Santa Barbara

De Spaanse missionarissen die vanaf de 17e eeuw tem de jaren 1840 de Camino Real (Koninklijke Weg) aflegden langs de kust van California, verdienen een medaille voor doorzettingsvermogen. Hun geplande route bracht hen op religieuze kruistocht van Mexico naar het Californische noorden. El Camino Real is bijna duizend kilometer lang en kruist woestijnen, bergen, stranden en de grassige heuvels die mijn veertien jarige auto nu moeizaam tracht te beklimmen. Aan 50 mijl per uur kruip ik uit de San Fernando Vallei richting Santa Barbara, een van de best bewaarde missies aan de Westkust.

Verbazingwekkend eigenlijk hoe snel het uitzicht afwisselt in dit gebied. Zonet stonden de dorre San Fernando mountains aan de horizon, nu steken de grassige Agoura Hills af tegen een straalblauwe hemel. Het lijkt wel alsof deze heuvels alle regen hebben opgeslorpt. Het gras kleurt zowaar fluo-groen. Een schaap of tien zou hier niet misstaan. Maar daarvoor is het natuurlijk te warm, zelfs op Goede Vrijdag al; het beloofd vandaag 30 graden te worden.

Van de koninklijke weg is hedendaag niet veel terug te vinden. Highway 101 heeft de laatste restanten bedolven onder z'n massieve betonstructuur. Dagelijks nemen 2 miljoen pendelaars deze autostrade die Santa Barbara met de Los Angeles County verbind.

Aan de havenstad Ventura sluit de 101 parallel aan met de Pacifische Oceaan. Dat geeft aan dat Santa Barbara niet meer veraf is. De stad is opgebouwd nabij een missiepost die in 1786 door Spaanse Franciscanen is opgericht en is genoemd naar de heilige Barbara. Tegenwoordig is Santa Barbara een welvarende stad die populair is als toeristische bestemming en als woonplaats voor beroemdheden.

Mijn missie vandaag is het afleggen van de Red Tile Tour: het bezichtigen van typische spaanse architectuur in het centrum van de stad. De gebouwen hebben vaak rode dakpannen (aldus de naam van de toer) en hebben niet alleen architecturaal maar ook cultureel belang voor de VS. De opbouw van de stad is te danken aan de samenwerking tussen de Native Indians en de Spaanse monniken.

Op sommige plaatsen lijk je met wat verbeelding in Spanje te vertoeven. De architectuur van de gebouwen is krak dezelfde. Alleen nog niet zo oud. :-)
Om de Spaanse illusie in stand te houden moet je hier en daar je ogen dichtknijpen voor de Amerikaanse vlag die veelvuldig in het straatbeeld te zien is.

Mijn aandacht ging vandaag ook uit naar de bloemen. Ze zijn niet alleen in Santa Barbara te vinden, je ziet ze overal in LA. Op de duur wordt je dat gewoon, die frisse kleuren en heerlijke geuren. Maar vandaag wilde ik er even bij stil staan en volop genieten van het natuurlijke schouwspel.

Santa Barbara leek tenslotte een heel jonge, hippe stad, ondanks de 200 jaar oude gebouwen die hier staan (wat op zich nog niet oud is natuurlijk, maar wel voor de Amerikaanse Westkust).

Overal waren er jongeren aan het skateboarden. De Europees getinte restaurantjes zaten gevuld met jongelui en zakenmensen. Ja, er slenterde ook een oud meneertje in surfpak en boogie board de straat over. Misschien is hier wel een bron te vinden die de eeuwige jeugd schenkt, wie weet !

Als afsluiter kon ik het niet laten om nog even een strandwandeling te maken. Dit keer met ingesmeerde rug. Wel, gedeeltelijk toch, tis niet evident om je eigen rug in te smeren !