoeken? :-)

Een moment van nostalgie

Regen klettert tegen het glas, de wind waait zacht en ik lig diep in mijn bed genesteld . Het is lang geleden... eindelijk nog eens een regenbui die de droogte in de vallei verjaagt.

Nochtans schoof de zon daarstraks nog langzaam achter de bergen en kleurde de hemel dieprood.

De regen brengt me onverwachts een moment vol verlangen naar alles dat gezellig, vertederend en zacht is.

Ik moet denken aan de appreciatie die ik gisteren in de supermarkt kreeg. Ik liet een oud dametje voorgaan en toen het aan mijn beurt was bedankte de kassier mij door te zeggen dat hij altijd beweerd de liefste klanten te hebben en dat ik zijn standpunt nog maar eens had bewezen. Oooh.

En dan nu de regen, die mij doet terugdenken aan een gezellige regenachtige avond in Belgie. Zo een van die avonden waarop je weet dat de zomer definitief voorbij is. Als een dag waarop de school weer is gestart, na twee maanden vol spel plezier aan het strand of in het bos.

Misschien neem ik straks nog een lekker warm schuimbad. Achterover met een lauw washandje op de ogen, de oren net onder water zodat ik het tienduizend mijl onder water gevoel krijg, genieten van heerlijk geurende dampen die tot in mijn neus krullen..

En als afsluiter van de dag een zoetig warm stuk appeltaart met vanille-ijs.

Ik moet ervan profiteren. Morgen is de zon weer terug, ga ik terug aan het werk, en draait de wereld weer aan zijn normale snelheid.

Americanized ?

I guess it's unavoidable to grow custom to some of the American habits:

ONE - I can't help getting a vanilla cream drink from Starbucks in the morning.

Right after I make my turn onto Burbank Boulevard I see Miss Starbucks smiling down at me. I illegally cross a double yellow line and take the drive thru to order my hot vanilla powered liquid shot. I'm a bad-ass vanilla freak.
Honestly, I'm this close to turning into a genuine Starbucks junkie. And there's not even caffeine in my favorite latte drink.

TWO - I realized today that should I return to Belgium I'm going to have to drive a stick shift again.

OMG ! I've had people telling me it's like riding a bike: you never forget. I hope they're right. I've kinda gotten used to only using my right foot to drive. Just putting the gear into Drive, hit the gas with your foot, and you're set. No hassle, no pain. Well, after a while you do get a cramped foot. Thank God for cruise control !

THREE - That made me think of the weird right-of-way rules in Belgium.

Does anyone in Belgium still know who needs to yield to whom ? I've adjusted to the many STOP-signs around here. And I love them. Everybody gets their turn. No more getting upset because of the long stretch of cars coming from the right while being stuck giving way is a relief for the good old tik-tok.

FOUR - Another funny thing is how I got used to American geography.

Every city comes with a state. You have Paris, CA(lifornia), Paris, IL (Illinois).. so when people are from their home town called Springfield, they're not necessarily from the same Springfield..
So today, as I was curiously looking online for a flight to Belgium, I typed in my destination (brussels) and thought of the abbreviation of the state that Brussels is in and I typed, Brussels, BE. And when I hit the 'Search' button, no flights came up. I wondered why.. until I realized that I just should have entered Brussels. Of course. BE is a country, not a freakin' state !

FIVE - Writing down addresses is another thing.

In this country, people write the house number BEFORE the name of the street. That took some getting used to, but now, it feels natural.

SIX - I've started adjusting my numbers and some letters to the way Americans write them.

Not because I want to, just because I NEED to. In my job, I count money. And that money count needs to be correct for the books. Now, when people read my nines as a 8 or a 3, and my seven's are being misread as ones, that can create a lot of trouble. Also, we Belgians use a , as a decimal, - right ? Not in the US, it ain't ! A decimal is a point, and the comma , is used to point out thousands. So 1,500.50 is right in the US. 1.500,50 is right in Europe. That takes A LOT of getting used to. I'm still messing that up every once a while.

There are a lot more things that are typical about living here. People in the street or in the park say hello to you when you pass by. Well, most of them anyway.

Or when you're looking at an item in the grocery store and some one else is trying to grab one of the same items, they say "excuse me". People excuse themselves a lot. When almost bumping into each other, when passing some one who is standing still, when cutting in line.. yea right, I wish. Courtesy rules ! Well, most of the time anyway.

