Tuesday, April 1, 2008

Pelgrimstocht in Griffith Park

Wel, Pelgrimstocht is er misschien wat over maar het beklimmen van de berg in Griffith Park, het grootste park van de VS, is een behoorlijke uitdaging.

Vertrekkend aan het observatory wacht er een 2 mijl-lange stijle klim die je tot aan Dante's view brengt, de top van het park.

Onderweg kom ik allesbehalve engels-sprekende mensen tegen. Chinezen, Filipijnen, Mexicanen, Duitsers, alle talen door elkaar. Ik heb het gevoel dat Amerika, en dan meer bepaald LA, van iedereen is. Ik kan me zo voorstellen dat mensen uit hun land wegwilden om hun dromen te realiseren in de Nieuwe wereld. Het land waar alles kan. Vroeger was dat ook zo. Was je als eerste aan een stuk land, dan eigende je jezelf dat gewoon toe. Had je een idee om een bedrijfje op te starten? Geen wetgeving die je beperkte. Dat was natuurlijk niet altijd even positief, maar het moedigde wel de ondernemingscultuur aan. Nog altijd eigenlijk. Amerikanen staan zot van service. Mobiele hondensalons, massage therapeuten, overal drive thru's (zelfs de banken), wat je hart maar wil, je kan het hier kopen.

Langzaam wandel ik hoger en hoger en begint het uitzicht voor mij te ontvouwen. In de verte blinkt de oceaan. Santa Monica boulevard loopt als een rechte lijn door Beverly Hills tot aan Hollywood. Spijtig dat de smog al dik boven de stad hangt. De South Bay is door de mist niet te zien.

De Hollywood letters braden in de zon. Op de duur zie je ze niet meer staan. Je geraakt aan alles gewoon.

Na een stijle klim bereik ik dan eindelijk de top van de berg. Wat een uitzicht ! 360 graden kijk en luister plezier; de wind brengt de stadsgeluiden tot aan mijn oren. In de verte schitteren de wolkenkrabbers van downtown LA. Ik sta er steeds verstomd van hoe LA zulk een grote stad is en toch maar 1 punt heeft waar er hoge wolkenkrabbers staan. Het typeert LA ook wel, alsof downtown symbool staat voor de alomaanwezige palmbomen die als vuurwerk boven de stad uitsteken.

Zo ver je oog kan zien strekt LA haar armen uit. Van de top van deze berg tot aan de oceaan, en aan de andere kant ligt de Valley tot aan de San Fernandino bergen. De wind brengt verkoeling terwijl ik de vogels bewonder die wulps rond ons heen cirkelen. Dit zijn de momenten waar ik voor naar hier ben gekomen. LA is werkelijk een plek vol magie. Je moet alleen weten waar het te vinden is.

Als vervolg op mijn pelgrimstocht bezoek ik morgen Lake Shrine, een spirituele tempel in het paradijslijke Pacific Palisades.

3 comments:

Anonymous said...

Vogels die rond je heen cirkelen? Wegwezen Dennis! Was je water op? :P

Ken De Vos said...

Weet je, een heel goede (en voornaamste) reden voor mij om ooit nog eens voet op Amerikaanse bodem te zetten, is wel om nog eens de natuurlijke pracht van al die national parks en zo terug te zien...
Spijtig dat je de laatste tijd precies minder fotootjes trekt????
Groetjes,
Ken

Unknown said...

AAAh DUCK! the birds are coming!