Eindelijk heb ik een leuke plek gevonden om naar te verhuizen ! Het is op 10 mijl afstand van het werk, maakt deel uit van een appartementen complex zoals in Melrose Place, heeft een zwembad en een eigen binnenstraatje dat verlicht wordt door lantaarntjes. Het appartement deel ik met een roomie maar das OK want dan moet ik de huur niet volledig zelf betalen ! De kamer is groot genoeg, heeft als uitzicht bomen en gras, ik heb een eigen badkamer en de keuken heeft alle toestellen om een deftige maaltijd klaar te maken.
Nu moet ik vandaag ervoor zorgen dat ik een 'application' kan indienen zodat de huisbaas mijn credit history kan checken. Niet dat ik al enige credit heb opgebouwd maar ik heb op z'n minst geen bad credit. Normaal zou ik deze zaterdag kunnen intrekken, maar het is zowat een onzekere situatie omdat ik nog eerst officieel moet worden goedgekeurd door de huisbaas.
Het zal in elk geval een hele verademing zijn om terug mijn eigen kamer te hebben. Ik slaap de voorbije weken in de zetel in de Family room en de hondjes houden mij vaak wakker 's nachts. Nog even en ik kan weer genieten van een zalige nachtrust ! Het adres laat ik jullie nog wel weten.
Vandaag wordt een drukke dag op het werk: Red Bull houdt bij ons een vlieg-event. Ahja !
Gisteren heb ik nog wat fotootjes getrokken van typische dingen uit de buurt. Ik zal ze morgen online zetten en wat commentaar bijschrijven.
Thursday, February 28, 2008
Tuesday, February 26, 2008
B-trip
De reis naar de Oostkust voelde zaterdagochtend aan als een aardverschuiving in mijn lichaam.
Al was ik s'ochtends nog zo fris als een hoentje opgestaan, twee uur later in de vlucht voelt mijn keel zo droog aan als de woestijn die onder ons voorbijtrekt. Bij aankomst in Baltimore weet ik dan ook zeker: een valling is geboren.
Dat maakte het weerzien van Aki er niet minder blij om. Ook Fai zat als verrassing in de auto te wachten, maar toen ik de koffer opendeed was ze te slaperig om te beseffen wat er aan de hand was. Het zicht op weg naar huis was ook een aanpassing: geen groene bomen, palmbomen en bergen in de verte, maar wel een mooi winterbeeld met kale bomen, witte besneeuwde plekken en vooral: het was koud.
De volgende dag spendeerden we aan 'onderhoud'. Onderhoud ?? Ja, Fai moest nog eens flink onder de schaar genomen worden. Ze stond mooi hoor, met haar lange manen en palmboom op haar kop, maar het was tijd om geknipt te worden. Op zich is dat nog geen onoverkomelijke klus, maar ze zit ook in haar ruif-periode. Wanneer je je hand over haar rug laat gaan, blijft er een grote pluk vacht aan hangen. Aki raadde mij aan om ze eerst uit te blazen in de kelder, zodat het meeste haar toch al weg is.. beneden sprongen de vlokken uit haar vacht en kwam het op mij terecht. Ik zag er uit als een harig monster..
Het knippen is uiteindelijk toch gelukt. Eerst begin je er super voorzichtig aan maar al snel besef je dat je op die manier niet vooruit komt en begin je grotere knippen te nemen. Fai is niet perfect geknipt natuurlijk, maar ze staat er wel weer verzorgd bij.
Die avond hebben we dan nog lekkere Aki-spagetti gegeten. mmm ! Ook Aki lijkt zich goed te hebben aangepast. Het huis is georganiseerd op Fai's aanwezigheid, de wandeling 'sochtends en 's avonds is een vast ritueel geworden, het koken is veranderd naar diepvriesmaaltijden opwarmen. :-)
Maandagochtend was het bezoek aan de orthodontist. Ditkeer mag ik rekkerkes beginnen dragen die mijn beet moeten verbeteren. Die rekkerkes moet ik zelf van de bovenkaak naar onderkaak trekken. Het begint te wegen, heel dat gedoe met rekkerkes en blokjes en staafjes.. Nog 3 visites en ik ben er vanaf. Het zal het allemaal waard geweest zijn.
De vlucht naar LA was lang. Vetrekken om 17u5 in Baltimore, eerst een 5 en half uur vliegen naar Phoenix, Arizona. Een laaaange vlucht, met een saaie film en de valling die parten speelt. Om 8u plaatselijke tijd kom in aan in Phoenix. Met de nieuwe bijstelling op mijn tanden deed het verschrikkelijk zeer om te eten en dus probeerde ik een zachte cake en een milkshake van starbucks naar binnen te werken. De overstap zelf gebeurde redelijk vlot, maar eens we allemaal op het vliegtuig gezeten waren kregen we te horen dat er technische mankementen waren die eerst moeten opgelost worden voor we konden vetrekken. Ongeveer een half uur later zaten we dan eindelijk in de lucht. Nog geen 40 minuten later duiken de lichtjes van LA weer op. In de verte gloeit downtown. Leuk hoe ik me nu boven de stad kan situeren.
Aan de grond is het warm. Terwijl ik wacht op een lift van Steve, begint episode 2 in het LA verhaal. Dit keer met gemengde gevoelens want deze plek mag dan wel als thuis aanvoelen, het stukje thuis aan de oostkust zal ik ook nooit kunnen loslaten.
Al was ik s'ochtends nog zo fris als een hoentje opgestaan, twee uur later in de vlucht voelt mijn keel zo droog aan als de woestijn die onder ons voorbijtrekt. Bij aankomst in Baltimore weet ik dan ook zeker: een valling is geboren.
Dat maakte het weerzien van Aki er niet minder blij om. Ook Fai zat als verrassing in de auto te wachten, maar toen ik de koffer opendeed was ze te slaperig om te beseffen wat er aan de hand was. Het zicht op weg naar huis was ook een aanpassing: geen groene bomen, palmbomen en bergen in de verte, maar wel een mooi winterbeeld met kale bomen, witte besneeuwde plekken en vooral: het was koud.
De volgende dag spendeerden we aan 'onderhoud'. Onderhoud ?? Ja, Fai moest nog eens flink onder de schaar genomen worden. Ze stond mooi hoor, met haar lange manen en palmboom op haar kop, maar het was tijd om geknipt te worden. Op zich is dat nog geen onoverkomelijke klus, maar ze zit ook in haar ruif-periode. Wanneer je je hand over haar rug laat gaan, blijft er een grote pluk vacht aan hangen. Aki raadde mij aan om ze eerst uit te blazen in de kelder, zodat het meeste haar toch al weg is.. beneden sprongen de vlokken uit haar vacht en kwam het op mij terecht. Ik zag er uit als een harig monster..
Het knippen is uiteindelijk toch gelukt. Eerst begin je er super voorzichtig aan maar al snel besef je dat je op die manier niet vooruit komt en begin je grotere knippen te nemen. Fai is niet perfect geknipt natuurlijk, maar ze staat er wel weer verzorgd bij.
Die avond hebben we dan nog lekkere Aki-spagetti gegeten. mmm ! Ook Aki lijkt zich goed te hebben aangepast. Het huis is georganiseerd op Fai's aanwezigheid, de wandeling 'sochtends en 's avonds is een vast ritueel geworden, het koken is veranderd naar diepvriesmaaltijden opwarmen. :-)
Maandagochtend was het bezoek aan de orthodontist. Ditkeer mag ik rekkerkes beginnen dragen die mijn beet moeten verbeteren. Die rekkerkes moet ik zelf van de bovenkaak naar onderkaak trekken. Het begint te wegen, heel dat gedoe met rekkerkes en blokjes en staafjes.. Nog 3 visites en ik ben er vanaf. Het zal het allemaal waard geweest zijn.
De vlucht naar LA was lang. Vetrekken om 17u5 in Baltimore, eerst een 5 en half uur vliegen naar Phoenix, Arizona. Een laaaange vlucht, met een saaie film en de valling die parten speelt. Om 8u plaatselijke tijd kom in aan in Phoenix. Met de nieuwe bijstelling op mijn tanden deed het verschrikkelijk zeer om te eten en dus probeerde ik een zachte cake en een milkshake van starbucks naar binnen te werken. De overstap zelf gebeurde redelijk vlot, maar eens we allemaal op het vliegtuig gezeten waren kregen we te horen dat er technische mankementen waren die eerst moeten opgelost worden voor we konden vetrekken. Ongeveer een half uur later zaten we dan eindelijk in de lucht. Nog geen 40 minuten later duiken de lichtjes van LA weer op. In de verte gloeit downtown. Leuk hoe ik me nu boven de stad kan situeren.
Aan de grond is het warm. Terwijl ik wacht op een lift van Steve, begint episode 2 in het LA verhaal. Dit keer met gemengde gevoelens want deze plek mag dan wel als thuis aanvoelen, het stukje thuis aan de oostkust zal ik ook nooit kunnen loslaten.
Thursday, February 21, 2008
Vechten voor een gezond dieet.
Momenteel is het aanhouden van een gebalanceerd dieet moeilijker dan gedacht. Koken voor je alleene is niet evident: wil je een stukje vlees in huis halen dan ben je vaak verplicht om een gezin-superpack van 5 stuks te kopen.
Toegegeven, met de vele eetmogelijkheden in de stad is het maar al te vaak verleidelijk om je eten ergens te gaan halen.
Het is dan ook jammer dat groenten hier meer als versiering lijkt gebruikt te worden dan als een gezonde aanvulling van de maaltijd.
Diversiteit aan groenten bij een doorsnee restaurantbezoek is aan de Westkust ver te zoeken. Je hebt keuze tussen sla, broccoli, tomaten, paprika's.. sla, broccoli, tomaten, paprika's.. enz..
Vaak kies ik voor broccoli omdat dit nog het best te eten is.
Gisteren stond ik in de Chinese Panda Express ongedurig te snakken naar een deugdoende schep frisgroene brocolli die heerlijk lag te stomen in de etalage. De teleurstelling was dan ook groot wanneer bleek dat het het kroontje wel min of meer beetklaar was, maar het steeltje als een rubber naar binnen gleed. Ach, we hebben op z'n minst 'gezond' gegeten.
Het is dit of een lading junk food die overal te vinden is. Pizza's, burrito's, taco's en hamburgers, als het maar vettig en lekker is. Overlaatst probeerde ik een sloppy joe hamburger van Thompson's Shack. Op de verpakking van het broodje vlees staat als logo een retro-boerenschuur met daaronder het motto 'If this doesn't show a shack, bring it back.'
Schuur of niet, een paar beten later wilde ik maar al te graag dit broodje smurrie terug de toonbank over schuiven. Een brok uitgedroogd gehakt dat zwemt in een onherkenbare tomatensaus, aangedikt met ajuinringen zo groot als een tafelonderlegger die wulps in je gezicht springen wanneer je tanden zich in het broodje zetten. Leuk is anders.
Vandaag ben ik weliswaar tevreden met mijn aankoop uit de supermarkt. Een gezond broodje kalkoen met sla een tomaatjes, aangevuld met meloen en aardbeien en een lekkere potato salad, allemaal voor maar 5 dollar. Een koopje !
Toegegeven, met de vele eetmogelijkheden in de stad is het maar al te vaak verleidelijk om je eten ergens te gaan halen.
Het is dan ook jammer dat groenten hier meer als versiering lijkt gebruikt te worden dan als een gezonde aanvulling van de maaltijd.
Diversiteit aan groenten bij een doorsnee restaurantbezoek is aan de Westkust ver te zoeken. Je hebt keuze tussen sla, broccoli, tomaten, paprika's.. sla, broccoli, tomaten, paprika's.. enz..
Vaak kies ik voor broccoli omdat dit nog het best te eten is.
Gisteren stond ik in de Chinese Panda Express ongedurig te snakken naar een deugdoende schep frisgroene brocolli die heerlijk lag te stomen in de etalage. De teleurstelling was dan ook groot wanneer bleek dat het het kroontje wel min of meer beetklaar was, maar het steeltje als een rubber naar binnen gleed. Ach, we hebben op z'n minst 'gezond' gegeten.
Het is dit of een lading junk food die overal te vinden is. Pizza's, burrito's, taco's en hamburgers, als het maar vettig en lekker is. Overlaatst probeerde ik een sloppy joe hamburger van Thompson's Shack. Op de verpakking van het broodje vlees staat als logo een retro-boerenschuur met daaronder het motto 'If this doesn't show a shack, bring it back.'
Schuur of niet, een paar beten later wilde ik maar al te graag dit broodje smurrie terug de toonbank over schuiven. Een brok uitgedroogd gehakt dat zwemt in een onherkenbare tomatensaus, aangedikt met ajuinringen zo groot als een tafelonderlegger die wulps in je gezicht springen wanneer je tanden zich in het broodje zetten. Leuk is anders.