And last but not least, you know you're surrounded by Americans when everybody is wearing white tennis shoes under any colored pants.

You know you're Americanized when you start saying 'like' every other word.

You know you're becoming American when you add, 'you know' to every sentence.

And you hate being in America when you just can't stop eating junk food.

Een dagje strand.

Ik ben geen fervent strandliefhebber (je weet wel, zo iemand die gewapend met zonne-olie, koelbox, sandalen en klak het strand opgaat en uuuuren aan een stuk ligt de braden in de zon..) maar vandaag maakte ik een uitzondering. Vandaag wilde ik mezelf verwennen, genieten van de zon en de warmte en 's avonds rood gebrand, uitgeteld en voldaan in mijn bed kruipen.

Missie geslaagd. Wel, bijna toch..ik zie er net niet uit als een kreeft, met uitzondering dan mijn rug die behoorlijk wat zonneschijn te verduren kreeg tijdens mijn langer dan gepland middagdutje op het strand..

Een uitstapje naar Santa Monica ongoochelt trouwens nooit. De dag begon als een ander (met file op de 405), maar de muziek van Sheryl Crow - this ain't no country club either.. this is LA.. all I wanna do, is have some fun ! - deed me explosief meezingen en het het fileleed vergeten. De Exit voor de Santa Monica Pier bracht mij voorbij de plaatselijke bowling alley die volledig omgeven was met film materiaal, lampen, white screens, camera's en vooral veel kabels. Hier is duidelijk een film opname aan de gang.. jammer dat je nooit weet voor welke film het is..

Ik parkeer me onder de mall van Santa Monica omdat je daar 3 uur gratis mag parkeren, een luxe in LA. Daarna flip-flop ik gestaag naar Macy's op zoek naar lippenbalsem. Verkeerde winkel uitgekozen zo blijkt, want de goedkoopste lippenbalsem was een gemaakt van champignons(!) en kostte maar 15 dollar. De verkoopster kijkt me smilend aan wanneer ik bedank voor deze wondercreme. Dan nog liever verkorste lippen.

Er is veel beweging op de pier van Santa Monica. Het grote rad draait continu, de rollercoaster maakt toertjes, en de piratenboot zwaait onvermoeid heen en weer. Maar de echte attractie is dit keer onder de pier te doen.

Rechts van mij staan er een paar trailers te blinken in de zon. Op hun zijkant staat er 'star wagon' te lezen.
En ja hoor, aan mijn linkerkant zijn ze volop bezig met cameramateriaal van de ene naar de andere kant te sleuren. Aan een grote kraan hangt een wit scherm te bengelen boven een groep figuranten. Ik ga een kijkje dichterbij nemen en meteen blijkt dat ze net een opname hebben voltooid. Shoot.

De figuranten lopen er nog wel rond.. typisch 'Baywatch' publiek; rondborstige meiden en stoere mannen met beachballen.. letterlijk dan. Om de indruk te geven dat LA volloopt met mooie mensen.. maar op het echte strand is dat minder waar. Gelukkig ook.. ik hoef me niet te schamen voor mijn buikje. :-)

Terwijl ik naar een plek zoek (niet dat ik lang moet zoeken, want het witte strand is zo groot dat er plaats genoeg is), moet ik mijzelf even weer in de arm knijpen om er zeker van te zijn dat ik niet in een of andere Quentin Tarantino film rondloop.. het voelt soms ook allemaal zo fictief aan.. de palmbomen, de pier, het strand en dan nog eens al die filmopnames rondom.. mensen die zich anders voordoen dan ze zijn.. tegelijk aantrekkelijk maar ook afstotend.. vandaag werkt de magie van dit alles op mij in en geniet ik ervan.

Ik geniet van het warme, zachte strand en bewonder het schouwspel van de oceaan.. Golven die breken en zich uitstrekken tot een wit, schuimend tapijt.. de stilte die te horen is net voor het breken van een golf.. alsof de tijd even stilstaat en dan plots weer vooruit schiet.. zoals het water het strand bestormt.

Her en der liggen koppeltjes en eenzaten zoals ik te bruinen in de zon. Af en toe vliegt de LAPD helikopter voorbij en hoor ik het unieke stemgeluid van een enthousiaste otter. Zelfs de dolfijnen zijn deze keer van de partij. Ze springen regelmatig uit het water en maken daarbij tuimelingen in de lucht. Wat een spektakel ! Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij heb..

