Dag 1

Na een rusteloze nacht gaat de wekker af om vijf uur. Te vroeg naar mijn zin.. maar de adrenaline die al dagen door mijn bloed stroomt doet mij uit mijn bed veren. Mijn vlucht naar LA vertrekt om 7u20. Tijd genoeg dus om mij klaar te maken en een eitje met tomaatjes klaar te maken. Maar de tijd gaat toch sneller vooruit dan gedacht..wanneer ik vakkundig mijn ontbijt begin klaar te maken, slaagt de klok al half 6.. tijd om te vertrekken naar de luchthaven !

Daar aangekomen schuif ik aan in de rij bij US airways. Lijkt mij logisch, de vlucht boekte ik op hun website. Maar aan de incheckbalie vinden ze niets terug van een boeking ! Paniek - ellende ! Tot iemand mij er op wijst dat mijn vlucht met United Airlines is geboekt.. daar roepen ze 'Last call for check in to Los Angeles !'. Wat zalig ook om enkel je driver's licence nodig te hebben om je in te checken ! Geen gedoe met paspoorten, geen strenge vragen..

Afscheid nemen van Aki valt altijd zwaar. Misschien maar goed dat ik mij moet haasten.. over 5 minuten beginnen ze te boarden en ik moet nog door de controle ! Schoenen uit, riem uit, laptop uit de tas, ticket laten zien. Lopen naar de gate, en daar ben ik maar net op tijd.

Voor het vliegtuig vertrekt bel ik nog snel naar Aki. Ik krijg de voice mail te pakken en spreek in "Ja, heb het vliegtuig gemist.. grapje! neenee.' enzovoorts.. maar bij dat laatste stukje roept de stewardess door de luidspreker dat we bijna gaan vertrekken.. dus ik hoop dat Aki mij goed verstaan heeft en niet op de luchthaven blijft wachten..

De vlucht verloopt goed. Ik zit aan het raampje en de stoel naast mij is niet bezet. Plaats genoeg. Het weer zit mee, maar toch hangen er dikke wolken dreigend over Baltimore. Er wordt die dag een pak sneeuw verwacht. Maar ik vlieg net voor de sneeuw weg uit Baltimore. Een half uur vliegen en de lucht klaart weer op. Beneden ontvouwt zich een besneeuwd landschap. Vooral opmerkelijk is hoe het land in vierkanten lijkt verdeeld te zijn. Alsof men de grond heeft ingedeeld in vakjes en dan heeft verkocht aan de hoogste bieder.. En zo helemaal tot aan de westkust.. de sneeuw verdwijnt en het landschap veranderd in bruine heuvels. En dan komen de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains in zicht. Adembenemend.. Het landschap verandert daarna weer.. het kleurt rood.. en grijs.. en weer rood.. het is de Grand Canyon die onder ons door het landschap snijdt. Ongelooflijk hoe de Colorado rivier zo'n mastodont van een canyon heeft kunnen veroorzaken.. In de verte zie ik het blauwe water van Lake Powell met de Hoover Dam. En dan kleurt het landschap weer wit, maar ditkeer een ander soort wit.. het is de woestijn, Death Valley.. het teken dat we er bijna zijn ! En ja hoor, we beginnen een half uur vroeger dan verwacht aan onze landing, allemaal dankzij de Santa Ana Winds, de sterke winden die vanuit de woestijn naar de kust blazen.. Al een half uur voor het landen openbaart de City of Angels zich.. de bergtoppen van San Fernandino zijn besneeuwd, maar de vallei waar Los Angeles in ligt is zoals altijd een oase van zon en warmte. Los Angeles is ook echt een oase.. de stad ligt in de woestijn.. maar dankzij de nabijheid van de oceaan en de bergen groeien er duizenden palmbomen en heerlijke tropische bloemen.. zelfs nu in Januari !

Downtown LA steekt als een toefje boven de immense metropool. Nog een paar mijl en we staan met de voeten weer op aarde. Of toch niet ? ;-)

Op de voice mail hoor ik Aki zeggen: 'Vliegtuig gemist? Laat maar iets weten eh !' en ik denk 'O-nee, ze heeft het berichtje toch niet goed ontvangen..' Ik bel haar terug en gelukkig heeft ze niet staan wachten op de luchthaven..

Bij aankomst aan de bagagge claim herken ik al meteen een BA, een bekende amerikaanse. Nee, ik weet niet de naam, maar dat ze in films heeft meegespeeld weet ik zeker. En natuurlijk werd ze opgehaald door een limousine.. Ik moet nog even wachten tot Steve mijkomt ophalen. Erg is dat niet: buiten is het 20 graden, schijnt het zonnetje en wapperen de palmbomen mee in de wind.

Aangekomen in El Segundo krijg ik een rondleiding in het huis. Ik ken alles nog want in 2001 was ik er al geweest. Daarna gaan we als lunch een hamburger gaan eten op Manhattan Beach. En daar zie ik voor het eerst de oceaan.. prachtig ! Enorme golven schuimen op het strand terwijl fietsers en wandelaars op de dijk passeren. Dit is LA.

In de namiddag verken ik op mijn eentje El Segundo. De high school wordt veelvuldig gebruikt voor films en tv-series (zoals Joan of Arcadia bijvoorbeeld) en daar moest ik toch wel even een foto van gaan nemen.. ondertussen geniet ik van de palmbomen in de straten, de keurig onderhouden en supergroene grasperkjes, de kleurige bloemen en de heerlijke mengelmoes aan geuren.. dit is mijn paradijs.

Ik wandel tot aan Main street (waar de high school staat een ook waar de film 'Dude, where's my car ?' met Ashton Kutcher werd opgenomen) en daarna door tot het strand. Het eerste 'Baywatch'-kotteke staat alweer op de foto ! Met zicht op de baai van Santa Monica en Venice Beach kan deze dag al helemaal niet meer stuk.
Ik bel Aki om de oceaan te laten horen, zij laat mij het vallen van de sneeuw horen.. een wereld van verschil !

Een laatste stop op de heuvel van El Segundo, waar menig vliegtuigspotter staat te loeren naar aankomende en vertrekkende vliegers. LAX, de internationale vlieghaven van LA is hier vlakbij en een van de drukstbezochte luchthavens in de wereld. Op een van de foto's kan je in de verte zelfs de bekende letters van Hollywood zien staan. Wie vind ze ?

Nu zit ik rustig in de zetel a.k.a mijn bed in de family room. Nee, niet de living room. Hier hebben ze namelijk 2 livings, een gewoonte aan de west kust. Eentje om gasten te ontvangen en eentje om met de familie te chillen. Het is hier waar de bigscreen TV staat, de dvd collectie pronkt en de Wii video player uitnodigt om te spelen.. vervelen zal ik mij zeker niet.

Straks nog avondeten - honger! - en dan het bedje in. Morgen is een belangrijke dag !!

Geniet van de foto's ! (klik 2 keer op de diashow om naar de grote versie te gaan)