Vandaag ben ik weliswaar tevreden met mijn aankoop uit de supermarkt. Een gezond broodje kalkoen met sla een tomaatjes, aangevuld met meloen en aardbeien en een lekkere potato salad, allemaal voor maar 5 dollar. Een koopje !
Wednesday, February 20, 2008
Vogelvrij
Elke keer opnieuw is het boeiend om de ervaring van een first time skydiver van het gezicht af te lezen.
Het zich laten vallen in de tunnel gaat meestal gepaard met een verschrikte blik, waarna de mondhoeken algauw naar boven krullen en de tanden dan toch ontbloten tot een brede lach.
Die lach verandert op het moment dat de enthousiaste vlieger ontdekt dat het waterige gevoel op z'n neus geen condensatievocht maar speeksel is dat uit de open mondholte naar boven kruipt. Al gauw wapperen de neusvleugels dan open, gaat de mond weer dicht en komt even die verschrikte blik ook terug.
De instructeur doet nu het rockende handsignaal 'relaaaxx' waarop de mondhoeken dan toch weer een glimlach op het gezicht tekenen.
Ondertussen wapperen de benen en armen flink in de lucht. De ene vliegende held denkt als superman te moeten vliegen, met 1 arm vooruit en de ander achter de rug, met als gevolg een acrobatische flip en een landing op de rug. Dat zal hem leren.
Een andere newbie denkt dat zwemmen the way to go is. De instructeur die de vlieger begeleid krijgt flinke stoten in kwetsbare plaatsen maar tracht er alsnog professioneel bij te blijven.
Je hebt ook de first time skydivers met duidelijk talent die het principe meteen doorhebben. Ze vallen kaarsrecht de tunnel in en op een vijftal seconden hangen ze in de lucht met hun blik op een zalige oneindigheid. De instructeur kan dan rustig knikken. "You're doing perfect."
En dan heb je die eenzame vliegmomenten die je tot diep van binnen roeren. De allerkleinste kindjes vanaf 3 jaar denken echt als superman te kunnen vliegen en kijken tijdens hun skydive vol verwondering naar hun ouders die honderd foto's maken van hun vliegende spruit.
Deze avond hadden we een 64 jarige dame die enthousiast 2 skydives afwerkte en volledige hyper stond van de ervaring. Achteraf wist ze me te vertellen dat ze vandaag haar moeder had begraven en dat we ondanks dit emotionele moment haar dag weer hadden goed gemaakt.
En daardoor werd ik er weer aan herinnerd dat dit geen gewone job is. Dit is mensen een kans geven om alles even los te laten en te ervaren - al is het maar voor een minuut - hoe het voelt om vogelvrij te zijn.
Het zich laten vallen in de tunnel gaat meestal gepaard met een verschrikte blik, waarna de mondhoeken algauw naar boven krullen en de tanden dan toch ontbloten tot een brede lach.
Die lach verandert op het moment dat de enthousiaste vlieger ontdekt dat het waterige gevoel op z'n neus geen condensatievocht maar speeksel is dat uit de open mondholte naar boven kruipt. Al gauw wapperen de neusvleugels dan open, gaat de mond weer dicht en komt even die verschrikte blik ook terug.
De instructeur doet nu het rockende handsignaal 'relaaaxx' waarop de mondhoeken dan toch weer een glimlach op het gezicht tekenen.
Ondertussen wapperen de benen en armen flink in de lucht. De ene vliegende held denkt als superman te moeten vliegen, met 1 arm vooruit en de ander achter de rug, met als gevolg een acrobatische flip en een landing op de rug. Dat zal hem leren.
Een andere newbie denkt dat zwemmen the way to go is. De instructeur die de vlieger begeleid krijgt flinke stoten in kwetsbare plaatsen maar tracht er alsnog professioneel bij te blijven.
Je hebt ook de first time skydivers met duidelijk talent die het principe meteen doorhebben. Ze vallen kaarsrecht de tunnel in en op een vijftal seconden hangen ze in de lucht met hun blik op een zalige oneindigheid. De instructeur kan dan rustig knikken. "You're doing perfect."
En dan heb je die eenzame vliegmomenten die je tot diep van binnen roeren. De allerkleinste kindjes vanaf 3 jaar denken echt als superman te kunnen vliegen en kijken tijdens hun skydive vol verwondering naar hun ouders die honderd foto's maken van hun vliegende spruit.
Deze avond hadden we een 64 jarige dame die enthousiast 2 skydives afwerkte en volledige hyper stond van de ervaring. Achteraf wist ze me te vertellen dat ze vandaag haar moeder had begraven en dat we ondanks dit emotionele moment haar dag weer hadden goed gemaakt.
En daardoor werd ik er weer aan herinnerd dat dit geen gewone job is. Dit is mensen een kans geven om alles even los te laten en te ervaren - al is het maar voor een minuut - hoe het voelt om vogelvrij te zijn.
Tuesday, February 19, 2008
Een dag als (g)een ander.
10u30 AM. Ik voel me altijd kiplekker op weg naar het werk. Ook al stuur ik de auto richting file, het doet me niets om de hele tijd aan 25 mijl per uur vooruit te bollen op de zevensvakssnelweg, temidden van de autostroom die langzaam naar het noorden trekt.
Want onderweg kan ik de skyline van downtown LA bewonderen en denk ik aan de ontelbare filmscene's waarin deze wolkenkrabbers worden getoond. De opschietende palmboompjes die de stad her en der sieren, veroveren telkens weer mijn hart.
Ondertussen staat de nieuwste rap-en popmuziek op K-Kiss FM te loeien en zing ik uitbundig mee. Ik luister aandachtig naar de laatste Hollywood-roddels. Het is misschien wel een nieuwe verslaving: "waar heeft Brit (spears) deze nacht uitgehangen, of welke stoten heeft Paris allemaal uitgehaald".
Ook op het werk zijn we voortdurend bezig over de LA-scene. Matt doet mee aan de Gladiator special op NBC, Shamira probeert een auditie te pakken te krijgen voor een commercial, Mike James werkt aan een script,.. showbizz is why we are here, baby !
Vandaag kregen we een Mexicaanse popster over de vloer. We werden weer gefilmd en komen volgende week op de Mexicaanse televisie.
De terugweg naar huis is al even betoverend. De klim door de Hollywood-hills weegt zwaar op de motor van mijn blauwe van, maar het loont wanneer ik dan plots de lichtjes in de vallei zie flikkeren. Ook een volle maan is van de partij; ze doet de golven in de oceaan oplichten als diamantjes.
Nog even een snelle stop voor een diepvriesmaaltijd van Ralph's, de plaatselijke supermarkt. Groentelasagne met oververwerkte groentjes, niet de beste die ik zal eten maar de buik is toch weer gevuld.
Als laatste geniet ik van een filmpje en kruip ik in mijn nest. Alweer een superdag voorbij in mijn droomstad. Morgen start mijn shift pas om 3u en heb ik tijd om wat rond te wandelen en te genieten van de omgeving en vooral, van het zonnetje !
Want onderweg kan ik de skyline van downtown LA bewonderen en denk ik aan de ontelbare filmscene's waarin deze wolkenkrabbers worden getoond. De opschietende palmboompjes die de stad her en der sieren, veroveren telkens weer mijn hart.
Ondertussen staat de nieuwste rap-en popmuziek op K-Kiss FM te loeien en zing ik uitbundig mee. Ik luister aandachtig naar de laatste Hollywood-roddels. Het is misschien wel een nieuwe verslaving: "waar heeft Brit (spears) deze nacht uitgehangen, of welke stoten heeft Paris allemaal uitgehaald".
Ook op het werk zijn we voortdurend bezig over de LA-scene. Matt doet mee aan de Gladiator special op NBC, Shamira probeert een auditie te pakken te krijgen voor een commercial, Mike James werkt aan een script,.. showbizz is why we are here, baby !
Vandaag kregen we een Mexicaanse popster over de vloer. We werden weer gefilmd en komen volgende week op de Mexicaanse televisie.
De terugweg naar huis is al even betoverend. De klim door de Hollywood-hills weegt zwaar op de motor van mijn blauwe van, maar het loont wanneer ik dan plots de lichtjes in de vallei zie flikkeren. Ook een volle maan is van de partij; ze doet de golven in de oceaan oplichten als diamantjes.
Nog even een snelle stop voor een diepvriesmaaltijd van Ralph's, de plaatselijke supermarkt. Groentelasagne met oververwerkte groentjes, niet de beste die ik zal eten maar de buik is toch weer gevuld.
Als laatste geniet ik van een filmpje en kruip ik in mijn nest. Alweer een superdag voorbij in mijn droomstad. Morgen start mijn shift pas om 3u en heb ik tijd om wat rond te wandelen en te genieten van de omgeving en vooral, van het zonnetje !
Sunday, February 17, 2008
Stuff
Een mens heeft al gauw minder boeiende verhalen te vertellen wanneer die aan het werk gaat. Dag in dag uit dezelfde ervaringen uit de doeken doen zou al snel gaan vervelen. Dus vraag ik mij af, wat was er vandaag anders dan andere dagen ?
Eerst en vooral werkte ik vandaag een dagshift. Dat wil zeggen dat het op een zondagochtend lekker vlot gaat op de 405, de drukste autostrade in LA. Dit keer niet aan 30 mijl per uur tot aan het werk, maar wel de normale snelheid van 65 mph. Niet dat de 6 rijvak-tellende snelweg leeg is, maar de auto's hebben voldoende ruimte om hun weg te volgen. Dat brengt mij natuurlijk veel te snel op het werk. De City walk van Universal Studio's ligt er verlaten bij wanneer ik de deuren van Ifly open. De zon is zelfs nog niet door de mistwolken doorgebroken.
Tegen een uur of 10 klaart de lucht helemaal op. Na een viertal avondshifts gewerkt te hebben lijkt het alsof het daglicht op mijn huid brand. Eigenlijk zijn alleen mijn onderarmen en mijn gezicht al flink gebruind. Nu zie ik er natuurlijk uit als een marshmallow. Wil ik in de lente geen figuur slaan zal ik tijdens mijn vrije dagen allicht tijd moeten besteden aan het bijbruinen van de buik en borst.. nu weet ik waarom zonnesalons hier zo populair zijn ! ;-)
Ook anders vandaag was het publiek dat de windtunnel bezocht. Heel vreemd, maar afhankelijk van de shows of de concerten die doorgaan in het amphitheater van Universal, krijgen we te maken met een zwart, latino of blank publiek. Eergisteren waren het vooral zwarten, gisteren latino's en vandaag blanken. Ze spreken allemaal Engels natuurlijk, dus dat valt wel mee.
Het latino-accent is super schattig. Ze rekken hun L zo uit als ze bijvoorbeeld "Flight" (felllight) zeggen.
De westkust-zwarten (zo ben ik ze gaan noemen owv hun accent), spreken dan weer hun I en A plat uit. Bv Fly wordt Flaa uitgesproken, of yeah is yee.
Ondertussen begin ik ook de nieuwste slang op te pikken, a.k.a de 'hippe' taal.
Whaddup diddy Yo = How are you.
Good stuff = Super / well done.
Bad-ass = super cool, like 'a bad-ass phone'
..-bitches : bv 'you lazy-bitches get off yo ass."
You Fly: wilt niet zeggen 'jij vliegt', maar "you're cool" of 'je bent tof..' BV. "Damn bitch, you stupid fly!" is ironisch genoeg een super compliment :-)
Off the hook : is de nieuwe manier om 'awesome' te zeggen.
For sure ! : Amai nog ni / Tuurlijk / inderdaad !
For real : Watte / Echt ?
Shut up ! = Da meende ni !
Enz..
Morgen is een vrije dag. Voorlopig heb ik 1 roomie-bezoekje gepland in de namiddag en staat er ook gewoon de was op het programma. Tja, die moet ook gebeuren natuurlijk.
Wie eens wil chatten op MSN of kan bellen via Skype, ik ben in principe tussen 9 en 14u mijn tijd (ofwel tussen 18u en 23u in Belgie) online. Trek dus 9u af van de tijd in Belgie en je hebt de LA-time !
PS. Oh, mochten jullie nu zoiets hebben van 'hmm ik vraag mij af hoe dit er uit ziet of dat.. (bv winkels ofzo, of de straten of auto's of een park of whatever !), laat het mij weten, dan trek ik daar foto's van en stuur ik ze door !
Eerst en vooral werkte ik vandaag een dagshift. Dat wil zeggen dat het op een zondagochtend lekker vlot gaat op de 405, de drukste autostrade in LA. Dit keer niet aan 30 mijl per uur tot aan het werk, maar wel de normale snelheid van 65 mph. Niet dat de 6 rijvak-tellende snelweg leeg is, maar de auto's hebben voldoende ruimte om hun weg te volgen. Dat brengt mij natuurlijk veel te snel op het werk. De City walk van Universal Studio's ligt er verlaten bij wanneer ik de deuren van Ifly open. De zon is zelfs nog niet door de mistwolken doorgebroken.