Grote meeuwen zweven over ons heen en strijken neer in het ondiepe water. Telkens wanneer een golf naar hen toe kruipt, rennen ze verschrikt het strand weer op.

Na een uur of twee slenter ik terug naar de auto. Eindelijk kan ik mijn bankkaart ophalen in de WaMu bank in El Segundo. Ik vreesde even voor het verkeer op de 405 maar dit keer ging het lekker vlot. De terugweg naar het noorden was daarentegen moordend.. verbrand in een warme auto in de file zitten.. ik voelde me als een geroosterde kip in de hel. Gelukkig had ik in El Segundo al een aloe vera after sun creme gekocht en dat werkte serieus verfrissend.

Mijn avond sloot ik af met een lekkere maaltijd. Courgette met look in de oven met swiss cheese, patatjes en worst. Echte boerekost. Het was wel even verschieten toen de smoke detector afging omdat de oven teveel rook produceerde. Maar na een minuut of 5 was alle rook weer vervlogen en keerde de rust terug.

Ondertussen liep ik heen en weer naar the laundry room in het gebouw. Net als in de film, met quarters en bewoners die een boekske lezen terwijl de was aan het draaien is. Ik vind dat oersaai, en dus ga ik af en toe kijken of de was nog niet in de droogkast moet..

Weer een dag erop zitten. Morgen werken tem donderdag, vrijdag opnieuw een dagje vrijaf. Momenteel nog geen grootse plannen, maar mij kennende zal dat snel veranderen. :-)

Spring time !

De lente is aangebroken. Niet dat het echt winter is geweest in LA, maar toch. Vandaag start de 'daylight saving time' en spring-en we (lees de tip ; spring = lente)1 uur vooruit in de tijd. Ik vraag me nu ook af, is het al zomertijd in Belgie ? Zo neen, dan zijn we even maar 8 uur van elkaar verwijderd ipv 9.

En ja hoor, lente doet zich ook voelen in de temperaturen. Vandaag kregen we al een 30 graden voorgeschoteld. De bloesems beginnen te bloeien. En de knopjes aan de zeldzame kale bomen komen stilaan open.

Morgen eindelijk een dagje vrijaf. Ik heb me voorgenomen om een paar uurtjes te gaan ontspannen op het strand. Short aan, zonnecreme op, fles water mee, boek en een handdoek, just me, the beach and the ocean, dude. Yea.

Vandaag was een dag vol schraal volk op de city walk. Trosjes Mexicaanse families die vaak weinig of geen Engels spraken, veel joelende kinderen en net uit de pampers gegroeide teenagers. Gelukkig hadden we wel een paar grote reservaties zodat de tijd wat voorbij ging.

Ook al hebben we enkele toffe mensen rondlopen op het werk, het blijft toch erg oppervlakkig.. sommigen gaan dan 's avonds naar een striptease bar, of gaan ergens dansen in een of andere sleazy bar die pas opengaat om 1u 's nachts, waar ze dan voor 150 dollar waard aan coctails drinken.. dat is ECHT niet mijn ding.. meestal vind ik het niet erg, maar vandaag was zo een moment waar ik me alleen voelde, alleen in een grote stad vol fuifbeesten en glitter en glamour. Ik voel me dan plots weer een rasechte Belg, verloren in LA, snakkend naar een pak friet en een lekkere pint in het dorp..

Vanavond trek ik er op uit. Ik weet nog niet waarnaartoe. Waarschijnlijk naar een van de vele malls die hier in de buurt zijn. Of gaan wandelen op de boulevard op Venice Beach. En daarna genieten van een flinke nachtrust !

PS. Gisteren kregen we weer een celeb over de vloer. Blair Underwood gaf een verjaardagsfeestje voor zijn zoon bij ons. De naam zegt je misschien niet veel, maar kijk naar zijn foto's en je herkent hem meteen. Hier is zijn film curriculum.

Sony / Columbia Pictures studio tour

Tegen het einde van mijn verblijf in LA wil ik elke film- en tv studio bezocht hebben. Daar ben ik nog wel effe mee zoet ! Vandaag trok ik naar Sony Pictures in Culver City, een van de jongste en ook een van de meest gebruikte filmstudio's in LA.

