Een dagje strand.

Ik ben geen fervent strandliefhebber (je weet wel, zo iemand die gewapend met zonne-olie, koelbox, sandalen en klak het strand opgaat en uuuuren aan een stuk ligt de braden in de zon..) maar vandaag maakte ik een uitzondering. Vandaag wilde ik mezelf verwennen, genieten van de zon en de warmte en 's avonds rood gebrand, uitgeteld en voldaan in mijn bed kruipen.

Missie geslaagd. Wel, bijna toch..ik zie er net niet uit als een kreeft, met uitzondering dan mijn rug die behoorlijk wat zonneschijn te verduren kreeg tijdens mijn langer dan gepland middagdutje op het strand..

Een uitstapje naar Santa Monica ongoochelt trouwens nooit. De dag begon als een ander (met file op de 405), maar de muziek van Sheryl Crow - this ain't no country club either.. this is LA.. all I wanna do, is have some fun ! - deed me explosief meezingen en het het fileleed vergeten. De Exit voor de Santa Monica Pier bracht mij voorbij de plaatselijke bowling alley die volledig omgeven was met film materiaal, lampen, white screens, camera's en vooral veel kabels. Hier is duidelijk een film opname aan de gang.. jammer dat je nooit weet voor welke film het is..

Ik parkeer me onder de mall van Santa Monica omdat je daar 3 uur gratis mag parkeren, een luxe in LA. Daarna flip-flop ik gestaag naar Macy's op zoek naar lippenbalsem. Verkeerde winkel uitgekozen zo blijkt, want de goedkoopste lippenbalsem was een gemaakt van champignons(!) en kostte maar 15 dollar. De verkoopster kijkt me smilend aan wanneer ik bedank voor deze wondercreme. Dan nog liever verkorste lippen.

Er is veel beweging op de pier van Santa Monica. Het grote rad draait continu, de rollercoaster maakt toertjes, en de piratenboot zwaait onvermoeid heen en weer. Maar de echte attractie is dit keer onder de pier te doen.

Rechts van mij staan er een paar trailers te blinken in de zon. Op hun zijkant staat er 'star wagon' te lezen.
En ja hoor, aan mijn linkerkant zijn ze volop bezig met cameramateriaal van de ene naar de andere kant te sleuren. Aan een grote kraan hangt een wit scherm te bengelen boven een groep figuranten. Ik ga een kijkje dichterbij nemen en meteen blijkt dat ze net een opname hebben voltooid. Shoot.

De figuranten lopen er nog wel rond.. typisch 'Baywatch' publiek; rondborstige meiden en stoere mannen met beachballen.. letterlijk dan. Om de indruk te geven dat LA volloopt met mooie mensen.. maar op het echte strand is dat minder waar. Gelukkig ook.. ik hoef me niet te schamen voor mijn buikje. :-)

Terwijl ik naar een plek zoek (niet dat ik lang moet zoeken, want het witte strand is zo groot dat er plaats genoeg is), moet ik mijzelf even weer in de arm knijpen om er zeker van te zijn dat ik niet in een of andere Quentin Tarantino film rondloop.. het voelt soms ook allemaal zo fictief aan.. de palmbomen, de pier, het strand en dan nog eens al die filmopnames rondom.. mensen die zich anders voordoen dan ze zijn.. tegelijk aantrekkelijk maar ook afstotend.. vandaag werkt de magie van dit alles op mij in en geniet ik ervan.

Ik geniet van het warme, zachte strand en bewonder het schouwspel van de oceaan.. Golven die breken en zich uitstrekken tot een wit, schuimend tapijt.. de stilte die te horen is net voor het breken van een golf.. alsof de tijd even stilstaat en dan plots weer vooruit schiet.. zoals het water het strand bestormt.

Her en der liggen koppeltjes en eenzaten zoals ik te bruinen in de zon. Af en toe vliegt de LAPD helikopter voorbij en hoor ik het unieke stemgeluid van een enthousiaste otter. Zelfs de dolfijnen zijn deze keer van de partij. Ze springen regelmatig uit het water en maken daarbij tuimelingen in de lucht. Wat een spektakel ! Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij heb..

Grote meeuwen zweven over ons heen en strijken neer in het ondiepe water. Telkens wanneer een golf naar hen toe kruipt, rennen ze verschrikt het strand weer op.

Na een uur of twee slenter ik terug naar de auto. Eindelijk kan ik mijn bankkaart ophalen in de WaMu bank in El Segundo. Ik vreesde even voor het verkeer op de 405 maar dit keer ging het lekker vlot. De terugweg naar het noorden was daarentegen moordend.. verbrand in een warme auto in de file zitten.. ik voelde me als een geroosterde kip in de hel. Gelukkig had ik in El Segundo al een aloe vera after sun creme gekocht en dat werkte serieus verfrissend.

Mijn avond sloot ik af met een lekkere maaltijd. Courgette met look in de oven met swiss cheese, patatjes en worst. Echte boerekost. Het was wel even verschieten toen de smoke detector afging omdat de oven teveel rook produceerde. Maar na een minuut of 5 was alle rook weer vervlogen en keerde de rust terug.

Ondertussen liep ik heen en weer naar the laundry room in het gebouw. Net als in de film, met quarters en bewoners die een boekske lezen terwijl de was aan het draaien is. Ik vind dat oersaai, en dus ga ik af en toe kijken of de was nog niet in de droogkast moet..

Weer een dag erop zitten. Morgen werken tem donderdag, vrijdag opnieuw een dagje vrijaf. Momenteel nog geen grootse plannen, maar mij kennende zal dat snel veranderen. :-)