Tegen een uur of 10 klaart de lucht helemaal op. Na een viertal avondshifts gewerkt te hebben lijkt het alsof het daglicht op mijn huid brand. Eigenlijk zijn alleen mijn onderarmen en mijn gezicht al flink gebruind. Nu zie ik er natuurlijk uit als een marshmallow. Wil ik in de lente geen figuur slaan zal ik tijdens mijn vrije dagen allicht tijd moeten besteden aan het bijbruinen van de buik en borst.. nu weet ik waarom zonnesalons hier zo populair zijn ! ;-)
Ook anders vandaag was het publiek dat de windtunnel bezocht. Heel vreemd, maar afhankelijk van de shows of de concerten die doorgaan in het amphitheater van Universal, krijgen we te maken met een zwart, latino of blank publiek. Eergisteren waren het vooral zwarten, gisteren latino's en vandaag blanken. Ze spreken allemaal Engels natuurlijk, dus dat valt wel mee.
Het latino-accent is super schattig. Ze rekken hun L zo uit als ze bijvoorbeeld "Flight" (felllight) zeggen.
De westkust-zwarten (zo ben ik ze gaan noemen owv hun accent), spreken dan weer hun I en A plat uit. Bv Fly wordt Flaa uitgesproken, of yeah is yee.
Ondertussen begin ik ook de nieuwste slang op te pikken, a.k.a de 'hippe' taal.
Whaddup diddy Yo = How are you.
Good stuff = Super / well done.
Bad-ass = super cool, like 'a bad-ass phone'
..-bitches : bv 'you lazy-bitches get off yo ass."
You Fly: wilt niet zeggen 'jij vliegt', maar "you're cool" of 'je bent tof..' BV. "Damn bitch, you stupid fly!" is ironisch genoeg een super compliment :-)
Off the hook : is de nieuwe manier om 'awesome' te zeggen.
For sure ! : Amai nog ni / Tuurlijk / inderdaad !
For real : Watte / Echt ?
Shut up ! = Da meende ni !
Enz..
Morgen is een vrije dag. Voorlopig heb ik 1 roomie-bezoekje gepland in de namiddag en staat er ook gewoon de was op het programma. Tja, die moet ook gebeuren natuurlijk.
Wie eens wil chatten op MSN of kan bellen via Skype, ik ben in principe tussen 9 en 14u mijn tijd (ofwel tussen 18u en 23u in Belgie) online. Trek dus 9u af van de tijd in Belgie en je hebt de LA-time !
PS. Oh, mochten jullie nu zoiets hebben van 'hmm ik vraag mij af hoe dit er uit ziet of dat.. (bv winkels ofzo, of de straten of auto's of een park of whatever !), laat het mij weten, dan trek ik daar foto's van en stuur ik ze door !
Friday, February 15, 2008
Vandaag..
Vandaag kwam er iemand van Universal Studio's naar mij. Of die geen flyer mocht hebben want Tom Cruise had wel interesse om het eens te proberen. Waaah !!!
Vandaag weer nieuwe teamleden leren kennen. Rosa en Victor. Enorm lieve, toffe collega's.
Vandaag viel mij op hoeveel complimenten en aanmoedigingen er worden gegeven. Echt voor de kleinste dingen, zoals iets gaan halen of invallen voor iemand. Er wordt dan zo'n blijk van appreciatie gegeven dat dat iedereen aansteekt. Dat is wel meer zo bij de customer service people dan bij de instructors. Ik wordt er in elk geval helemaal hyper van.
Vandaag was de sfeer zo tof dat ik nu zonder stem zit, of alleszins wat er van overblijft is een schraal hees geluid. Ik moet leren mijn stem beter te gebruiken in al dat lawaai.
Vandaag was Valentijnsdag en dat merkten we aan de koppeltjes die overal rondliepen, op hun paasbest gekleed en af en toe een roos in de hand. Romantiek leeft !
Vandaag was de voorlaatste dag van mijn avondshiften. Vrijdag nog 1 avondshift en dan werk ik in de dag. Dat gaat een verademing zijn !
Ik hou van de manier waarop ze hier op de werkplek met elkaar om gaan. Ok, drama is er overal, maar ze zeggen hier duidelijk wat er op hun lever ligt, zonder al te veel gezever. Ze lijken ook gevoeliger te zijn in de verwoording. En dat ligt me wel.
Vrijdag komen Kirsten en Andy naar LA ! Ze zijn hier voor een weekend. Ik kijk er naar uit om eindelijk de man van Kirsten te kunnen ontmoeten. Alleen jammer dat ik heel het weekend moet werken. Volgende maandag en dinsdag heb ik vrij. Ik zal allicht plannen moeten beginnen maken..
Momenteel ben ik op zoek naar een studiootje in Hollywood. Das niet zo eenvoudig want de huur is hier enorm duur. Je hebt West-Hollywood, de duurste cote waar de residenties van de filmsterren beginnen, dan Hollywood zelf dat nogal vies en vuil is en niet erg begeerd, dan heb je North Hollywood, das 'over the hill' en daar is het zowat mikken naar de goede buurten. In de ene blok is het veilig, maar dan 2 blokken verder heb je weer latino-gangs zitten. Als je genoeg verdient vind je gemakkelijk een leuk appartementje vanaf 1500 in de maand. Helaas verdien ik er maar 1850 en dus is mijn budget beperkt tot een 850 dollar. Op zich zeker niet verschrikkelijk weinig, maar met dit budget is het enorm wikken en wegen tussen huurprijs en locatie..
En zo zien we maar weer : LA is een grootstad met z'n voor en nadelen, z'n betere buurten en minder goeie buurten.
Een laatste bedenking van vandaag: LA heeft veel wacko's rondlopen. Je kan het je niet voorstellen hoeveel rare mensen hier zijn. Het houdt je wel bezig als je zo op straat rondloopt en het doet je zelfs een beetje hunkeren naar de 'normale' mensen die je in Belgie tegenkomt. Al denk ik dat er daar ook veel rare mensen rondlopen, maar dat die gewoon niet zo expressief zijn..
Wat denken jullie ?
Vandaag weer nieuwe teamleden leren kennen. Rosa en Victor. Enorm lieve, toffe collega's.
Vandaag viel mij op hoeveel complimenten en aanmoedigingen er worden gegeven. Echt voor de kleinste dingen, zoals iets gaan halen of invallen voor iemand. Er wordt dan zo'n blijk van appreciatie gegeven dat dat iedereen aansteekt. Dat is wel meer zo bij de customer service people dan bij de instructors. Ik wordt er in elk geval helemaal hyper van.
Vandaag was de sfeer zo tof dat ik nu zonder stem zit, of alleszins wat er van overblijft is een schraal hees geluid. Ik moet leren mijn stem beter te gebruiken in al dat lawaai.
Vandaag was Valentijnsdag en dat merkten we aan de koppeltjes die overal rondliepen, op hun paasbest gekleed en af en toe een roos in de hand. Romantiek leeft !
Vandaag was de voorlaatste dag van mijn avondshiften. Vrijdag nog 1 avondshift en dan werk ik in de dag. Dat gaat een verademing zijn !
Ik hou van de manier waarop ze hier op de werkplek met elkaar om gaan. Ok, drama is er overal, maar ze zeggen hier duidelijk wat er op hun lever ligt, zonder al te veel gezever. Ze lijken ook gevoeliger te zijn in de verwoording. En dat ligt me wel.
Vrijdag komen Kirsten en Andy naar LA ! Ze zijn hier voor een weekend. Ik kijk er naar uit om eindelijk de man van Kirsten te kunnen ontmoeten. Alleen jammer dat ik heel het weekend moet werken. Volgende maandag en dinsdag heb ik vrij. Ik zal allicht plannen moeten beginnen maken..
Momenteel ben ik op zoek naar een studiootje in Hollywood. Das niet zo eenvoudig want de huur is hier enorm duur. Je hebt West-Hollywood, de duurste cote waar de residenties van de filmsterren beginnen, dan Hollywood zelf dat nogal vies en vuil is en niet erg begeerd, dan heb je North Hollywood, das 'over the hill' en daar is het zowat mikken naar de goede buurten. In de ene blok is het veilig, maar dan 2 blokken verder heb je weer latino-gangs zitten. Als je genoeg verdient vind je gemakkelijk een leuk appartementje vanaf 1500 in de maand. Helaas verdien ik er maar 1850 en dus is mijn budget beperkt tot een 850 dollar. Op zich zeker niet verschrikkelijk weinig, maar met dit budget is het enorm wikken en wegen tussen huurprijs en locatie..
En zo zien we maar weer : LA is een grootstad met z'n voor en nadelen, z'n betere buurten en minder goeie buurten.
Een laatste bedenking van vandaag: LA heeft veel wacko's rondlopen. Je kan het je niet voorstellen hoeveel rare mensen hier zijn. Het houdt je wel bezig als je zo op straat rondloopt en het doet je zelfs een beetje hunkeren naar de 'normale' mensen die je in Belgie tegenkomt. Al denk ik dat er daar ook veel rare mensen rondlopen, maar dat die gewoon niet zo expressief zijn..
Wat denken jullie ?
Thursday, February 14, 2008
De tweede werkdag :-)
Eerst en vooral: bedankt voor alle aanmoediging ! Het is enorm verrassend om 's nachts thuis te komen, de mailbox te openen en zoveel leuke reacties te vinden.
Wat moet ik nu juist allemaal doen in de job ? Het is vooral ervoor zorgen dat alles vlotjes verloopt. De openings, de shift changes, de closings.
Het principe is zo: Een klant die wil skydiven in onze windtunnel meld zich aan bij de helpdesk. Daar worden ze geregistreerd en wordt hun 'flight time' ingeboekt.
Daarna worden ze met een instructeur meegenomen naar de trainingsruimte, waar ze worden ingeleid in het principe van een skydive, en leren ze de kneepjes om te kunnen vliegen.
Dan worden ze meegenomen naar de gear room, waar iedereen een pak krijgt, oordopjes, een helm en een bril.
En dan kan iedereen afzonderlijk, samen met de instructeur, vliegen in de tunnel. Een 'rit' is ongeveer 1 minuut, wat langer is dan een echte skydive, want als je uit een vliegtuig springt, duurt de sprong 'maar' 45 seconden. Dat lijkt niet lang, maar geloof me, als je daar in de lucht hangt met windsnelheden rond de 240 mijl per uur, dan is dat de langste minuut in je leven.
Ik moet ervoor zorgen dat het 'traject' voor iedereen vlotjes verloopt. En daarbij komt dan ook de kassa bij kijken, de communicatie onderling enz.
Komende projecten: eerst het commissiesysteem op poten zetten; de customer service agents aan de balie krijgen een commissie telkens wanneer ze een 'upgrade' doen van een ticket, bv 2 vluchten ipv 1 vlucht.
Een tweede project is het verbeteren van de communicatie. Omdat we allemaal in verschillende shiften werken is niet altijd iedereen op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Team meetings zijn quasi onmogelijk. Dus waarschijnlijk zal ik aan een soort van nieuwsbrief werken die iedereen in z'n persoonlijke 'locker' krijgt.
Als laatste is er natuurlijk ook het vliegen zelf. Bedoeling is om zelf getraind te worden zodat ik uiteindelijk als instructeur kan werken. Vanaf vandaag ben ik dan ook aangesloten bij de national skydiving league, waar ik een officiele trainings-chart moet afwerken. Ik zit nog maar aan het begin, dus de basic flight principles, wat niet meer betekend dan op eigen kracht stabiel in de lucht blijven hangen en naar links, rechts, voor of achter bewegen. Niet evident, maar wel leuk !
De grootste plus van de job is dan ook dat ik iedere dag kan skydiven. :-)
Wat moet ik nu juist allemaal doen in de job ? Het is vooral ervoor zorgen dat alles vlotjes verloopt. De openings, de shift changes, de closings.
Het principe is zo: Een klant die wil skydiven in onze windtunnel meld zich aan bij de helpdesk. Daar worden ze geregistreerd en wordt hun 'flight time' ingeboekt.
Daarna worden ze met een instructeur meegenomen naar de trainingsruimte, waar ze worden ingeleid in het principe van een skydive, en leren ze de kneepjes om te kunnen vliegen.
Dan worden ze meegenomen naar de gear room, waar iedereen een pak krijgt, oordopjes, een helm en een bril.
En dan kan iedereen afzonderlijk, samen met de instructeur, vliegen in de tunnel. Een 'rit' is ongeveer 1 minuut, wat langer is dan een echte skydive, want als je uit een vliegtuig springt, duurt de sprong 'maar' 45 seconden. Dat lijkt niet lang, maar geloof me, als je daar in de lucht hangt met windsnelheden rond de 240 mijl per uur, dan is dat de langste minuut in je leven.
Ik moet ervoor zorgen dat het 'traject' voor iedereen vlotjes verloopt. En daarbij komt dan ook de kassa bij kijken, de communicatie onderling enz.