Enkele bekende blockbusters afkomstig van dit productiehuis : de Spiderman-trilogie, Vantage Point (al in de cinema in Belgie ?), The Da Vinci Code, Men in Black en Charlie's Angels.

De toer start met een uitgebreid filmpje over de geschiedenis van Sony Pictures:
twee boerenkinkels startten in de jaren 20 met het bouwen van de filmstudio "Columbia Pictures". Ze wilden vooral kunnen concurreren met de grote, reeds bestaande studio's in Hollywood, zoals Paramount en Universal. Ze zwoeren enkel goede films te maken, en geen honderden slechte.. En ja hoor, ze hebben er destijds heel wat gemaakt.. met de hulp van MGM maakten ze de Wizard of Oz, Singing in the Rain en Gone with the wind. Maar na de grote economische depressie in Amerika begon deze studio ook als eerste in Hollywood tv programma's te maken. Hun bekendste show is "Jeopardy" (Waagstuk als vlaamse versie met Koen Wouters) en loopt al sinds '64 op de buis, en ook the 'Wheel of Fortune' (het Rad van Fortuin) wordt nog dagelijks gedraaid op TV.

Colombia Pictures smolt eind jaren '80 samen met Warner Brother's en Coca-Cola en werd Tri-star Pictures genoemd (met als logo de eenhoorn, symbolisch teken voor trialiteit). Daarna kocht Sony de boel op en voila: Sony Pictures was geboren.

Na nog een 5 minuten durende en oervervelende compilatie van Sony-films, en een drietal trailers (reclame maken, dat kunnen ze maar al te goed hier) voor 'upcoming pictures', mogen we dan eindelijk de grote lobby binnen.

Daar staan enkele movie-props uitgestald, voorwerpen gebruikt in gekende films zoals 'The Da Vinci Code, Charlie's Angels, Ghost Busters, Memoirs of a Geisha" enz. Vooral leuk om zien waren de props van Da Vinci Code. :-)

Onze gids vertelt dan hoe deze lobby werd gebruikt in de film 'Last action Hero' met Arnold Schwarzenegger.. laaang geleden is dat ondertussen, en niemand die zich deze scene nog echt herinnert.. en dus gaan we verder om de buitenkant van het grote Sony Pictures gebouw te bewonderen. Daar krijgen we te horen dat het gebouw werd gebruikt in 'The Running Man' , een science fiction film met Arnie-'I'll be back'. En onlangs nog gefilmd in de serie 'Angel', een spin-off van 'Buffy the Vampire slayer.'

Eindelijk lopen we door de grote poort van de 'back lot', de plaats waar de soundstages (de sets) en facades (de voorkant van gebouwen) te vinden zijn.

Indrukwekkend is de plaza voor het Columbia Pictures hoofdkwartier waar de grote filmbazen groen licht geven voor nieuwe filmprojecten. Met wat geluk zien we vandaag een grote ster uit het gebouw wandelen, wordt er ons verteld. Het is daar waar de leading actors / actresses hun contract komen tekenen.

We mogen zelfs door de deuren naar binnen wandelen, tot aan de receptie. We mogen wel geen foto's nemen want hier blinken de 8 Oscars die Sony pictures heeft gewonnen voor de categorie 'Best Pictures.' Binnen krijgen we het super spannende en legendarische verhaal van hoe het gouden beeldje de naam Oscar heeft gekregen. Het verhaal doet de ronde dat de ontwerper op zoek was naar een naam voor deze symbolische prijs en dat de secretaresse naar het ontwerp keek en zei : hee, die lijkt sterk op mijn nonkel Oscar ! Et voila.

De voorkant van het gebouw, te zien op de foto's, fungeert vaak als politiekantoor, gerechtsgebouw of een school in films en tv-series. Het gebouw is oa te zien in Spiderman (de school waar Toby McGuire naar toe gaat), gebruikt als Courthouse in verschillende Law-series, als politiekantoor in Beverly Hills Cop, enz.

Daarna strompelen we verder naar Main street, de straat waar de facades van de gebouwen gebruikt worden om eender welke stad in de VS na te bootsen. Het New Yorkse appartementsgebouw uit 'Hitch' met Will Smith staat hier, of de surf shop in 'Buffy', etc.. een saaie straat op zich, maar wel met veel geschiedenis.

Vanaf hier mogen we geen foto's meer trekken. Niet dat er veel te trekken valt.. de soundstages, of de hangars waar de sets in worden gebouwd, zien er langs de buitenkant oersaai uit: bruine muren die oprijzen uit het asfalt en wij wandelen er gewoon tussen in. Af en toe zie je een deur met als opschrift de naam van een film of tv serie die er wordt gedraaid. De gids slingert trivia naar ons hoofd : deze studio is de grootste in Noord-Amerika, deze watertoren wordt niet meer gebruikt maar is een nationaal monument, de grootte van deze studio is zoveel square feet, enzovoort.

Eindelijk kunnen we dan zo'n groot gebouw binnen. Het is de set van Jeopardy. Een dumpy uitziende set met plastiek over de set pieces en tv-schermen. Spots hangen op een rij aan het plafond en en een groot bord 'Applause' hangt voor het decor. Opnames van deze show gebeurt telkens gedurende 2 dagen per 2 weken. Ze nemen dan meteen 5 shows op.

Daarna gaan we verder naar Stage 15, waar ze de nieuwste reality show opnemen voor MTV. Weer een of ander dansprogramma waarin de slechtste dansers een voor een naar huis gestemd worden. "Reality TV is the future" ! Ik hoop alleszins van niet..

Tussendoor is er heel wat aan de gang op de back lot. Golf karretjes zoemen voorbij, security guards kruisen meermaals onze groep, af en toe wandelt een groep mensen met starbucks coffee-beker in de hand voorbij, en natuurlijk is de gids er dan als eerste bij om zijn act op te voeren : hee, wie is dat, van waar ken ik die ? Oh nee, het is toch niemand bekend.. Leuk voor een keer of twee, maar na een derde keer wordt dit grapje uiterst enerverend..

We zijn aan het hoogtepunt (alleszins voor mij toch) van deze toer: de plaats waar ze de back drops maken.. dit zijn creatieve hoogstandjes ! Wanneer je deze beschildere doeken ziet lijken ze super fake en belachelijk.. en toch worden ze gebruikt in films ? Jawel, want ze hangen deze doeken aan de muren van de soundstages zodat ze wazig in beeld komen in een interior shot, een shot waarin acteurs bv voor een raam in een keuken staan en de 'buitenkant', het beschilderd doek, wordt meegefilmd.. Natuurlijk filmen ze die doek niet in focus, en daarom lijkt het ook een echte achtergrond. Geen kat die het ziet. Wel, wij misschien wel nu..

Voor sommige producties worden deze backdrops in 3d geschilderd. Hier is de website van JC backings, waar de productiehuizen ook naar toe gaan om hun achtergronden te kiezen : http://www.jcbackings.com/

We krijgen de geschilderde luchthaven te zien die Steven Spielberg heeft laten maken voor de film 'The Terminal' met Tom Hanks. Een reuze afbeelding van de NY'se JFK airport..

Daarna wandelen we door naar de watertank die ondermeer in de films 'Cast Away', 'What Lies Beneath' en 'Spiderman' heeft dienst gedaan. Alleen krijgen we die watertank niet echt te zien, want ze zit verstopt onder houtplanken..

Een laatste hoogtepunt in de toer was het bezoekje aan een hot set, een set die klaar gestoomd wordt om die dag zelf nog gebruikt te worden voor een scene. Het is de buitenkant van een huis, met fake bomen en planten, maar het ziet er allemaal super echt uit. Het is voor de film "Stepfather" die dit jaar nog zal uitkomen.

Terug op weg naar de lobby passeren we nog een set waar Brad Pitt een reclamespot aan het opnemen is (maar dat krijgen we natuurlijk niet te zien) en we komen ook het productiehuis van Adam Sandler tegen. (Adam Sandler is gekend voor zijn comedy-films, onder andere 'Click'.) We zien zelfs Sandler's gepimpte golfcart met surround sound-installatie en chroom velgen. Hoe cool is het om je eigen productiestudio te hebben.

Een laatste stop in de gift shop vam Sony Pictures (Petjes, t-shirt en spielerei te koop) en dan eindelijk de verlossende 'Thanks for your visit !'