Komende projecten: eerst het commissiesysteem op poten zetten; de customer service agents aan de balie krijgen een commissie telkens wanneer ze een 'upgrade' doen van een ticket, bv 2 vluchten ipv 1 vlucht.
Een tweede project is het verbeteren van de communicatie. Omdat we allemaal in verschillende shiften werken is niet altijd iedereen op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Team meetings zijn quasi onmogelijk. Dus waarschijnlijk zal ik aan een soort van nieuwsbrief werken die iedereen in z'n persoonlijke 'locker' krijgt.
Als laatste is er natuurlijk ook het vliegen zelf. Bedoeling is om zelf getraind te worden zodat ik uiteindelijk als instructeur kan werken. Vanaf vandaag ben ik dan ook aangesloten bij de national skydiving league, waar ik een officiele trainings-chart moet afwerken. Ik zit nog maar aan het begin, dus de basic flight principles, wat niet meer betekend dan op eigen kracht stabiel in de lucht blijven hangen en naar links, rechts, voor of achter bewegen. Niet evident, maar wel leuk !
De grootste plus van de job is dan ook dat ik iedere dag kan skydiven. :-)
Wednesday, February 13, 2008
First day on the job.
It was a blast today. We started out going through the work policy manual, which explains my rights and benefits as an employee. One of the things that's extremely important in this country is sexual harassment. This does not only mean fiddling around or flirting or getting harassed by another employee, but can also mean making comments about one's body, like weight, or sexual orientation or racial origin. So, basically the law against S.harassment is in a way a law against discrimination. In the US, employers and employees get sued all the time for the littlest of things. So what I've noticed is that on the one hand the positive thing about this law is that there are few negative remarks about the team members, but on the other hand every one is so cautious of physical contact that even a supportive pat on the back can seem like you're harassing someone. So every time someone accidentally touches my arm, they jump and start excusing themselves expressively. I'm going to have to adjust to that !
The work environment is awesome. I get to work in one of the most vibrant places in LA, the people are passionate about what they do, I have a great manager who is only one year older than me and it looks like we're surfin' the same wave length when it comes to managing people. I've already spilled out some ideas I have for the team and she welcomed them with great enthusiasm.
As for now, I'm not really planning on changing too much.. my plan is to just observe how everything works, get to understand how everything fits (or doesn't fit), and start from there. Hey, I'm here to have fun and this a great place to do just that.
Today I didn't fly though. I could if I wanted to but there was too much going on. Plus, a little bit of a downer for the team spirit is the fact that their previous assistant manager just got fired yesterday. Their manager who they've gotten friends with over the past months. But he has been abusing his flight time and did not manage things all too well. And here I am, 'replacing' their good old friend. Overall, everybody has welcomed me into the team. But of course there is always this one person that projects his frustration into the newbie. I'm so not interested in dealing with him, though. I'm here to do the best that I can and enjoy my time with those that are positive and willing to work as a team !
We did get a celebrity visit today. I forgot his name, but it was one of the last American Idol drop-outs from last season. We also have pictures up from Robert Downey Junior, famous for various films and tv-shows (like natural born killers, Ally McBeal,..) who visited us not so long ago. Check out his flying pics here.
If you know the comedy series '3rd rock from the sun' with John Lithgow, and remember the police guy that dates the tall girl in the show, he also flew with us. (see pics online).
And I've heard celebrities are starting to get to know about 'the next thrill in town' so we will get to see more coming. Cool ha !
Oh, by the way, my pic's up there too, at the staff page. My name is misspelled but that because our webmaster Manu is French. So I will need to have him adjust that today. :-). Check it out !
This week I'm working from 3pm to 11pm which is fine because this way I can avoid rush hour on the 405.
Thanks for the support y'all ! ;-)
The work environment is awesome. I get to work in one of the most vibrant places in LA, the people are passionate about what they do, I have a great manager who is only one year older than me and it looks like we're surfin' the same wave length when it comes to managing people. I've already spilled out some ideas I have for the team and she welcomed them with great enthusiasm.
As for now, I'm not really planning on changing too much.. my plan is to just observe how everything works, get to understand how everything fits (or doesn't fit), and start from there. Hey, I'm here to have fun and this a great place to do just that.
Today I didn't fly though. I could if I wanted to but there was too much going on. Plus, a little bit of a downer for the team spirit is the fact that their previous assistant manager just got fired yesterday. Their manager who they've gotten friends with over the past months. But he has been abusing his flight time and did not manage things all too well. And here I am, 'replacing' their good old friend. Overall, everybody has welcomed me into the team. But of course there is always this one person that projects his frustration into the newbie. I'm so not interested in dealing with him, though. I'm here to do the best that I can and enjoy my time with those that are positive and willing to work as a team !
We did get a celebrity visit today. I forgot his name, but it was one of the last American Idol drop-outs from last season. We also have pictures up from Robert Downey Junior, famous for various films and tv-shows (like natural born killers, Ally McBeal,..) who visited us not so long ago. Check out his flying pics here.
If you know the comedy series '3rd rock from the sun' with John Lithgow, and remember the police guy that dates the tall girl in the show, he also flew with us. (see pics online).
And I've heard celebrities are starting to get to know about 'the next thrill in town' so we will get to see more coming. Cool ha !
Oh, by the way, my pic's up there too, at the staff page. My name is misspelled but that because our webmaster Manu is French. So I will need to have him adjust that today. :-). Check it out !
This week I'm working from 3pm to 11pm which is fine because this way I can avoid rush hour on the 405.
Thanks for the support y'all ! ;-)
Sunday, February 10, 2008
Las Vegas
Nu ik na al het gesolliciteer en geinterview eindelijk werk heb en mijn laatste dagen op vrije voeten geteld zijn, besloot ik dit weekend de bloemetjes buiten te zetten in Las Vegas.
De rit op zich is al de moeite waard. Vanuit LA vervelen de 300 mijl naar Vegas je geen moment. De I-605 brengt je door LA tot aan de besneeuwde San Gabriel mountains. Vandaar begint de beklimming van de I-15 die je via San Bernardino over de bergen brengt. En hier begint de woestijn. Zo ver je kan zien, dorre bergen, cactussen (of moet ik cacti zeggen), dorre bosjes en zand. Gelukkig ben ik niet de enige die van plan is om naar Las Vegas te rijden en blijft de autostrade gevuld met auto's. Want stel je voor; nu in panne vallen met m'n oude kar, in het midden van de woestijn.. al een geluk dat het nu nog niet te warm is. Alleen kan het 's nachts wel serieus vriezen..
Langs de weg zie je regelmatig grote reclameborden voor Fast Food restaurants en Diners. De goedkoopste steaks, de grootste hamburgers, de beste pizza. Ondertussen komt het een beetje mijn oren uit.
Ook grappig is hoe ze alles proberen uit te vergroten; "The Crookest sheriff's department in the world". En ja hoor, een scheve schuur staat daar als eigendom van de politie naast de weg te verzakken.
Of het bord 'World's BIGGEST mini-market.' Nja, is het dan nog een mini-market ?
Ik kom ook 's werelds grootste thermometer tegen in Barstow. Dat zullen ze wel nodig hebben met de super-temperaturen in de zomer.
Het binnenrijden van de staat Nevada is een plezier. Die grens is namelijk duidelijk te zien, niet door een grenspost, want er is alleen maar zand rondom, maar wel door de casino's die plots langs de kant van de weg staan. In Nevada is gokken legaal, drank ook en ja, prostitutie ook. Er is bovendien ook geen sales tax (dankzij de inkomsten van de casino's) en dus is het eerste wat je tegenkomt in Nevada een grote 'Rest Stop' waar je kan winkelen, gokken, eten en ja zelfs overkop gaan in de rollercoaster rond het Primm-hotel. (zie foto's !) Ongelooflijk.
Een 100 mijl voor Vegas begint er plots een rood lampje te branden in de auto; 'Check Engine". Oh nee he, straks sta ik langs de kant met een stomende motor ! Dus ben ik maar even gestopt om een hamburger te eten. Weeral. :-)
Gelukkig ben ik goed en wel tot in Vegas geraakt. Na iets meer dan 200 mijl in de woestijn is het aanzicht van de stad een aangename verwelkoming. Als je 'snachts naar Vegas rijd, zie je vanuit de verte een zee van licht.. allemaal door 'The strip' waar de casino's zijn. En wat voor een casino's zijn het.. vergeet dat van Oostende, of nee, vermenigvuldig het met minstens 50 keer z'n grootte. Voeg daar dan een monsterhotel bij en duizenden shops en je hebt 1 hotel inclusief casino. Elk met z'n eigen thema ook. Venetie, Parijs, New York, Luxor, Excalibur, Caesar's Palace, the Mirage, Treasure Island, om een aantal bekenden op te noemen.
Ik check in bij Motel 6 en loop onmiddellijk richting 'Strip'. De ervaring is er een die niet te beschrijven is. Ik heb mijn best gedaan om geslaagde foto's te trekken, dus allen naar het foto-album !
Wat mij dit keer vooral opviel was hoeveel dronkaards en daklozen er rondliepen.. in feite heb ik nogal een negatieve indruk van Las Vegas gekregen. Of misschien gewoon de andere kant van de medaille gezien.
De hotels, casino's en shops zijn verbluffend. Maar het volk dat op de strip liep was voor mij net iets te losbandig.. zou het aan het seizoen liggen ?
In elk geval was het een verademing om op de strip te kunnen wandelen zonder per 100 meter een liter water te moeten drinken. In de zomer is het s'avonds laat vaak nog in de 40 graden..
Mijn favoriet casino is Caesar's Palace. Het is ook een van de grootste in Las Vegas, en is enorm stijlvol aangekleed. Boven de shops is er een wolkenhemel geschilderd die gedimt wordt naarmate de dag buiten vordert. Maar echt nacht is het nooit binnen. De Casino's blijven 24 op 7 geopend.
Ook indrukwekkend was het Luxor hotel. Das een piramide. Als je in het midden van het hotel staat en naar boven kijkt, zie je hoe elke verdieping honderden kamers heeft die allemaal uitgeven op de binnenplaza. Alsof je in een futuristisch hotel op Mars staat...
Er zijn heel wat nieuwe hotels bijgekomen of nog in aanmaak. Veel meer dan mijn bezoek aan Vegas in 2001 en al zeker dan in 1998. Het Frontier hotel is zelfs met de grond gelijk gemaakt. Voorbij het gekende Frontier bord was 'The strip' teleurstellend.
De volgende dag vertrok ik vroeg in de ochtend weer richting LA. Nabij Barstow kom ik het spookstadje Calico tegen, een authentiek Western stadje vanuit de jaren 1800. Momenteel woont er niemand meer, maar ze hebben de gebouwen nog zo onderhouden dat je het dorpje kan gaan bezoeken. Leuk ! En ook tof om foto's van te trekken.
Laatste stop is bij de stuwdam nabij San Bernardino. Een verfrissende afwisseling om zoveel water te zien na twee dagen woestijn.
Er is nog zoveel meer te vertellen over Las Vegas. Ik hoop dat de foto's alleszins een goeie indruk weergeven. Tell me what you think !
PS. Er zijn veel rode lantaarntjes te zien en chinese banners enzo in de hotels. Dat komt omdat het dit weekend Chinees nieuwjaar is !!
PS. Trivia: Death Valley passeer je ook op weg naar LV. Het is het laagste punt onder de zeespiegel in de wereld en ook de warmste plaats op aarde..
De rit op zich is al de moeite waard. Vanuit LA vervelen de 300 mijl naar Vegas je geen moment. De I-605 brengt je door LA tot aan de besneeuwde San Gabriel mountains. Vandaar begint de beklimming van de I-15 die je via San Bernardino over de bergen brengt. En hier begint de woestijn. Zo ver je kan zien, dorre bergen, cactussen (of moet ik cacti zeggen), dorre bosjes en zand. Gelukkig ben ik niet de enige die van plan is om naar Las Vegas te rijden en blijft de autostrade gevuld met auto's. Want stel je voor; nu in panne vallen met m'n oude kar, in het midden van de woestijn.. al een geluk dat het nu nog niet te warm is. Alleen kan het 's nachts wel serieus vriezen..
Langs de weg zie je regelmatig grote reclameborden voor Fast Food restaurants en Diners. De goedkoopste steaks, de grootste hamburgers, de beste pizza. Ondertussen komt het een beetje mijn oren uit.
Ook grappig is hoe ze alles proberen uit te vergroten; "The Crookest sheriff's department in the world". En ja hoor, een scheve schuur staat daar als eigendom van de politie naast de weg te verzakken.
Of het bord 'World's BIGGEST mini-market.' Nja, is het dan nog een mini-market ?
Ik kom ook 's werelds grootste thermometer tegen in Barstow. Dat zullen ze wel nodig hebben met de super-temperaturen in de zomer.