Sony Pictures: niet echt de moeite waard, zeker wanneer je de grandeur van Universal Studio's gewend bent.. maar voor een filmfanaat als ik was dit bezoekje best interessant.. Alleen jammer dat de gids wat te betuttelend was en niet al te veel kon bijdragen tot de 'thrill' die je krijgt wanneer je eindelijk de plaats bezoekt waar filmmagie tot leven komt..

De foto's zijn ook niet veel soeps, maar ik heb wel geprobeerd om van het begin tot het einde foto's te trekken, dus ook van bij het vetrek naar de studio's. Zo kan je mijn trip gewoon meevolgen en de dingen zien die ik onderweg heb opgemerkt. :-)

Flying Movies

Hier zijn enkele filmpjes die bij ons gemaakt zijn :

Van FOX news :



En dit is ECHT de moeite waard om te zien : de stunts die onze instructeurs dagelijks doen, het eerste filmpje is van onze beste instructeur Drew :





Wanna fly ? iFLy ! ;-)

I love working/living in LA when..

..almost everybody I meet is either an aspiring actor or actress or has a script or an idea for a movie in their head.

..I have people calling in to make reservations for a TV show, or a network like Nikelodeon, or the concierge (read "consjaire") from the Beverly Hills hotel wants to fly famous guests.

..I go to the Universal parking lot at night and overlook the twinkling lights of the Valley and it's just like in the movies.

..I get to take the Universal Studio tour for free again because it's too early to start work and I see a production crew filming a new episode of Desperate Housewives while we're driving down Wisteria Lane.

..on my way to work I get to peek into a closed set of the new hit Blockbuster 'Land of the Lost' being released this year.

..I'm tired of the city I only have to drive about 15 miles to dream away at the beach.

..my roommate is scheduled for a show impersonating Marilyn Monroe right after she performs her singer-songwriter gig at the House of Blues.

..I drive through palm tree lined streets, passing sixties diners while listening to Coast.FM's smooth tunes, feeling the evening breeze on my skin...

I never wanna leave this town.

Opppervlakkig plezier.

Soms denk ik dat ik veel te serieus ben. Ik heb dan het gevoel dat ik een droogstoppel ben, maar das helemaal niet waar. Ik hou van lachen, ik hou van plezier maken, maar ik ben niet goed in oppervlakkig plezier maken, lachen om andere mensen bv, lachen met kleine dingen die het lachen niet waard zijn.

Ik ondervind hier in Amerika dat mensen dit soort oppervlakkige humor gewend zijn. Amerikanen zijn over het algemeen vriendelijke en erg 'out-going' people, en dat werkt aanstekelijk want je wordt zelf zo. Je spreekt dan zelf al iemand sneller aan, zoals onlangs nog in de supermarkt wanneer ik op zoek was naar diepvrieseten en een oud dametje in dezelfde rayon stond te kijken. We kletsten dan wat over haar ervaring met de diepvriesgerechtjes. Of gewoon op straat iemand tegen komen en hallo zeggen. Het doet al veel.

Langs de andere kant is het hier niet de gewoonte om erg diepgaande gesprekken te beginnen, filosofische gesprekken, zoals ik ze gewend ben met mijn vrienden in Belgie. Dat mis ik vaak. Je hebt hier ook mensen die zo zijn natuurlijk, maar ze lijken schaars te zijn, of gewoon moeilijk te vinden.. En dat is iets dat in mijn hoofd spookt vandaag.. de behoefte aan een diepzinnig gesprek dat tegelijkertijd plezierig is om te voeren. Het niveau op het werk is niet van die aard.. en mijn roommate is heel lief maar ook niet van die slag.. Gelukkig heb ik nog pen en papier (of de computer) en mijn blog om mijn gedachten met de wereld te delen !

Practical stuff and some fun stuff

Sinds het weekend hou ik me bezig met een aantal praktische dingen.

Eerst en vooral moest ik ervoor zorgen dat ik een maand huur en een huurwaarborg bijeenkreeg om in mijn kamer te trekken. Iedereen betaalt hier zijn huur met een cheque, en dus opende ik ook een rekening bij WaMu - Washington Mutual.

Ik koos voor deze bank omdat het een gratis zichtrekening heeft die gekoppeld is aan een gratis spaarrekening. Deze bank laat geld afhalen bij automaten van andere banken ook gratis toe en het overschrijven naar buitenlandse rekeningen kost ook geen extra fee's. Das praktisch voor wanneer ik weer naar Belgie terugkeer.

Ondertussen checkte de landlord mijn credit aan de hand van mijn social security number. Nu blijkt dat ik niet terug te vinden ben en ik weet ook waarom, op mijn kaart staat er namelijk een L van Linda te kort.. mijn naam is Dennis PL De Vos en die L hebben ze niet op mijn kaart gedrukt. Maw, nu kan ik beschuldigd worden van het toeeigenen van een vals soc. security nr !

Dat moet ik dus nog gaan rechtzetten.. alhoewel het niet mijn fout is dat ze een verkeerde kaart hebben opgestuurd.
In elk geval ben ik nog steeds niet officieel goedgekeurd om in mijn kamer te trekken, ook al zit ik er al een dag of twee in.. Ik heb alleszins nog maar voor 1 week huur betaald, in het geval ik dan toch niet wordt goedgekeurd..

Eind deze week meer nieuws daarover.

Ik moet wel zeggen dat het wat zwaar begint te wegen, al dat administratief gedoe en gezoek naar bewijzen van je identiteit en status.. Ik mag niet vergeten dat het voorbije jaar emotioneel behoorlijk zwaar was.. die verblijfspapieren voor de VS zijn er niet op 1,2,3 gekomen.. het ging gepaard met heel wat onzeker en bang afwachten, en toen het er dan eindelijk was en we aangekomen waren in de VS begonnen we helemaal opnieuw.. alles uitzoeken, bankrekeningen, social security nrs, verzekeringen, huurcontracten enzovoorts..
Nu ik hier in LA ben, ga ik opnieuw door hetzelfde proces, een nieuw rijbewijs, auto laten registreren, bankrekening openen, papieren voor de werkgever in orde maken, enz. Je moet er veel geduld mee hebben.

En ook al is het het allemaal waard - want ik geniet nog steeds van mijn verblijf hier - soms zijn er momenten waarop ik denk : foert met al die amerikanen, ik pak mijn koffers en vlieg terug naar het vertrouwde Belgie, waar ik geen rekening moet houden met credit history en identity proof en background checks...

En ja, op zo'n momenten mis je wel degelijk je familie en vrienden, die mensen die je kennen voor wie je bent.. Op zo'n momenten mis je de 'stoemppot met worst' en de samenkomsten met je familie, de cafebezoekjes met je vrienden, de dagdagelijkse maatschappij van Belgie. Op zo'n moment wil je je perceptie maar al te graag vernauwen naar dat wat je al kent en vertrouwd mee bent.

Ik kijk uit naar de dag waarop ik me hier weer wat gesetteld voel.. zeker van een vaste woonplaats, zeker van een vast inkomen, gewoon zekerheid kennen en gelukkig zijn, zonder zorgen te moeten maken om al die materiele dingen..

Oh ja, hier zijn nog meer foto's van het apartment en de omgeving (maar het zwembad nog niet want ze zijn er aan aan't werken). Het appartement ligt op 14639 Burbank blvd (Map it !), midden in 'the valley'



Burbank is ook het nieuwe film-en tv centrum in de wereld. De meeste tv-shows worden hier opgenomen. Friends was er zo een van bv. Burbank ligt in de San Fernandino Valley, en is DE Valley waar de domme blonde Valley-girls naar genoemd zijn. Je moet rijk zijn om hier te wonen.. en graag shoppen..

Hieronder verschrikkelijk gemaakt filmpje, maar wel een bewegend beeld van the Valley om je een idee te geven van hoe het eruit ziet. De grote toren die je ziet is die van Universal, ook meteen de plaats waar ik werk !



En ook: In Burbank is een van de Simpsons Kwik-E-Markts te vinden ! (een omgetoverde 7-Eleven)



Ik ben in elk geval blij dat ik van die laaaange commute afben.. ook al was mijn commute maar 25 miles Van Hollywood naar El Segundo, traffic on the 405 SUCKED !

hier zijn enkele grappige filmpjes over filegangers die geinspireerd werden door traffic in LA :-)



Dit is normaal !



life in LA - episode 1


Episode 2

Verslagje drukke week en foto's !

Het is zaterdagavond 9 uur - ik ben eindelijk gesetteld in mijn nieuwe kamer.