Het binnenrijden van de staat Nevada is een plezier. Die grens is namelijk duidelijk te zien, niet door een grenspost, want er is alleen maar zand rondom, maar wel door de casino's die plots langs de kant van de weg staan. In Nevada is gokken legaal, drank ook en ja, prostitutie ook. Er is bovendien ook geen sales tax (dankzij de inkomsten van de casino's) en dus is het eerste wat je tegenkomt in Nevada een grote 'Rest Stop' waar je kan winkelen, gokken, eten en ja zelfs overkop gaan in de rollercoaster rond het Primm-hotel. (zie foto's !) Ongelooflijk.
Een 100 mijl voor Vegas begint er plots een rood lampje te branden in de auto; 'Check Engine". Oh nee he, straks sta ik langs de kant met een stomende motor ! Dus ben ik maar even gestopt om een hamburger te eten. Weeral. :-)
Gelukkig ben ik goed en wel tot in Vegas geraakt. Na iets meer dan 200 mijl in de woestijn is het aanzicht van de stad een aangename verwelkoming. Als je 'snachts naar Vegas rijd, zie je vanuit de verte een zee van licht.. allemaal door 'The strip' waar de casino's zijn. En wat voor een casino's zijn het.. vergeet dat van Oostende, of nee, vermenigvuldig het met minstens 50 keer z'n grootte. Voeg daar dan een monsterhotel bij en duizenden shops en je hebt 1 hotel inclusief casino. Elk met z'n eigen thema ook. Venetie, Parijs, New York, Luxor, Excalibur, Caesar's Palace, the Mirage, Treasure Island, om een aantal bekenden op te noemen.
Ik check in bij Motel 6 en loop onmiddellijk richting 'Strip'. De ervaring is er een die niet te beschrijven is. Ik heb mijn best gedaan om geslaagde foto's te trekken, dus allen naar het foto-album !
Wat mij dit keer vooral opviel was hoeveel dronkaards en daklozen er rondliepen.. in feite heb ik nogal een negatieve indruk van Las Vegas gekregen. Of misschien gewoon de andere kant van de medaille gezien.
De hotels, casino's en shops zijn verbluffend. Maar het volk dat op de strip liep was voor mij net iets te losbandig.. zou het aan het seizoen liggen ?
In elk geval was het een verademing om op de strip te kunnen wandelen zonder per 100 meter een liter water te moeten drinken. In de zomer is het s'avonds laat vaak nog in de 40 graden..
Mijn favoriet casino is Caesar's Palace. Het is ook een van de grootste in Las Vegas, en is enorm stijlvol aangekleed. Boven de shops is er een wolkenhemel geschilderd die gedimt wordt naarmate de dag buiten vordert. Maar echt nacht is het nooit binnen. De Casino's blijven 24 op 7 geopend.
Ook indrukwekkend was het Luxor hotel. Das een piramide. Als je in het midden van het hotel staat en naar boven kijkt, zie je hoe elke verdieping honderden kamers heeft die allemaal uitgeven op de binnenplaza. Alsof je in een futuristisch hotel op Mars staat...
Er zijn heel wat nieuwe hotels bijgekomen of nog in aanmaak. Veel meer dan mijn bezoek aan Vegas in 2001 en al zeker dan in 1998. Het Frontier hotel is zelfs met de grond gelijk gemaakt. Voorbij het gekende Frontier bord was 'The strip' teleurstellend.
De volgende dag vertrok ik vroeg in de ochtend weer richting LA. Nabij Barstow kom ik het spookstadje Calico tegen, een authentiek Western stadje vanuit de jaren 1800. Momenteel woont er niemand meer, maar ze hebben de gebouwen nog zo onderhouden dat je het dorpje kan gaan bezoeken. Leuk ! En ook tof om foto's van te trekken.
Laatste stop is bij de stuwdam nabij San Bernardino. Een verfrissende afwisseling om zoveel water te zien na twee dagen woestijn.
Er is nog zoveel meer te vertellen over Las Vegas. Ik hoop dat de foto's alleszins een goeie indruk weergeven. Tell me what you think !
PS. Er zijn veel rode lantaarntjes te zien en chinese banners enzo in de hotels. Dat komt omdat het dit weekend Chinees nieuwjaar is !!
PS. Trivia: Death Valley passeer je ook op weg naar LV. Het is het laagste punt onder de zeespiegel in de wereld en ook de warmste plaats op aarde..
Friday, February 8, 2008
Ifly it is !
De teleurstelling is groot : SDI media kan me enkel 'on-call' werk geven, dus alleen wanneer ze werk hebben, zullen ze beroep op me doen. Jammer genoeg geeft dat te weinig stabiliteit en dus heb ik besloten om als shift manager van start te gaan bij Ifly Hollywood. Op zich best een leuke job ! Maar mijn passie ligt natuurlijk bij de film..
Morgen ga ik mijn papierwerk in orde brengen en maandag kan ik starten ! Nu overweeg ik om toch es te kijken voor een studiootje in Hollywood. Het zal me in elk geval veel besparen op naft. En wat meer privacy en een keukentje om in te koken zal ook deugd doen. :-)
Vandaag was het weer aangenaam warm, 24 graden werd het deze namiddag en de zon brandde al flink.. 'normale' temperaturen voor de tijd van het jaar, zeiden ze op het weerbericht. Het strand zag er vandaag extra bevolkt uit. Dus ben ik de Santa Monica Mountains ingetrokken voor een stevige wandeling. Vanuit de hoogte zie je hoe sterk de zee verdampt als het wat warmer wordt.. mist kruipt langzaam landinwaarts door de canyon. Bij het startpunt van de wandeling hing er een groot bord: 'Beware for the rattle snakes.' brrr. Gelukkig heb ik er geen gezien !
Morgen ga ik mijn papierwerk in orde brengen en maandag kan ik starten ! Nu overweeg ik om toch es te kijken voor een studiootje in Hollywood. Het zal me in elk geval veel besparen op naft. En wat meer privacy en een keukentje om in te koken zal ook deugd doen. :-)
Vandaag was het weer aangenaam warm, 24 graden werd het deze namiddag en de zon brandde al flink.. 'normale' temperaturen voor de tijd van het jaar, zeiden ze op het weerbericht. Het strand zag er vandaag extra bevolkt uit. Dus ben ik de Santa Monica Mountains ingetrokken voor een stevige wandeling. Vanuit de hoogte zie je hoe sterk de zee verdampt als het wat warmer wordt.. mist kruipt langzaam landinwaarts door de canyon. Bij het startpunt van de wandeling hing er een groot bord: 'Beware for the rattle snakes.' brrr. Gelukkig heb ik er geen gezien !
Thursday, February 7, 2008
LA - city of fun and entertainment
Je verveelt je geen seconde in LA. Niet alleen zijn de filmstudio's een bezoekje waard, er zijn ook tal van pretparken die een reputatie hebben, zoals Six Flags, Knott's Berry Farm en... Disney Land !
Het oudste Disney-park ligt in Anaheim. Het is het eerste pretpark dat Walt Disney zelf heeft ontworpen en zelfs ook mee heeft aangelegd. Zeker een bezoekje waard dacht ik zo.
De aankomst in het park verliep al erg vlot. Je rijdt door de kilometerslange (zonder overdrijven) parkeergarages en wordt netjes in een parkeerplaats geloodst. Daarna wandel je 10 minuten langs een zee van auto's tot je aan de tram terecht komt die de bezoekers tot aan het park brengt. Even voel je je als een schaap in een kudde.. "This way, watch your step, step off on this side and don't do that - have a magical day at Disney Land, folks!"
Aan de gate kan je kiezen tussen 2 parken: Disneyland of California Adventure - Disneyland voor volwassenen zeg maar. Ik koos voor 'the real thing' en met het door de magische poort stappen van het Disneypark voelde ik me meteen 15 jaar jonger. Het zicht op Main Street is als uit een sprookje. Bekende tekenfilmfiguren zoals Mickey, Goofy en Donald Duck komen je enthousiast tegemoet, er rijden trams en sprookjeskarren voorbij, de Disney brandweer staat paraat en de ingang van het sprookjeskasteel zuigt je naar zich toe.
De eerste indruk in het park is er dan ook een die een kind van 10 (of jonger) zou hebben: compleet van slag en verward, maar toch blij verrast en benieuwd wat je allemaal te wachten staat. "You're leaving today and entering the world of yesterday, tomorrow and always. "
Alle attracties opnoemen zou wat teveel van het goede zijn, maar de gekende dingen zoals star wars, buzz light year, space mountain, peter pan, finding Nemo, Matterhorn, Dumbo, the Tea Cups, Pirates of the Carib., het is er allemaal ! Het park begon in de jaren '50 met 16 attracties, nu heeft het er maar liefst 60 !
Het leukst van al was het zien van de betoverde gezichten van de kleintjes die in het park rondhuppelden, achternagezeten door de rugzakdragende ouders. Wanneer Goofy of Mickey ten tonele verschijnen, schieten alle kinderen als motten naar een lamp. Ik heb medelijden met die 'Fuzzies', de mensen die een karakter spelen in het park. Langs alle kanten worden ze belaagd, besprongen, be-huild en be-gilt. "No- don't come any closer - MOM ! Oh, don't be a baby, it's just a mouse."
Ongeveer 1001 indrukken later sluit ik de dag af met een wandeling door downtown Disney, een gallerij zoals de Citywalk in Universal studios, bezaaid met winkels en restaurants. Deze plek bezoek ik vast een keer opnieuw, maar dan allicht met mijn eigen kleine spruitjes ! :-)
Oh, nog een update van de gesprekken van vandaag. Het eerste gesprek was het tweede interview met de Vice President (of den baas) van de Ifly in Universal. Dat was enorm positief ! Komt erop neer dat ze me graag in het team willen als manager, en zelfs aan een hoger salaris dan gepland. Ik had hen verteld dat SDI media 14 dollar per uur wou betalen en benefits na 1 maand. Ifly wilde aanvankelijk 13.5 per uur betalen en benefits pas na 3 maand. Dus om zeker competitief te zijn met SDI bieden ze me nu 14,25 per uur aan, en ook 2 weken BETAALD verlof (iets waar je hier in amerika heel dankbaar mag voor zijn, verlof heb je al niet veel en doorgaans ook niet betaald).
Dus ik heb een jobaanbieding van Ifly !
Een tweede jobaanbieding is bij Universal studio's theme park als Ticket seller. Das aan minimum wage, je krijgt enkel de shiften die ze niet kunnen opvullen met hun vast personeel, en de training begint pas in maart. Dus dat wordt waarschijnlijk niets.
Voor ik een beslissing maak wil ik eerst die uitslag weten van SDI. Ik heb hen daarnet gebeld, een voice mail bericht achter gelaten, en hopelijk weet ik morgen meer. Bieden ze mij een full time aan, dan kies ik natuurlijk voor SDI. Is dat niet zo, dan zal ik allicht bij Ifly starten.
Ifly is trouwens enorm tof. Je wordt in een koker gestoken waar een ventilator je met enorme kracht omhoog blaast zodat je 'vliegt' en allerlei kunstjes kan uithalen. De ervaring is te vergelijken met het skydiven, beter gekend als.. het springen uit een vliegtuig.
Vandaag kreeg ik mijn eerste initiatie. Na een les van 20 minuten kon ik samen met de instructeur de koker in en werd ik omhooggeblazen. 'Tis nogal een oefening om je recht te houden en omhoog te blijven, maar na een tijdje heb je het principe wat door en kan je beginnen manouvreren; van links naar rechts, rondjes draaien, tuimelen, enzovoorts.
Ietwat minder gemakkelijk is het feit dat door al dat geblaas je snot en speeksel ook omhoog willen. Dat kruipt dan uit je gezicht en kriebelt over je kaken. Ondertussen staat een camera op je neus gericht en legt die de ervaring vast op video. Dat wordt dan op een groot TV-scherm geprojecteerd zodat het publiek dat op de Citywalk loopt van dichtbij kan meevolgen hoe je daar als snottebellende lappenpop wiebelend in de lucht smoelen hangt te trekken.
Toegegeven, het werkt verslavend. Ze hebben mij meer dan 5 minuten lang in de lucht gehouden, wat - werd mij achteraf verteld - overeenkomt met een stuk of 4 skydives vanuit een vliegtuig. En dat voel ik ook ! Mijn bekken staan verstijfd en mijn armen zullen morgen een kilo zwaarder wegen. Hey, we're alive and kicking and loving it. I would do it again in a flash second.. well, tomorrow anyways. :-)
Foto's van Disney ? Klik hier :
Het oudste Disney-park ligt in Anaheim. Het is het eerste pretpark dat Walt Disney zelf heeft ontworpen en zelfs ook mee heeft aangelegd. Zeker een bezoekje waard dacht ik zo.
De aankomst in het park verliep al erg vlot. Je rijdt door de kilometerslange (zonder overdrijven) parkeergarages en wordt netjes in een parkeerplaats geloodst. Daarna wandel je 10 minuten langs een zee van auto's tot je aan de tram terecht komt die de bezoekers tot aan het park brengt. Even voel je je als een schaap in een kudde.. "This way, watch your step, step off on this side and don't do that - have a magical day at Disney Land, folks!"
Aan de gate kan je kiezen tussen 2 parken: Disneyland of California Adventure - Disneyland voor volwassenen zeg maar. Ik koos voor 'the real thing' en met het door de magische poort stappen van het Disneypark voelde ik me meteen 15 jaar jonger. Het zicht op Main Street is als uit een sprookje. Bekende tekenfilmfiguren zoals Mickey, Goofy en Donald Duck komen je enthousiast tegemoet, er rijden trams en sprookjeskarren voorbij, de Disney brandweer staat paraat en de ingang van het sprookjeskasteel zuigt je naar zich toe.
De eerste indruk in het park is er dan ook een die een kind van 10 (of jonger) zou hebben: compleet van slag en verward, maar toch blij verrast en benieuwd wat je allemaal te wachten staat. "You're leaving today and entering the world of yesterday, tomorrow and always. "
Alle attracties opnoemen zou wat teveel van het goede zijn, maar de gekende dingen zoals star wars, buzz light year, space mountain, peter pan, finding Nemo, Matterhorn, Dumbo, the Tea Cups, Pirates of the Carib., het is er allemaal ! Het park begon in de jaren '50 met 16 attracties, nu heeft het er maar liefst 60 !
Het leukst van al was het zien van de betoverde gezichten van de kleintjes die in het park rondhuppelden, achternagezeten door de rugzakdragende ouders. Wanneer Goofy of Mickey ten tonele verschijnen, schieten alle kinderen als motten naar een lamp. Ik heb medelijden met die 'Fuzzies', de mensen die een karakter spelen in het park. Langs alle kanten worden ze belaagd, besprongen, be-huild en be-gilt. "No- don't come any closer - MOM ! Oh, don't be a baby, it's just a mouse."
Ongeveer 1001 indrukken later sluit ik de dag af met een wandeling door downtown Disney, een gallerij zoals de Citywalk in Universal studios, bezaaid met winkels en restaurants. Deze plek bezoek ik vast een keer opnieuw, maar dan allicht met mijn eigen kleine spruitjes ! :-)
Oh, nog een update van de gesprekken van vandaag. Het eerste gesprek was het tweede interview met de Vice President (of den baas) van de Ifly in Universal. Dat was enorm positief ! Komt erop neer dat ze me graag in het team willen als manager, en zelfs aan een hoger salaris dan gepland. Ik had hen verteld dat SDI media 14 dollar per uur wou betalen en benefits na 1 maand. Ifly wilde aanvankelijk 13.5 per uur betalen en benefits pas na 3 maand. Dus om zeker competitief te zijn met SDI bieden ze me nu 14,25 per uur aan, en ook 2 weken BETAALD verlof (iets waar je hier in amerika heel dankbaar mag voor zijn, verlof heb je al niet veel en doorgaans ook niet betaald).
Dus ik heb een jobaanbieding van Ifly !
Een tweede jobaanbieding is bij Universal studio's theme park als Ticket seller. Das aan minimum wage, je krijgt enkel de shiften die ze niet kunnen opvullen met hun vast personeel, en de training begint pas in maart. Dus dat wordt waarschijnlijk niets.
Voor ik een beslissing maak wil ik eerst die uitslag weten van SDI. Ik heb hen daarnet gebeld, een voice mail bericht achter gelaten, en hopelijk weet ik morgen meer. Bieden ze mij een full time aan, dan kies ik natuurlijk voor SDI. Is dat niet zo, dan zal ik allicht bij Ifly starten.
Ifly is trouwens enorm tof. Je wordt in een koker gestoken waar een ventilator je met enorme kracht omhoog blaast zodat je 'vliegt' en allerlei kunstjes kan uithalen. De ervaring is te vergelijken met het skydiven, beter gekend als.. het springen uit een vliegtuig.
Vandaag kreeg ik mijn eerste initiatie. Na een les van 20 minuten kon ik samen met de instructeur de koker in en werd ik omhooggeblazen. 'Tis nogal een oefening om je recht te houden en omhoog te blijven, maar na een tijdje heb je het principe wat door en kan je beginnen manouvreren; van links naar rechts, rondjes draaien, tuimelen, enzovoorts.
Ietwat minder gemakkelijk is het feit dat door al dat geblaas je snot en speeksel ook omhoog willen. Dat kruipt dan uit je gezicht en kriebelt over je kaken. Ondertussen staat een camera op je neus gericht en legt die de ervaring vast op video. Dat wordt dan op een groot TV-scherm geprojecteerd zodat het publiek dat op de Citywalk loopt van dichtbij kan meevolgen hoe je daar als snottebellende lappenpop wiebelend in de lucht smoelen hangt te trekken.
Toegegeven, het werkt verslavend. Ze hebben mij meer dan 5 minuten lang in de lucht gehouden, wat - werd mij achteraf verteld - overeenkomt met een stuk of 4 skydives vanuit een vliegtuig. En dat voel ik ook ! Mijn bekken staan verstijfd en mijn armen zullen morgen een kilo zwaarder wegen. Hey, we're alive and kicking and loving it. I would do it again in a flash second.. well, tomorrow anyways. :-)
Foto's van Disney ? Klik hier :
Wednesday, February 6, 2008
Solliciteren in La-La-land
De zoektocht naar een job in LA is op zich al entertainend. Vorige week was de test bij SDI media ongelooflijk interessant (nog steeds geen resultaat trouwens !), het jobinterview bij Ifly Hollywood was thrilling (een gratis beurt op de skydive attractie!) en vandaag het open interview bij Universal Studio's belovend.. er zijn acteurs en actrices die uit de 'Bizz' willen en een 'vaste' job willen, schrijvers die wegens de staking op zoek gaan naar tijdelijke jobs en wannabee's die net IN de bussiness willen.. Universal is een dochterbedrijf van NBC, de grootste media-magnaat als het komt op TV-networks, Filmstudio's, Radio zenders etc. Kansen genoeg dus.
Ik als Belg loop daar dan tussen met de ambitie van een zestienjarige die een vakantiejob wil in Walibi. En dat werkt aanstekelijk, zo blijkt. Want na het open interview deze ochtend worden er mij maar liefst drie part time jobs voorgesteld (VOORgesteld, nog niet aangeboden!): Guest Relations service person, Show control en Ticket Agent.
Guest Relations komt bij mij op nummer 1: mensen rondleiden in het park, advies geven, ontvangen etc. Showroom control is het begeleiden van de 'kudde' bij de shows in het park. En Ticket agent is de persoon bij wie je je ticket koopt wanneer je het park bezoekt.
Alle jobs zijn aan minimum wage $8 dollar en part time EN seizoensgebonden.. je moet 24 op 7 beschikbaar zijn en een drugtest ondergaan. Ze doen hun selectiewerk grondig bij Universal.
Ik bekijk dit selectieproces met maar 1 doel voor ogen : plezier in de job. En daarom heb ik morgennamiddag een persoonlijk gesprek voor de 'Guest Service person'.
Dat komt goed uit, want morgenvoormiddag is het tweede interview bij Ifly op de Citywalk van Universal Studio's, voor die functie van shift manager.
Bedoeling van al dat solliciteergeweld is opties open houden, zien wat er uit komt en hoe het allemaal in elkaar past. Boy, you gotta be flexible around these parts !
Ondertussen verkrampen mijn vingers; ik hou ze nog het meest gekruist voor de ondertitelaarjob bij SDI media !
Ik als Belg loop daar dan tussen met de ambitie van een zestienjarige die een vakantiejob wil in Walibi. En dat werkt aanstekelijk, zo blijkt. Want na het open interview deze ochtend worden er mij maar liefst drie part time jobs voorgesteld (VOORgesteld, nog niet aangeboden!): Guest Relations service person, Show control en Ticket Agent.
Guest Relations komt bij mij op nummer 1: mensen rondleiden in het park, advies geven, ontvangen etc. Showroom control is het begeleiden van de 'kudde' bij de shows in het park. En Ticket agent is de persoon bij wie je je ticket koopt wanneer je het park bezoekt.
Alle jobs zijn aan minimum wage $8 dollar en part time EN seizoensgebonden.. je moet 24 op 7 beschikbaar zijn en een drugtest ondergaan. Ze doen hun selectiewerk grondig bij Universal.
Ik bekijk dit selectieproces met maar 1 doel voor ogen : plezier in de job. En daarom heb ik morgennamiddag een persoonlijk gesprek voor de 'Guest Service person'.
Dat komt goed uit, want morgenvoormiddag is het tweede interview bij Ifly op de Citywalk van Universal Studio's, voor die functie van shift manager.
Bedoeling van al dat solliciteergeweld is opties open houden, zien wat er uit komt en hoe het allemaal in elkaar past. Boy, you gotta be flexible around these parts !
Ondertussen verkrampen mijn vingers; ik hou ze nog het meest gekruist voor de ondertitelaarjob bij SDI media !
Super-Duper Tuesday
Omdat de voorverkiezingen van vandaag zo belangrijk zijn, is het vandaag super-DUPER Tuesday.
Hier in California is het vooral een voortdurend twijfelen tussen Clinton en Obama. Clinton heeft de meeste ervaring en Obama is ietwat meer idealistisch.. een eerste vrouw of een zwarte als president ? Het is een veel besproken thema.
Ik denk dat Amerikanen zo hard nood hebben aan een nieuw regime dat ze meteen denken om voor deze 2 democraten te stemmen.
Er is alleen 1 jammerlijke factor: de presidentsverkiezingen duren veel te lang.. mensen moeten meermaals gaan stemmen.. eerst zijn er de voorverkiezingen, de primaries, dan de verkiezing zelf..
Ik moet toegeven, met al dat gebikker en politieke debatten op tv heb je de neiging om weg te zappen wanneer het gaat over politiek. Je wordt er hier echt mee overstelpt. Zeker wanneer het nu gaat over een 'historische' verkiezing met speciale kandidaten.. 'We hebben nog nooit een Martin Luther King of JFK gehad in onze generatie.' verklaarde een student aan de UCLA enthoesiast. 'Dit zou ons moment wel eens kunnen zijn.'
Ik vrees dan ook dat veel oudere amerikanen zoiets gaan hebben van, ach, we zullen het zekere voor het onzekere nemen en voor de republikein McCain stemmen. die is 71 en heeft de meeste ervaring.
Zolang we de jongere generatie op de been kunnen krijgen, wat tot nu toe ook het geval is, hebben de democraten zeker een kans.
Een ding : wij als Europeanen mogen niet vergeten dat verkiezingen voor het amerikaans presidentschap veel ingewikkelder is dat 'ik kies voor den diene'. De amerikanen mogen nu hun afgevaardigden kiezen. Deze afgevaardigden zullen dan aan het eind van de zomer beslissen wie hun uiteindelijke presidentskandidaat wordt. Hoe meer afgevaardigden Clinton bv heeft (zoals nu) hoe meer kans ze heeft om door de democraten als presidentskandidaat te race af te sluiten. Ik dacht dat een democratische presidentkandidaat een 2051 afgevaardigden nodig heeft. Blijkt dat zowel Obama als Clinton over dat getal zitten, hebben we dus 2 democratische presidentskandidaten.
Bij de republikeinen is dat anders : daar heb je minder afgevaardigden nodig om aan de eindrace te kunnen deelnemen. En heb je twee kandidaten die boven dat mininum zit, mag volgens de republikeinen dan nog maar 1 kandidaat verder, die met het hoogste aantal afgevaardigden achter zich. En die ene kandidaat krijgt dan de rest van de republikeinse afgevaardigden ook achter zich.
Daarom ook dat Bush een tweede keer gewonnen heeft. Niet omdat de amerikanen voltallig voor hem gestemd hebben. Gewoon omdat hij in de republikeinse stemming nu eenmaal net iets meer stemmen had dan die andere kandidaat en hij daarom de hele republikeinse slag achter zich kreeg.
In elk geval hopen ze hier dat iedereen effectie gaat stemmen (want das niet verplicht in de VS), en dat het gekibbel tussen de democratische kandidaten wat uitblijft.
Mijn voorkeur ? Voorlopig leun ik iets meer naar Obama. Die komt heel recht-toe-recht-aan over, heeft duidelijke standpunten en wil echt iets doen voor het volk ipv zich alleen te moeien met de wereld. Twijfel : hij heeft geen echte politieke ervaring.. dus kan het zijn dat hij zal buigen onder deze druk..
Clinton is ook ok. Zij heeft altijd duidelijke plannen voor topics. bv het health care plan. Als er iemand vraagt : wat ga je doen aan .. , dan zullen de meeste presidenten zeggen, 'ik wil dat veranderen', maar zij zegt HOE ze dat zal veranderen. Langs de andere kant draagt ze jammer genoeg de ballast van haar man. Niet dat dat een slechte president is geweest, integendeel, maar veel mensen denken dat ze zal worden beinvloed door Bill. Een derde is dat ze haar emotionele kaart maar al te graag speelt in moeilijke situaties. Dat kan in de open moderne wereld misschien wel werken, maar in arabische landen krijgt dat weinig aanzien en respect..