Ik voel me hier onmiddellijk thuis; een deco nachtlampje geeft paars af op de witte muren, bijhorende gordijnversiering hangt als finishing touch aan het raam, een mooi opgedekte box spring matras ligt voor mij klaar en een walk-in closet staat uitnodigend open.

Wat een opluchting om weer op een matras te slapen in een kamer die helemaal van mij is. Deze week was zwaar. Maandagavond laat teruggekomen van Baltimore en dinsdagmiddag al meteen terug beginnen werken. MET een valling (verkoudheid!). Snotteren, kuchen, bibberen, maar opgeven kon ik niet want die dinsdag hadden we het wereldberoemde skydive team van Red Bull over de vloer. Hun energiedrankje bracht me toch weer aan de praat die avond.

De volgende dag ging het van kwaad naar erger. Weinig geslapen, de verkoudheid sloeg op de oren en ogen - het is verdomme moeilijk om mensen aan te kijken met tranende ogen telkens wanneer je wat zegt.
Dus na een uur of 4 gaf ik het op en ben ik huiswaarts gereden om vroeg in mijn bed a.k.a zetel te kruipen.

Woensdag was beter. Er kwam een jongetje vliegen die als stuntman in verschillende werkt. Zotte toeren dat dat ventje uithaalde ! En hij heeft maar evenveel lessen als ik achter de rug ! 5 jaar is dat manneke en dat loopt tegen het glas op en doet tuimelingen alsof hij al sinds zijn geboorte kan vliegen.

Toevallig had ik die dag mijn fototoestel ook bij, dus ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om foto's te trekken van de toen aanwezige collega's en de werkomgeving. Ook het stuntjongetje staat veel op de foto. :-)

Donderdag kwamen de jongens van Yahoo! vliegen bij ons. We hebben hun flight experience op DVD gezet met als benaming : Yahoo's MSN exit strategy. (Microsoft heeft een bod gedaan op Yahoo! nvdr :-))

Vandaag - zaterdag - was het extra druk. Er was een nationaal cheerleading competition in het Gibson theater in Universal en dus liep de City Walk vol met cheerleaders, gekleed in sportpakjes en lintjes in het haar.

Morgen een laatste dag werken voor een dagje rust.. Het zal weer superdruk worden want de LA marathon vertrekt vanuit Universal en dus wordt heel de buurt afgesloten voor het evenement.

Ik vraag me af hoe snel je je moedertaal kan verleren. Dat zal nooit niet helemaal gebeuren natuurlijk, maar ik merk wel dat je je minder comfortabel voelt om sommige dingen in het nederlands te zeggen - of je je misschien gewoon even comfortabel voelt om het in het engels te zeggen. Heel af en toe kom ik een Nederlander (nooit belgen!) tegen op het werk, ik hoor hen dan engels praten met een zwaar nederlands accent en vraag hen dan 'Do you speak Dutch?' en wanneer ze mij dan plots in het nederlands horen overschakelen verschieten ze zich een hoedje. :-) Omdat ik het gewoon ben om mijn uitleg in het engels te doen op mijn werkplek voelt het dan ineens ook heel onnatuurlijk aan om daar nederlands te praten. En dan durf ik al wel eens in een soort van ned-engels te vervallen, en reageer met 'right' in plaats van 'ja' ofzo, het floept er gewoon uit..
Ik hoor mezelf dan praten en denk 'o-nee, it's already happening !' :-)

Ondertussen heb ik ook nog wat fotootjes genomen van dagdagelijkse dingen, zoals de straat in El Segundo, waar ik dus tot vandaag woonde, waar alles zo netjes is, de citroenen aan de bomen hangen, bloemetjes overal..

De typische verkeersbordjes, zoals 'niet parkeren op dinsdag wegens straat reiniging' en jawel - ELKE dinsdag wordt de straat gekuist !

Ook veel bordjes waar een heel boek vanaf te lezen is.. dit mag niet, of moet juist wel of anders..

Of de parkeeraanwijzingen.. niet parkeren op dinsdag, anders wel tussen dit uur en dat uur maar niet geldig op zondag... je moet nogal goed nadenken of je nu wel of niet mag staan wanneer je ergens je auto parkeert..

En dan de foto's van mijn werkplek: IflyHollywood op de Universal City Walk !

En als laatste : mijn nieuwe 'thuis', mijn kamertje.. later volgen nog fotootjes van het appartement en de buitenkant enzo.

Vanalles