Maar we zullen zien, de race is nog lang en ingewikkeld !
Hier in California is het vooral een voortdurend twijfelen tussen Clinton en Obama. Clinton heeft de meeste ervaring en Obama is ietwat meer idealistisch.. een eerste vrouw of een zwarte als president ? Het is een veel besproken thema.
Ik denk dat Amerikanen zo hard nood hebben aan een nieuw regime dat ze meteen denken om voor deze 2 democraten te stemmen.
Er is alleen 1 jammerlijke factor: de presidentsverkiezingen duren veel te lang.. mensen moeten meermaals gaan stemmen.. eerst zijn er de voorverkiezingen, de primaries, dan de verkiezing zelf..
Ik moet toegeven, met al dat gebikker en politieke debatten op tv heb je de neiging om weg te zappen wanneer het gaat over politiek. Je wordt er hier echt mee overstelpt. Zeker wanneer het nu gaat over een 'historische' verkiezing met speciale kandidaten.. 'We hebben nog nooit een Martin Luther King of JFK gehad in onze generatie.' verklaarde een student aan de UCLA enthoesiast. 'Dit zou ons moment wel eens kunnen zijn.'
Ik vrees dan ook dat veel oudere amerikanen zoiets gaan hebben van, ach, we zullen het zekere voor het onzekere nemen en voor de republikein McCain stemmen. die is 71 en heeft de meeste ervaring.
Zolang we de jongere generatie op de been kunnen krijgen, wat tot nu toe ook het geval is, hebben de democraten zeker een kans.
Een ding : wij als Europeanen mogen niet vergeten dat verkiezingen voor het amerikaans presidentschap veel ingewikkelder is dat 'ik kies voor den diene'. De amerikanen mogen nu hun afgevaardigden kiezen. Deze afgevaardigden zullen dan aan het eind van de zomer beslissen wie hun uiteindelijke presidentskandidaat wordt. Hoe meer afgevaardigden Clinton bv heeft (zoals nu) hoe meer kans ze heeft om door de democraten als presidentskandidaat te race af te sluiten. Ik dacht dat een democratische presidentkandidaat een 2051 afgevaardigden nodig heeft. Blijkt dat zowel Obama als Clinton over dat getal zitten, hebben we dus 2 democratische presidentskandidaten.
Bij de republikeinen is dat anders : daar heb je minder afgevaardigden nodig om aan de eindrace te kunnen deelnemen. En heb je twee kandidaten die boven dat mininum zit, mag volgens de republikeinen dan nog maar 1 kandidaat verder, die met het hoogste aantal afgevaardigden achter zich. En die ene kandidaat krijgt dan de rest van de republikeinse afgevaardigden ook achter zich.
Daarom ook dat Bush een tweede keer gewonnen heeft. Niet omdat de amerikanen voltallig voor hem gestemd hebben. Gewoon omdat hij in de republikeinse stemming nu eenmaal net iets meer stemmen had dan die andere kandidaat en hij daarom de hele republikeinse slag achter zich kreeg.
In elk geval hopen ze hier dat iedereen effectie gaat stemmen (want das niet verplicht in de VS), en dat het gekibbel tussen de democratische kandidaten wat uitblijft.
Mijn voorkeur ? Voorlopig leun ik iets meer naar Obama. Die komt heel recht-toe-recht-aan over, heeft duidelijke standpunten en wil echt iets doen voor het volk ipv zich alleen te moeien met de wereld. Twijfel : hij heeft geen echte politieke ervaring.. dus kan het zijn dat hij zal buigen onder deze druk..
Clinton is ook ok. Zij heeft altijd duidelijke plannen voor topics. bv het health care plan. Als er iemand vraagt : wat ga je doen aan .. , dan zullen de meeste presidenten zeggen, 'ik wil dat veranderen', maar zij zegt HOE ze dat zal veranderen. Langs de andere kant draagt ze jammer genoeg de ballast van haar man. Niet dat dat een slechte president is geweest, integendeel, maar veel mensen denken dat ze zal worden beinvloed door Bill. Een derde is dat ze haar emotionele kaart maar al te graag speelt in moeilijke situaties. Dat kan in de open moderne wereld misschien wel werken, maar in arabische landen krijgt dat weinig aanzien en respect..
Maar we zullen zien, de race is nog lang en ingewikkeld !
Monday, February 4, 2008
Uitstapje Malibu
Malibu is tot hiertoe het meest paradijslijk stukje kust dat ik al heb gezien. Mijlenlange witte stranden, een straalblauwe oceaan en smeuiige (bij gebrek aan een dubbelpunt op het klavier dan maar 2 i'kes) witte golven. Torenhoge kliffen die bruin en rood kleuren naarmate de zon aan de hemel staat. Niet verwonderlijk dat menig filmster hier z'n stek wil, ondanks de vele modderstromen en vuurhaarden. De brandverzekeringspremies zullen niet mals zijn, maar dat zal de residentiele multi-miljonairs een worst wezen: ze hebben het beste zicht op de mooiste zonsondergangen in de wereld.
Strand en zee is niet het enige wat Malibu te bieden heeft. Landinwaarts kronkelen smalle wegen doorheen de canyons die deel uitmaken van de Malibu Hills. In deze heuvels vind je ook het Nationaal Recreatiepark 'The Santa Monica Mountains', een uitgestrekt natuurgebied met rotsige uitzichten en wandelpaden die door het droge struikgewas leiden. Wanneer je hier wandelt begrijp je waarom het vuurgeweld zo flink kan toeslaan.
Het uitzicht op de oceaan is verbluffend. Mijlenver kan je zien, zelfs voorbij het eiland van Catalina dat wat noordelijk in de oceaan ligt. Of voorbij de zuidelijke stranden van Santa Monica, Manhattan beach en Long Beach. De hemel kleurt vandaag zo blauw als een smurf. Witte wolkjes drijven langzaam voorbij terwijl de wind het ietsje te fris maakt voor de tijd van het jaar.
Op weg naar huis stop ik nog even in Santa Monica. Het is er altijd gezellig vertoeven. De pier barst (gelukkig niet letterlijk) van de gezelligheid, de winkelpromenade wordt betoverd met zwoele surf-muziek en een terrasje doen in het zonnetje is vandaag niet te vermijden. Dit keer is het voorbijgaand publiek van heel andere slag. Modebewuste mensen, vaak met een monster celebrities-zonnebril die bijna de kaken verbergen, schoolgaande teens die op klasuitstap zijn en enkele van de zon genietende toeristen. Poedels zoals in Beverly Hills zie je hier nog net niet.
Als afsluiter van de dag is er dan nog de zonsondergang. De foto's die je hier ziet zijn weliswaar niet die van vandaag, maar van eergisteren . Kan je nog volgen ? :-)
Het was er eentje om van te smullen ! Klik hier voor de foto's :
Trivia:
1. De klif die je op het strand ziet is de plaats die ze gebruiken voor de film "Charlie's Angels 2, Full Throttle", waar Cameron Diaz lustig surft en Lucy Liu en Drew Barrymore het strand observeren vanuit een hotdog-kraampje. Leuk om in het echt te zien ! De naam van het strand: Zuma Beach !
2. Het theme-park van Universal Studio's heeft me gebeld, deze woensdag kan ik daar ook op interview. Moest ik dank enkel part-time kunnen beginnen als ondertitelaar bij SDI, kan ik die uren gemakkelijk aanvullen als tour guide ofzo bij Univeral studio's !
Strand en zee is niet het enige wat Malibu te bieden heeft. Landinwaarts kronkelen smalle wegen doorheen de canyons die deel uitmaken van de Malibu Hills. In deze heuvels vind je ook het Nationaal Recreatiepark 'The Santa Monica Mountains', een uitgestrekt natuurgebied met rotsige uitzichten en wandelpaden die door het droge struikgewas leiden. Wanneer je hier wandelt begrijp je waarom het vuurgeweld zo flink kan toeslaan.
Het uitzicht op de oceaan is verbluffend. Mijlenver kan je zien, zelfs voorbij het eiland van Catalina dat wat noordelijk in de oceaan ligt. Of voorbij de zuidelijke stranden van Santa Monica, Manhattan beach en Long Beach. De hemel kleurt vandaag zo blauw als een smurf. Witte wolkjes drijven langzaam voorbij terwijl de wind het ietsje te fris maakt voor de tijd van het jaar.
Op weg naar huis stop ik nog even in Santa Monica. Het is er altijd gezellig vertoeven. De pier barst (gelukkig niet letterlijk) van de gezelligheid, de winkelpromenade wordt betoverd met zwoele surf-muziek en een terrasje doen in het zonnetje is vandaag niet te vermijden. Dit keer is het voorbijgaand publiek van heel andere slag. Modebewuste mensen, vaak met een monster celebrities-zonnebril die bijna de kaken verbergen, schoolgaande teens die op klasuitstap zijn en enkele van de zon genietende toeristen. Poedels zoals in Beverly Hills zie je hier nog net niet.
Als afsluiter van de dag is er dan nog de zonsondergang. De foto's die je hier ziet zijn weliswaar niet die van vandaag, maar van eergisteren . Kan je nog volgen ? :-)
Het was er eentje om van te smullen ! Klik hier voor de foto's :
 |
| Malibu beach and Canyons |
Trivia:
1. De klif die je op het strand ziet is de plaats die ze gebruiken voor de film "Charlie's Angels 2, Full Throttle", waar Cameron Diaz lustig surft en Lucy Liu en Drew Barrymore het strand observeren vanuit een hotdog-kraampje. Leuk om in het echt te zien ! De naam van het strand: Zuma Beach !
2. Het theme-park van Universal Studio's heeft me gebeld, deze woensdag kan ik daar ook op interview. Moest ik dank enkel part-time kunnen beginnen als ondertitelaar bij SDI, kan ik die uren gemakkelijk aanvullen als tour guide ofzo bij Univeral studio's !
Sunday, February 3, 2008
Weekend stuff
Zaterdag ochtend had ik mijn net kostuum weer aangetrokken en om tien uur stipt stond ik op mijn afspraak bij het Health Center. Daar kreeg ik te horen dat de vacature al was ingevuld... ze waren mij vergeten te verwittigen !
Ik ben dan maar weer naar huis gekeerd, mij omgekleed en dan doorgereden naar de boardwalk van Venice Beach. Das een lange promenade langs de oceaan met allerlei prutswinkeltjes. Je vind er de zotste mensen in LA. Echt waar. Straatartiesten, idealisten, hippies, bodybuilders, crazy people en nog van dat.. Het is leuk om zien.
Vanop een terrasje observeer ik voorbijgangers: de eerste is een man met grijze haren, waarschijnlijk een eind in de 50 en genietend van een midlife crisis, stummelend voorbij schaatsend en hand in hand met een 30 jaar jongere vriendin. Wat verder flick-flackt een clown op hiphop muziek, en doen rappers hun ding om hun nieuwste cd te verkopen en ontdekt te worden. Een gitarist op rolschaatsen klampt mensen aan en zegt 'Hi'. Just Hi.
Skateboarders vinden hun plek tussen de boulevard en het strand. De broeken hangen praktisch voorbij de knieeen maar toch weten ze hun cool (en hun broek) te bewaren tijdens het bespringen van allerlei straatelementen.
De kraampjes op de boulevard zijn ongelooflijk creatief. De ene verkoopt zijn kunstwerken, de ander maakt portretten van toeristen. Aanhangers van Obama spreken mensen aan.
Je kan je ook een henna tattoo of een piercing laten zetten. Of je toekomst laten voorspellen met tarot kaarten. Iedereen wil iemand zijn op deze boardwalk en het lijkt erop dat je op deze plek daar een groene kaart voor krijgt. Na een tijd voel ik me te 'normaal' en wordt het weer tijd om naar huis te rijden.
Verder was het een kalme dag. Ik wandelde helemaal tot aan het strand en keek naar de zonsondergang. Ik kan moeilijk beschrijven hoe sereen het daar is op het strand. De eindeloosheid van de golven, de zon die groter en groter wordt naarmate die zakt, en de meeuwen die gegroepeerd mee naar de zonsondergang staan te kijken. En wanneer de zon achter de zee verdwijnt, begint het kleurenspel in de lucht. Eerst geel, dan rood, dan paars..
Vandaag, zondag, zit het weer wat minder mee. We krijgen de laatste regenbuien voor de komende twee weken over ons heen. Vanaf volgende maandag krijgen we dan weer normale temperaturen voor de tijd van het jaar: 20-22 graden !
Ik ben dan maar weer naar huis gekeerd, mij omgekleed en dan doorgereden naar de boardwalk van Venice Beach. Das een lange promenade langs de oceaan met allerlei prutswinkeltjes. Je vind er de zotste mensen in LA. Echt waar. Straatartiesten, idealisten, hippies, bodybuilders, crazy people en nog van dat.. Het is leuk om zien.
Vanop een terrasje observeer ik voorbijgangers: de eerste is een man met grijze haren, waarschijnlijk een eind in de 50 en genietend van een midlife crisis, stummelend voorbij schaatsend en hand in hand met een 30 jaar jongere vriendin. Wat verder flick-flackt een clown op hiphop muziek, en doen rappers hun ding om hun nieuwste cd te verkopen en ontdekt te worden. Een gitarist op rolschaatsen klampt mensen aan en zegt 'Hi'. Just Hi.
Skateboarders vinden hun plek tussen de boulevard en het strand. De broeken hangen praktisch voorbij de knieeen maar toch weten ze hun cool (en hun broek) te bewaren tijdens het bespringen van allerlei straatelementen.
De kraampjes op de boulevard zijn ongelooflijk creatief. De ene verkoopt zijn kunstwerken, de ander maakt portretten van toeristen. Aanhangers van Obama spreken mensen aan.
Je kan je ook een henna tattoo of een piercing laten zetten. Of je toekomst laten voorspellen met tarot kaarten. Iedereen wil iemand zijn op deze boardwalk en het lijkt erop dat je op deze plek daar een groene kaart voor krijgt. Na een tijd voel ik me te 'normaal' en wordt het weer tijd om naar huis te rijden.
Verder was het een kalme dag. Ik wandelde helemaal tot aan het strand en keek naar de zonsondergang. Ik kan moeilijk beschrijven hoe sereen het daar is op het strand. De eindeloosheid van de golven, de zon die groter en groter wordt naarmate die zakt, en de meeuwen die gegroepeerd mee naar de zonsondergang staan te kijken. En wanneer de zon achter de zee verdwijnt, begint het kleurenspel in de lucht. Eerst geel, dan rood, dan paars..
Vandaag, zondag, zit het weer wat minder mee. We krijgen de laatste regenbuien voor de komende twee weken over ons heen. Vanaf volgende maandag krijgen we dan weer normale temperaturen voor de tijd van het jaar: 20-22 graden !
Friday, February 1, 2008
De jobinterviews
Jawel, je leest het goed, interviewS in het meervoud. Gisteren nog voor ik telefoon kreeg van SDI media had ik ook mijn CV verstuurd voor 'shiftmanager' bij Universal studios. Daar zoeken ze iemand die de 'skydive' attractie en de medewerkers daarrond coordineert. Meer info ? www.iflyhollywood.com
Ik zat net in de auto, mijn kostuum aan en klaar om te vertrekken naar SDI Media, wanneer ik telefoon kreeg op de GSM. Of ik vandaag niet op gesprek wilde komen.
Natuurlijk ! Maar eerst wel die 4u durende test gaan doen in Culver City !
Daar aangekomen loopt de adrenaline door mijn bloed. Ik moet langs een streng beveiligde ingang en krijg een visitor's pass om door de studios te lopen. Ik meld mij aan bij de receptioniste waarop 'Guillermo' mij komt halen en mij naar de testruimte brengt. Daar krijg ik uitleg over wat er mij te doen staat. De test omvat drie dingen: een stukje film vanuit de jaren stillekes ondertitelen, een stukje van 'Friends' ondertitelen en een stuk vanuit een spel van Playstation 2 ondertitelen.
Met deze test wordt je kennis van amerikaanse 'slang' en 'idioms' getest, om te zien of je dagdagelijks 'amerikaans' begrijpt en ook amerikaanse zegswijzen kunt vertalen naar het Nederlands (op een deftige manier).
All in all vind ik dat ik het er goed van af heb gebracht ! Vond het leuk, maar het is ook heel vermoeiend werk ! Op 2 uur en half was ik er door. Toen ik Guillermo erbij haalde was hij verbaasd over mijn werktempo. En das natuurlijk alleen maar een plus.
Dan vertelde hij mij dat ze in in-house vertaler zochten. Dat zou 'on-call' zijn, maw geen vast contract maar tijdelijke opdrachten die doorgaans binnen komen. Een andere mogelijkheid is part time. En als de test heel goed blijkt te zijn, kunnen ze misschien een voltijdse job aanbieden ook, maar dat moest nog besproken worden met de supervisor. Ik heb dan maar gevraagd of ze toevallig op HRM ook iemand zoeken. En ja hoor, ze zoeken een extra recruiter ! Dus Guillermo gaat voor mij een goed woordje doen en ook binnen de andere productie-afdelingen horen naar mogelijkheden.
Volgende week dinsdag in de ochtend weet ik alvast meer. Ik ben er van overtuigd dat mijn test goed is en dat ze me willen aannemen als vertaler (stoutmoedig van mij he). Nu nog zien dat ze er een full time van kunnen maken of misschien willen combineren met HR ofzo !
Het zou wel enooorm cool zijn moest ik daar beginnen werken. Ze vertalen daar zo goed als alles van de grote filmproducties tot tv-series en Playstation spelletjes. Dan moet ik niet meer naar de film :-).
In de namiddag ben ik dan doorgereden naar Universal Studio's. Wat een machtig gevoel om niet de toeristenparking te moeten oprijden maar naar de 'employee-parking' te worden verwezen. Niet dat daar de celebs zullen geparkeerd staan, maar toch. :-)
Het klikte meteen met de manager van Ifly. Ze hebben een team van 30 mensen, waaronder een groep customer service people, de mensen die de tickets verkopen voor de attractie enzo, en de instructors, de mensen die les geven aan de kandidaat skydivers. Het systeem is in feite een grote windtunnel waarin je wordt omhooggeblazen gedurende 2 minuten. De bedoeling is dan ook om te blijven hangen. Das natuurlijk niet zo simpel. Daarom krijg je een les van 20 minuten vooraleer je erin mag. De ervaring is te vergelijken met het uit een vliegtuig springen. De skydive die hier staat is een van de enige 12 in de wereld !
Ze zoeken een shiftmanager die het verloop van de attractie en het personeel wil coordineren. That would be me.
Kristin, de general manager met wie ik een gesprek had, zag het al ongelooflijk zitten. En ik ook wel, maar toch geef ik mijn voorkeur aan het ondertitelen van films enzo. Ik hoop dan ook dat ze mij voltijds kunnen van start laten gaan.
In elk geval zou ik dinsdag met de Vice President van de Ifly nog een gesprek hebben, en mag ik ook het vliegen es een keer uitproberen :-). En dinsdag weet ik ook meteen meer over de subtitle position. So it's all going to work out.
Spannend allemaal he !! En te geloven dat ik begin deze week wat in een dipje zat en bijna de Starbucks was binnen gewandeld om aan minimum wage aan de slag te gaan..
Morgenvroeg heb ik trouwens nog een interview gepland staan in het plaatselijk health center.. het is hier wat verderop en dat zou wel praktisch zijn. Maar met de spannende vooruitzichten door de interviews van vandaag weet ik niet of het gesprek morgen voor mij boeiend zal zijn. :-)
I'll keep you guys posted !
PS. Ik heb me gisteren als vrijwilliger ingeschreven om als 'seatfiller' te fungeren bij http://www.audiencesunlimited.com/ . Vaak hebben ze tijdens awardshows zoals de Grammy's en de Oscar's mensen nodig die de lege stoeltjes vooraan kunnen opvullen. Je staat dan stand-by en wordt op het laatste nippertje opgeroepen om naar de show te komen. Tijdens de reclame-onderbrekingen wordt je dan voortdurend van plaats verzet om telkens de indruk te geven dat de zaal proppeste vol zit. Naar't schijnt een super ervaring, want je ziet alle sterren van dichtbij, maar je moet er wel wat voor over hebben. De Oscar's zal ik in elk geval niet meemaken, want dat weekend zit ik in Baltimore !
Ik zat net in de auto, mijn kostuum aan en klaar om te vertrekken naar SDI Media, wanneer ik telefoon kreeg op de GSM. Of ik vandaag niet op gesprek wilde komen.
Natuurlijk ! Maar eerst wel die 4u durende test gaan doen in Culver City !
Daar aangekomen loopt de adrenaline door mijn bloed. Ik moet langs een streng beveiligde ingang en krijg een visitor's pass om door de studios te lopen. Ik meld mij aan bij de receptioniste waarop 'Guillermo' mij komt halen en mij naar de testruimte brengt. Daar krijg ik uitleg over wat er mij te doen staat. De test omvat drie dingen: een stukje film vanuit de jaren stillekes ondertitelen, een stukje van 'Friends' ondertitelen en een stuk vanuit een spel van Playstation 2 ondertitelen.
Met deze test wordt je kennis van amerikaanse 'slang' en 'idioms' getest, om te zien of je dagdagelijks 'amerikaans' begrijpt en ook amerikaanse zegswijzen kunt vertalen naar het Nederlands (op een deftige manier).
All in all vind ik dat ik het er goed van af heb gebracht ! Vond het leuk, maar het is ook heel vermoeiend werk ! Op 2 uur en half was ik er door. Toen ik Guillermo erbij haalde was hij verbaasd over mijn werktempo. En das natuurlijk alleen maar een plus.
Dan vertelde hij mij dat ze in in-house vertaler zochten. Dat zou 'on-call' zijn, maw geen vast contract maar tijdelijke opdrachten die doorgaans binnen komen. Een andere mogelijkheid is part time. En als de test heel goed blijkt te zijn, kunnen ze misschien een voltijdse job aanbieden ook, maar dat moest nog besproken worden met de supervisor. Ik heb dan maar gevraagd of ze toevallig op HRM ook iemand zoeken. En ja hoor, ze zoeken een extra recruiter ! Dus Guillermo gaat voor mij een goed woordje doen en ook binnen de andere productie-afdelingen horen naar mogelijkheden.
Volgende week dinsdag in de ochtend weet ik alvast meer. Ik ben er van overtuigd dat mijn test goed is en dat ze me willen aannemen als vertaler (stoutmoedig van mij he). Nu nog zien dat ze er een full time van kunnen maken of misschien willen combineren met HR ofzo !
Het zou wel enooorm cool zijn moest ik daar beginnen werken. Ze vertalen daar zo goed als alles van de grote filmproducties tot tv-series en Playstation spelletjes. Dan moet ik niet meer naar de film :-).
In de namiddag ben ik dan doorgereden naar Universal Studio's. Wat een machtig gevoel om niet de toeristenparking te moeten oprijden maar naar de 'employee-parking' te worden verwezen. Niet dat daar de celebs zullen geparkeerd staan, maar toch. :-)
Het klikte meteen met de manager van Ifly. Ze hebben een team van 30 mensen, waaronder een groep customer service people, de mensen die de tickets verkopen voor de attractie enzo, en de instructors, de mensen die les geven aan de kandidaat skydivers. Het systeem is in feite een grote windtunnel waarin je wordt omhooggeblazen gedurende 2 minuten. De bedoeling is dan ook om te blijven hangen. Das natuurlijk niet zo simpel. Daarom krijg je een les van 20 minuten vooraleer je erin mag. De ervaring is te vergelijken met het uit een vliegtuig springen. De skydive die hier staat is een van de enige 12 in de wereld !
Ze zoeken een shiftmanager die het verloop van de attractie en het personeel wil coordineren. That would be me.
Kristin, de general manager met wie ik een gesprek had, zag het al ongelooflijk zitten. En ik ook wel, maar toch geef ik mijn voorkeur aan het ondertitelen van films enzo. Ik hoop dan ook dat ze mij voltijds kunnen van start laten gaan.
In elk geval zou ik dinsdag met de Vice President van de Ifly nog een gesprek hebben, en mag ik ook het vliegen es een keer uitproberen :-). En dinsdag weet ik ook meteen meer over de subtitle position. So it's all going to work out.
Spannend allemaal he !! En te geloven dat ik begin deze week wat in een dipje zat en bijna de Starbucks was binnen gewandeld om aan minimum wage aan de slag te gaan..
Morgenvroeg heb ik trouwens nog een interview gepland staan in het plaatselijk health center.. het is hier wat verderop en dat zou wel praktisch zijn. Maar met de spannende vooruitzichten door de interviews van vandaag weet ik niet of het gesprek morgen voor mij boeiend zal zijn. :-)
I'll keep you guys posted !
PS. Ik heb me gisteren als vrijwilliger ingeschreven om als 'seatfiller' te fungeren bij http://www.audiencesunlimited.com/ . Vaak hebben ze tijdens awardshows zoals de Grammy's en de Oscar's mensen nodig die de lege stoeltjes vooraan kunnen opvullen. Je staat dan stand-by en wordt op het laatste nippertje opgeroepen om naar de show te komen. Tijdens de reclame-onderbrekingen wordt je dan voortdurend van plaats verzet om telkens de indruk te geven dat de zaal proppeste vol zit. Naar't schijnt een super ervaring, want je ziet alle sterren van dichtbij, maar je moet er wel wat voor over hebben. De Oscar's zal ik in elk geval niet meemaken, want dat weekend zit ik in Baltimore !
Subscribe to:
Posts (Atom)
